Συνέντευξη του Donald Tyson

Κύριε Tyson, Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε που δεχτήκατε να παραχωρήσετε συνέντευξη στην ιστοσελίδα μας.
H συνέντευξη στα ελληνικά…


1.Θα θέλαμε να μας μιλήσετε πως πρωτοήρθατε σε επαφή με την τελετουργική μαγεία και γενικά τον αποκρυφισμό.
Τα πρώτα είκοσι χρόνια της ζωής μου, δεν πίστευα στο απόκρυφο ή το παραφυσικό. Ήμουνα σκεπτικιστής, και ακόμη περισσότερο, ήμουνα πέρα για πέρα άθεϊστής. Τα ταρώ άλλαξαν την γνώμη μου πάνω σ’αυτά τα ζητήματα. Η αλλαγή δεν συνέβη μονομιάς, ωστόσο ήτανε οι κάρτες Ταρώ που παρακίνησαν την αλλαγή. Ο αδελφός μου είχε μια τράπουλα του Rider- Waite και μια μέρα που δεν είχα τίποτε να κάνω, ξεκίνησα να μελετώ τον συμβολισμό τους και τα τακτοποιούσα σε ζεύγη και ομάδες βασιζόμενος στην συμβολική τους σημασία. Δεν γνώριζα τίποτα για τα Ταρώ εκείνη την στιγμή, αλλά τα σύμβολα των καρτών μίλησαν στην ψυχή μου σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο που μπορούν να περιγράψουν οι λέξεις. Αποφάσισα ότι θα έπρεπε να κάνω μια σοβαρή μελέτη πάνω στα Ταρώ για να μάθω περισσότερα για αυτό το θέμα, και εκεί ξεκίνησε η μέλέτη μου πάνω στον Δυτικό αποκρυφισμό.
Υπάρχει κι άλλο ένα περιστατικό που μπορεί να σας ενδιαφέρει. Δεν νομίζω ότι το έχω αναφέρει σε κανέναν ποτέ στο παρελθόν. Περίπου την ίδια περίοδο που ανακάλυψα ότι τα Ταρώ περιέχουν περίπλοκες  συμβολικές έννοιες που δεν μπορούν να ειπωθούν με λόγια, διάβαζα το βιβλίο η Λευκή θεά από τον Βρετανό συγγραφέα Robert Graves. Αναφέρεται στην ιστορία και μυθολογία της μεγάλης θεάς του φεγγαριού στον Ευρωπαϊκό πολιτισμό, που είναι γνωστή κάτω από ποικίλα ονόματα όπως Ίσιδα, Ιστάρ, Σελήνη, και τα λοιπά. Αφού διάβασα το βιβλίο, είχα μια περίεργη αίσθηση παρουσίας ή συναίσθησης που με παρατηρούσε. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που είχα την αίσθηση ότι κάτι μη υλικό αλλά διανοητικό, με πρόσεχε. Γνώριζα κατά κάποιο τρόπο ότι ήταν η ίδια η Θεά, και ότι η ανάγνωση του βιβλίου του Robert Graves προκάλεσε την επίγνωση της στην ύπαρξη μου. Σκεφτόμενος εκείνη, έφερα την σκέψη της σε εμένα. Αυτή ήταν μια αποκάλυψη, και ένα αποφασιστικό συμβάν που άνοιξε την διάνοια μου έναντι του  απόκρυφου.
2. Υπάρχουν κάποιοι κρυφοί κίνδυνοι όταν εξασκείς μαγεία? Τι πρέπει να γνωρίζει ο αρχάριος?
Φυσικά και υπάρχουν κίνδυνοι. Θα ήταν ανειλικρινές να πούμε ότι δεν υπάρχουν κίνδυνοι, όπως πολλοί συγγραφείς μαγείας ισχυρίζονται για να αποτρέψουν τους αναγνώστες από την ανησυχία. Οι κίνδυνοι δεν είναι υλικοί με την άμεση έννοια- οι κίνδυνοι προέρχονται από τον τρόπο με τον οποίο η μελέτη και η πρακτική της μαγείας μπορούν να μεταβάλλουν τον τρόπο λειτουργείας του μυαλού, και το πώς αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα. Αυτό μπορεί να φανεί τρομακτικό σε κάποιον αρχάριο, που μπορεί να νιώσει το έδαφος κατώ από τα πόδια του να έχει μετατραπεί σε κινούμενη άμμο στην οποία βυθίζεται. Η μελέτη της μαγείας μπορεί να ανατρέψει τον τρόπο που κατανοούμε τον εαυτό μας, την σχέση μας με το θείο, και την ίδια την πραγματικότητα. Η μαγεία σου δημιουργεί αμφιβολίες για ό,τι παλαιότερα θεωρούσες βέβαιο και αναμφισβήτητο.
Ένας κίνδυνος είναι οι εφιάλτες. Σχεδόν όλοι έχουν εφιάλτες όταν ξεκινάνε την μελέτη της τελετουργικής μαγείας. Είναι πιο ισχυροί από τους κοινούς εφιάλτες, και κάποιες φορές θα συμβαίνουν κάθε βράδυ,  μερικές φορές για εβδομάδες. Εν τέλει σταματάνε, αλλά όσο κρατάει ο κύκλος τους μπορεί να είναι κουραστικό και τρομακτικό.
Άλλος πιθανός κίνδυνος, που κατά την γνώμη μου δεν είναι τόσο φοβερός όσο οι συγγραφείς και οι διδάσκαλοι ισχυρίζονται ότι είναι, ο κίνδυνος της ιδεοληψίας πνευμάτων, που είναι η επιμονη παρουσία ενός πνεύματος στην καθημερινή ζωή σου, το οποίο αλληλεπιδρά μαζί σου με τρόπους που δεν προκάλεσες ή θέλησες. Κάθε άνθρωπος που πρωτοξεκινάει την μελέτη της μαγείας βιώνει παράξενα γεγονότα που προξενούνται από την παρουσία πνευμάτων, τα οποία αναζητούν να αλληλεπιδράσουν με τον μαθητή με ποικίλους τρόπους- αγγίζοντας τον, δημιουργώντας θορύβους, μιλώντας στο άτομο, προκαλώντας αλλαγές στην οικία του όπως λογου χάριν με την μετακίνηση ή εξαφάνιση αντικειμένων, ή ακόμη με την ξαφνική εμφάνιση αντικειμένων που δεν ήτανε ποτέ εκεί.
Τα παραπάνω είναι μικρά τεχνάσματα που επιτρέπουν στον αρχάριο την δυνατότητα γνώσης ότι η μαγεία είναι αληθινή, και ότι τα πνεύματα είναι παρών ολόγυρα μας. Συνήθως δεν υφίσταται κάποιος φυσικός κίνδυνος σε τέτοια πνευματιστικά περιστατικά, και τα πνεύματα μπορούν να εκδιωχθούν μέσω απλών τελετουργιών εάν η παρουσία τους γίνει ενοχλητική.
Σχεδόν όλα τα πνεύματα που συνεργάζονται μ’ έναν μάγο είναι καλοκάγαθα και φιλικά όντα. Υπάρχει η λαθεμένη πεποίθηση μεταξύ των αρχάριων ότι τα πνεύματα είναι επικίνδυνα και εχθρικά. Μια τέτοια περίπτωση είναι πολύ σπάνια- αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι η προσδοκία εχθρότητας σε πνεύματα είναι πολύ πιθανό να έλξει εχθρικά πνεύματα στον μάγο.
Πιθανότατα ο πιο σοβαρός κίνδυνος στην πρακτική της μαγείας, ωστόσο ένας κίνδυνος που δεν αναφέρεται, είναι η μεταβολή που προκαλεί στην κατανόηση της παργματικότητας. Τείνουμε να πιστεύουμε ότι η πραγματικότητα είναι αυτό που είναι, έξω από τον εαυτό μας και όχι υποκείμενο αλλαγής. Αυτό είναι λάθος. Δημιουργούμε την δική μας πραγματικότητα καθώς εξελισσόμαστε.
Οι περισσότεροι από εμάς αποδεχόμαστε την πραγματικότητα που μας παρουσιαστηκε ως παιδιά, εντούτοις όταν εξασκούμε μαγεία, πρέπει να αμφισβητούμε εκείνη την πραγματικότητα, και τότε συνειδητοποιούμε ότι δεν είναι σταθερή και αιώνια, παρά μόνο μια σύμβαση, όχι περισσότερο έγκυρη από άλλους κανόνες που μπορεί να υιοθετήσουμε στην αλληλεπίδρασή μας με τον κόσμο. Αυτή η συνειδητοποίηση τρομάζει τους ανθρώπους από την κορφή εώς τα νύχια, και χρειάζεται λίγος χρόνος για να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι η πραγματικότητα που δεχτήκαμε όλη την ζωή μας μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είναι ο μόνος τρόπος παρατήσης του κόσμου, και πράγματι δεν είναι ούτε ο πιο σωστός ή χρήσιμος τρόπος ατένισης του κόσμου.
3. Πώς μπορεί η τελετουργική μαγεία να βελτιώσει την ζωή ?
Ορισμένοι από εμάς αναζητάμε να κατανοήσουμε τον κόσμο και την θέση μας σ’αυτόν. Η μαγεία μπορεί να παρέχει μια πιο βαθιά ενόραση πάνω σε βασικά ζητήματα ύπαρξης. Τμήμα του Δυτικού εσωτερισμού είναι η παράδοση της σοφίας-  ένα σύνολο διδασκαλιών σχετικά με την φύση της πνευματικότητας, ανθρώπινο σκοπός και προορισμός, η αλληλεπίδραση θεών και ανθρωπότητας. Δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος να επιτευχθεί αυτή η σοφία παρά μόνο με την μελέτη της Δυτικής εσωτερικής παράδοσης- ονομάστε την μαγεία ή αποκρυφισμό για συντομία.
Διανύουμε μια περίοδο πνευματικού κενού και θρησκευτικής απογοήτευσης. Νέοι, ακόμη και ιερείς και καλόγριες και πάστορες,  πλήθος ανθρώπων αποστρέφουν το πρόσωπο τους από την Χριστιανική εκκλησία, όχι επειδή έπαψαν να νιώθουν την ανάγκη για πνευματική ολοκλήρωση, αλλά διότι οι εκκλησίες έχουν σταματήσει να δίδουν διδαχές και υποστήριξη που πραγματώνουν την ζωή τους σε πιο πνευματικό επίπεδο. Στην πάροδο των αιώνων ο αποκρυφισμός δαιμονοποιήθηκε από την εκκλησία κατά κύριο λόγο διότι αναγνώρισαν την σοφία που δίδασκε ως απειλή στην κυριαρχία τους. Η Δυτική παράδοση μπορεί να παράγει πνευματικές λύσεις, και ένα βαθμό ολοκλήρωσης που έχει χαθεί από τις περισσότερες Χριστιανικές ενορίες.
Σε πιο καθημερινό επίπεδο, μέσω της χρήσης της μαγείας είναι πιθανό να επιτύχουμε επιδιώξεις  που ειδάλλως δεν θα μπορούσαν να γίνουν. Η μαγεία  λειτουργεί κυρίως για να πραγματοποιήσει πρακτικά, υλικά ζητήματα.  Λειτουργεί- όχι όμως με τον τρόπο που οι περισσότεροι πιστεύουν ότι θα λειτουργήσει όταν ξεκινούν την μελέτη του απόκρυφου. Η διεργασία δεν είναι άμεση και προβλέψιμη. Αυτό μπορεί να απογοητεύσει εκείνους που παιδιάστικα προσμένουν κάποιο στιγμιαίο φυσικό θαύμα όταν εφαρμόζουν ένα τελετουργικό. Ωστόσο εκείνοι που είναι επίμονοι στην μελέτη τους θα ανακαλύψουν ότι αν και η μαγεία δεν είναι τόσο άμεση και απλή όπως μας οδήγουν στο συμπέρασμα αυτό οι ταινίες, η τηλεόραση και τα κόμιξ, παρόλα αυτά η μαγεία επιτυγχάνει τον σκοπό της, στον δικό της χρόνο και με τον δικό της τρόπο.
Πιθανότατα ο καλύτερος τρόπος που η μαγεία βελτιώνει τις ζωές εκείνων που την εξασκούν είναι με το άνοιγμα του μυαλού σε ένα ολόκληρο σύμπαν που ποτέ πριν δεν είχαν υποπτευθεί ότι υπήρχε, και επίσης προσφέροντας του κλειδιά τούτου του σύμπαντος, έτσι ώστε να μπορούν να εισέλθουν και να τα χρησιμοποιήσουν για την βελτίωση της ζωής τους, τόσο σε πνευματικό όσο και σε υλικό επίπεδο. Η διεύρυνση της επίγνωσης της πραγματικότητας και το άνοιγμα αναπάντεχων δυνατοτήτων είναι ενδυναμωτικό στην ζωή ενός ατόμου.
4. Κατά την γνώμη σας, ποιος είναι ο ρόλος του αποκρυφισμού στην σύγχρονη τεχνολογική εποχή?
Γνωρίζουμε τι είναι επιστήμη? Κατά βάση, είναι ένα εργαλείο που ωθεί αντικείμενα στην περίμετρο και τα προσκρούει μεταξύ τους, και τα παρατηρεί να κινούνται στον χώρο και να εκρύγνωνται. Υπάρχει μια τάση θεώρησης της επιστήμης ως νέα πεποίθηση, μια σύγχρονη θρησκεία του υλισμού που παράγει θαύματα σε φυσικό επίπεδο. Οι επιστήμονες θεωρούνται οι νέοι αρχιερείς της τεχνολογικής περιόδου. Αυτό είναι λάθος. Η επιστήμη δεν μπορεί και ποτέ δεν θα δώσει όλες τις αυθεντικές απαντήσεις σε οποιοδήποτε σημαντικό θέμα. Είναι πιο πιθανό να προσδοκείς να λάβεις απαντήσεις όσον αφορά το νόημα της ζωής από ένα σφυρί ή ένα τσεκούρι. Οι επιστήμονες δεν είναι ιερείς, είναι εργάτες που  παράγουν φυσική εργασία. Ο εργαζόμενος απορριματοφόρου είναι πιο πιθανό να έχει τις απαντήσεις που ζητάς.
Ο αποκρυφισμός είναι μία οδός εφαρμογής πνευματικής σοφίας για την επίτευξη πρακτικών αποτελεσμάτων. Είναι η τέχνη της δημιουργίας πραγμάτων τα οποία ειδεμή θα ήταν τόσο αδύνατα όσο να μοιάζουν ανέφικτα. Δεν είναι επιστήμη διότι δεν είναι περά για πέρα προβλέψιμη; ούτε είναι θρησκεία επειδή ο μάγος δεν προσεύχεται για αποτελέσματα όπως ένας επαίτης, τα προσμένει με αυτοπεποίθηση. Στον αρχαίο κόσμο ήτανε πασίγνωστο ότι οι ιερείς της Αιγύπτου, οι οποίοι ήταν πραγματικοί μάγοι, αντιμετώπιζαν τους θεούς όχι μόνο σαν κυρίους τους, αλλά ως υπήρετες και όργανα.
Υπάρχει λόγος που η μαγεία εφαρμόζεται ακόμη και σήμερα σε κάθε μήκος και πλάτος της γης, τόσο στην τεχνολογική Δύση όσο και σε απαίδευτα και οπισθοδρομικά τμήματα της Αφρικής, της Νότιας Αμερικής και της Ασίας. Λειτουργεί. Μπορεί να επιτύχει αποτελέσματα που δεν μπορούν να επιτευχθούν με παραδοσιακούς φυσικούς τρόπους. Εξαιτίας αυτού, σε απελευθερώνει. Δεν υπάρχουν όρια στην μαγεία, παρά μόνο δυνατότητες.
Ο ρόλος της μαγείας στον σύγχρονο κόσμο είναι ο ίδιος που ήτανε πάντα κατά την πορεία της ιστορίας- να πληροφορήσει και να φωτίσει, να αναπτύξει το μυαλό μέσω του ανοίγματος νέων πεδίων πραγματικότητας, να ενδυναμώσει ζωές μέσω της παροχής μεθόδων για να επιτύχει σκοπούς που ειδάλλως δεν θα μπορούσαν να αποκτηθούν. Για εμένα, ένα από τα πιο σημαντικά προνόμια μιας μαγικής σκοπιάς είναι ότι εξαγνίζει το μυαλό από  την ψεύτικη, την απλοποιημένη, την μονότονη θέαση του κόσμου, την οποία όλοι έκπαιδευόμαστε να αποδεχτούμε από την γέννηση, και μας δίδει την δυνατότητα να συνειδητοποιήσουμε τα θαύματα και την ωραιότητα του διευρυμένου σύμπαντος που βρίσκεται ολόγυρα μας, αλλά  μόλις πέρα

5. Πρόσφατα, το βιβλίο σου Νεκρονόμικον μεταφράστηκε και εκδόθηκε στην Ελλάδα. Ποιο είναι αυτό το ”καταραμένο΄΄ βιβλίο που δημιούργησε το ρεύμα του Νεκρονομικού? Είναι απόκυημα της φαντασίας του Lovecraft  ή μήπως κρύβεται κάτι άλλο?
Λίγο πριν καιρό συνέγραψα ένα δοκίμιο σχετικά με το Μαύρο Βιβλίο του Δυτικού αποκρυφισμού. Τι είναι το Μαύρο Βιβλίο? Δεν είναι ένα πραγματικά δημοσιευμένο κείμενο, αλλά είναι τμήμα της παράδοσης της μαγείας. Είναι ένα έργο που όλοι οι μάγοι κατά την πάροδο της ιστορίας ψιθύριζαν με σιωπηλές φωνές, ή απεικονίζεται να στέκεται εντός τελετουργικών κύκλων σε αρχαία ξυλόγλυπτα, εικάζεται ότι το χρησιμοποιούσαν για να καθιστεί ικανή η τέχνη τους.
Παραδοσιακά, οι μάγοι πάντα παρουσίαζονταν ως απειλητικές μορφές-  είτε εντελώς δαιμονικές, ή  αμφιβόλου ηθικής κατάστασης και μη αξιόπιστοι. Αυτός είναι ο αρχετυπικός μάγος, ένας άνθρωπος που διατηρεί μοχθηρά μυστικά που θα κατέστρεφαν το μυαλό των αστών, και ο οποίος  διαπράττει ακατανόμαστες πράξεις σε μοναχικές τοποθεσίες τα μεσάνυχτα,   στο σκότος του φεγγαριού.
Όλοι αυτοί οι μάγοι θεωρείται ότι βοηθήθηκαν στην εργασία τους από ένα έργο με ξόρκια που περιείχε απόκρυφα και απαγορευμένα μυστικά. Αυτό το βιβλίο συνήθως απεικονίζεται στα αρχαία ξυλόγλυπτα, βασταζόμενο στο χέρι ενός μάγου, είτε ανοιχτό στο πάτωμα κοντά στα πόδια του ή σε επιδαπέδιο αναλόγιο ή πιθανόν να στέκεται στο ράφι. Γενικότερα, το βιβλίο είναι ένα σύμβολο γνώσης, και το Μαύρο Βιβλίο του μάγου συγκεκριμένα είναι ένα σύμβολο απόλυτης γνώσης της μαγείας.
Το Νεκρονόμικον του Lovecraft βασίστηκε πάνω σε τούτο το μυθικό βιβλίο μάγου. Στην λογοτεχνία, υπάρχουν πλείστες αναφορές σ’ αυτό το έργο κάτω από αναρίθμητα ονόματα, όπως ακριβώς η Μεγάλη Θεά εκδηλώνεται μέσα από αναρίθμητα ονόματα σε διαφορετικούς πολιτισμούς και ιστορικές περιόδους ανά τον κόσμο. Εκείνο που ξεχωρίζει το όραμα του Μαύρου Βίβλιου στον Lovecraft πέρα των υπολοίπων είναι και η σαφήνεια με την οποία είχε την ικανότητα να μεταφράζει την ονειρική φαντασία του έργου του σε μικρές ιστορίες.
Το Νεκρονόμικον έχει μια αληθοφάνεια που είναι πολύ έντονη από ότι είναι σε οποιοδήποτε άλλο φανταστικό γρημόριο. Όλα στηρίζονται πάνω στον μοναδικό, αρχετυπικό μύθο του Μαύρου Βιβλίου αποκρυφιστικής σοφίας, εντούτοις το όραμα του Lovecraft ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα στον βαθμό του τι είναι αποδεκτό και πιστευτό. Η σαφήνεια του μπορεί να ωφείλεται στο γεγονός ότι ο Lovecraft ήταν ένας ολοκληρωμένος ταξιδιώτης του αστρικού. Συχνά πρόβαλλε την συνειδητότητα του στο αστρικό πεδίο όταν ονειρευόταν. Είναι πιθανό το όραμα του αρχετυπικού Μαύρου Βιβλίου να ήταν ένα αληθινό όραμα που βίωσε από μόνος του, και  όχι αποκλειστικά μια δευτερεύουσα περιγραφή του μυθικού έργου. Πολλοί σύγχρονοι αναγνώστες του έργου του Lovecraft όχι μόνο επιθυμούν να υπάρχει το Νεκρονόμικον, αλλά για την ακρίβεια έχουν την πεποίθηση ότι πράγματι υπάρχει σε δημοσιευμένη υλική μορφή όπου ανήκει σε κάποιοες από τις πιο αρχαίες βιβλιοθήκες του κόσμου.
Οι συγγραφείς πάντα είναι πρόθυμοι να αναγνωρίσουν μια αντιληπτή ανάγκη, και ως  συνέπεια υπάρχουν πολυάριθμες εκτυπωμένες εκδοχές του Νεκρονόμικον, καμία από αυτές να έχει γραφτεί από τον Lovecraft.   Ποτέ δεν συνέγραψε την δική του εκδοχή του Νεκρονόμικον, αν και οι θαυμαστές του επιζητούσαν να γίνει, και συνεχώς έπαιζε με την ιδέα της συγγραφής. Στο τέλος αποφάσισε ότι η εργασία θα ήταν πολύ πιο ισχυρή και ανθεκτική εάν παρέμενε για πάντα στο αστρικό πεδίο, προσβάσιμη μονάχα μέσω ονείρων και οραμάτων.
Έχω την πεποίθηση ότι ο Lovecraft είχε δίκιο που δεν διατύπωσε γραπτώς την δική του εκδοχή. Βέβαια κατά τον ίδιο τρόπο, δεν υπάρχει τίποτα κακό που άλλοι συγγραφείς παρουσίασαν το βιβλίο όπως εκείνοι το φαντάστηκαν. Τα περιεχόμενα του μυθικού Μαύρου Βιβλίου της λαογραφίας είναι ανεξάντλητα, άρα κάθε εκδοχή γράμμενη από συγγραφείς  όπως και εγώ μπορούν να αποτυπώσουν μονάχα ένα μικρό τμήμα των περιεχομένων του.  Στην εκδοχή μου προσπάθησα να μείνω πιστός στο όραμα του Lovecraft. Έχω χρησιμοποιήσει όλες τις αναφορές που έκανε ο   Lovecraft στο βιβλίο στις ιστορίες του και στα γράμματά του, και έχω ενσωματώσει όλα τα χωρία που συμπεριέλαβε από το βιβλίο στις τρομαχτικές ιστορίες του. Είναι ο φόρος τιμής μου στον Lovecraft, αλλά κατά μία έννοια και φόρος τιμής στο μυστηριώδες και παντοτινά συβιλλικό Μαύρο Βιβλιο πάνω στο οποίο στηρίχτηκε το Νεκρονομικον του Lovecraft.

6. Διάβασα πρόσφατα το βιβλίο σας, Enochian Magic for Beginners, όπου προσδώσατε μια εσχατολογική προσέγγιση στην χρήση των Ενωχιανών κλειδιών, και πιστεύω ότι ήταν αρκετά ενδιαφέρον. Παρατηρώ τελευταία ένα ολοένα και αυξανόμενα ενδιαφέρον τόσο από ακαδημαϊκούς αλλά και ανθρώπους που εξασκούνε την μαγεία, πάνω στο Ενωχιανό σύστημα του Ντι. Τι είναι η Ενωχιανή μαγεία? Ποιος ο σκοπός της και πώς θα εξελιχθεί?
Για εκείνους που μπορεί να μην το γνωρίζουν, η Ενωχιανή μαγεία είναι ένα περίπλοκο σύστημα τελετουργικής μαγείας που παραδόθηκε στον Ελισσαβετιανό ακαδημαϊκό John Dee από μια ιεραρχία αγγέλων που ταυτίστηκαν με τους ίδιους αγγέλους που δίδαξαν τον πατριάρχη Ενώχ όλη την μαγεία και ουράνια σοφία. Αυτό το σύστημα παραδόθηκε στον Dee κατά την διάρκεια εκτεταμένων συνεδριών κρυσταλλοσκοπίας που κάλυπτουν την περίοδο από το 1582 μέχρι και το 1587. Υπήρξαν και άλλες συνεδρίες κρυσταλλοσκοπίας σε μια κατοπινή ημερομηνία, αλλά δεν περιελαμβανε τον κρυσταλλοσκόπο του Dee, τον αλχημιστή και νεκρομάντη Εντουαρντ Κέλλυ. Ήταν μέσω του Κέλλυ, που ενεργούσε ως διάμεσο του Dee, που ο Dee μίλησε με τους αγγέλους. Δεν τους εβλεπε ή τους άκουγε απευθείας με τις αισθήσεις του, ίσως μονάχα σε λιγοστές σπάνιες περιπτώσεις, και ακόμα και γι’ αυτές υπάρχουν αμφιβολίες.
Γιατί ο Dee αναζητούσε την Ενωχιανή μαγεία? Διότι καθόλη την διάρκεια της ζωής του είχε αντικρύσει την υψηλότερη πνευματική σοφία είτε από βιβλία είτε από διδασκάλους, και πάντα είχε απογοητευθεί. Για εκείνους που   είναι εξιοικειωμένοι με το θεατρικό έργο  Doctor Faustus από τον Ελισαβετιανό δραματουργό  Christopher Marlowe, ή ακόμη με το μετέπειτα έργο Φαουστ από τον Γερμανό Γιόχαν Γκαίτε, θα αναγνωρίσετε στον John Dee το πατρόν πάνω στον οποίο κόπηκε ο χαρακτήρας του Φαουστ. Επίσης υπηρέτησε ως μοντέλο για τον Σαιξπηρικό ήρωα Πρόσπερο, η κεντρική μορφή του θεατρικού έργου HΤρικυμία. Όλοι οι παραπάνω χαρακτήρες φαντασίας αναζητούσαν απαγορευμένη γνώση, έτσι ώστε να μπορέσουν να υπερνικήσουν τις αόρατες δυνάμεις του κόσμου και να τις τιθασεύσουνε κατά την βούληση τους. Αυτή ήτανε και η φιλοδοξία της ζωής του Dee.
Γιατί οι άγγελοι αναζήτησαν να μεταβιβάσουν την μαγεία των ουρανών στον John Dee? Αυτή είναι μια πιο αόριστη ερώτηση από ότι η παραπάνω. Τα πραγματικά κίνητρα των αγγέλων μπορεί να μην αποκαλυφθούν ποτέ, εστω και αν προσφέρω τι υποθέτω πάνω σε αυτό το ζήτημα σ’ένα δοκίμιο που έγραψα πριν από μερικά χρόνια. Υποθέτω ότι οι άγγελοι παρέδωσαν το σύστημα της Ενωχιανής μαγείας στον κόσμο έτσι ώστε, στον κατάλληλο χρόνο που ήταν μοιραίο, να δράσει ως κλειδί που θα ανοίξει τα τέσσερα Προπύργια στις τέσσερεις γωνίες της γης, και θα δεχθεί τις δαιμονικές δυνάμεις που θα δημιουργήσουν την Αποκάλυψη όπως προέβλεψε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στο βιβλικό του έργο Αποκάλυψη.
Τότε οι άγγελοι αποκάλυψαν πολύ λίγα σχετικά με τους σκοπούς μετάδοσης της Ενωχιανής μαγείας στον Dee, αλλά ενημέρωσαν τον Dee ότι ο πραγματικός σκοπός δεν θα επιτευχθεί στην ζωή του, και στην διάρκεια της του απαγόρευσαν να το εξασκήσει μόνος του- τουλάχιστον, μέχρι το τέλος της γραπτής μαρτυρίας των συνεδριών κρυσταλλοσκοπίας με τους Ενωχιανούς αγγέλους. Τι συνέβη μετά το πέρας των γραπτών ημερολογιών του Dee δεν μπορούμε ποτέ να γνωρίζουμε. Πιθανότατα ο Dee και ο Kelley πράγματι εφάρμοσαν τμήματα της μαγείας.
Οι άγγελοι υποσχέθηκαν στον Dee την σοφία που ποθούσε, και υποσχέθηκαν στον Κέλλυ το μυστικό δημιουργίας αλχημικού χρυσού. Είναι αλήθεια ότι ο Dee σε κατοπινά χρόνια άφηνε να εννοηθεί ότι κατείχε εξαιρετική γνώση, και επίσης είναι αλήθεια ότι ο Κέλλυ έγινε ένας εύπορος αριστοκράτης της Βοημίας που δώριζε κομμάτια χρυσού στους υπηρέτες και φίλους του σαν να ήτανε μπρούτζος. Ενδεχομένως και οι δύο να εφήρμοσαν τμήματα του Ενωχιανού συστήματος μαγείας για προσωπικούς λόγους.
Η Ενωχιανή μαγεία είναι πιθανότατα το πιο περίπλοκο σύστημα μαγείας που υπήρξε ποτέ. Ο Dee δεν ήταν απλά διάνοια, ήταν ένα από τα μεγαλύτερα μυαλά της Ελισαβετιανής εποχής. Η Ενωχιανή μαγεία ήταν μια ευλογία (ή πιθανόν μια κατάρα) από τους αγγέλους στην ανθρωπότητα, αλλά πήρε μορφή στο αμμόνι του μυαλού του Dee. Φέρει την σφραγίδα του Dee. Ο Dee ήταν ειδικός στους κώδικες και τα κρυπτογραφήματα, για παράδειγμα, και η Ενωχιανή μαγεία μπορεί σ’ ένα βαθμό να είναι ένα τεράστιο, περίπλοκο σύστημα κωδικών που κανένας μέχρι τώρα δεν μπόρεσε να σπάσει.
Ακόμα και αν είναι ένας κρυπτογραφικός κώδικας, είναι πολύ περισσότερο από αυτό. Είναι ένα ισχυρό και αποτελεσματικό σύστημα πρακτικής μαγείας. Κανένας δεν έχει κατανοήσει την κάθε λεπτομέρειά του,    ή έχει συνειδητοποιήσει ότι είναι ένα μοναδικό και ολοκληρωμένο έργο τέχνης- μαγείας, αλλά πολλοί αποκρυφιστές έχουν εργαστεί πάνω σε ποικίλα κομμάτια του, και έχω επιτύχει καλά αποτελέσματα.  Αυτή θα μπορούσε να είναι η πρόθεση των αγγέλων. Πως θα διασφάλιζαν καλύτερα ότι η Ενωχιανή μαγεία δεν θα ξεχαστεί ή θα χαθεί, παρά εάν δεν δημιουργούσαν ένα πρακτικό σύστημα μαγείας που θα λειτουργούσε σε κομμάτια? Μ’ αυτό τον τρόπο, θα συνέχιζε να υπάρχει στον κόσμο, περιμένοντας τον μέλλοντα χρόνο όταν εκείνος που θα είχε προοριστεί να εργαστεί πάνω στην ολοκλήρωση και να εγκαινιάσει την Αποκάλυψη εν τέλει θα το θέσει υπό έλεγχο και θα καθίσει να διαλευκάνει το ύστατο μυστήριο.
Στο δοκίμιο μου προτείνω ότι η Εργασία της Αποκάλυψης, όπως την αποκαλώ, είχε ξεκινήσει τουλάχιστον από τον Aleister Crowley, το έργο του οποίου Το όραμα και η Φωνή βασίζεται στα Ενωχιανά καλέσματα. Ο Crowley πάντα πίστευε τον εαυτό του ως το Μέγα Θηρίο που περιγράφεται στην Αποκάλυψη. Πίστευε με πεποίθηση ότι εκείνος που θα ήταν ο Αντίχριστος θα εμφανίστει μετά από εκείνον και θα αποτελειώσει την δουλειά του. Πιθανότατα εκείνος που είναι γνωστός ως ο Αντίχριστος θα χρησιμοποιήσει την Ενωχιανή μαγεία για τον έσχατο σκοπό της, την Εργασία της Αποκάλυψης. Εντωμεταξύ, η Ενωχιανή μαγεία έχει αποδείξει ότι είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για τους μάγους συνειδητοποιήσουν  τους υλικούς σκοπούς τους, όταν λειτουργεί σε κομμάτια, όπως λειτουργεί ήδη σε ολόκληρο τον κόσμο σήμερα.
Δεν θέλω να αποθαρρύνω κανένα από το να χρησιμοποιήσει Ενωχιανή μαγεία. Προχώρα και χρησιμοποίησε την. Εκτός αν είσαι ο Αντίχριστος, δεν θα σε βλάψει, και θα ανακαλύψεις ότι είναι ένα αποτελεσματικό σύστημα μαγείας, αν και είναι λίγο δύσκολο στην εκμάθηση. Στο βιβλίο μου Enochian Magic For Beginnersπαρέθεσα τα βασικά του συστήματος όπως οι άγγελοι το δίδαξαν στον John Dee και στον Edward Kelley. Πάρα πολλά βιβλία για την Ενωχιανή μαγεία διδάσκουν το σύστημα του Ερμητικού Τάγματος της Χρυσής Αυγής, ή κάποιο παράγωγο αυτού. Αυτό το σύστημα δεν στερείται τελείως αξίας, αλλά δεν είναι αυτό που μετέφεραν οι άγγελοι στον Dee.
7. Εν τέλει, μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για το Liber Lilith?
Το Liber Lilith είναι ένα περίεργο βιβλίο που είναι παρεμφερές με την δική μου εκδοχή του Necronomiconαπό μια άποψη – δεν μπορεί να αποκαλεστεί μυθιστόρημα πέρα για πέρα, ωστόσο δεν είναι ούτε εντελώς μη μυθιστορηματικό. Είναι ένα υβρίδιο φαντασίας και μη φαντασίας.
Υπάρχουν δύο βασικά μέρη στο Liber Lilith. Το πρώτο είναι ένα Γνωστικό γρημόριο κοσμογονίας το οποίο περιγράφει την δημιουργία της ανθρωπότητας, όχι από έναν θεό, αλλά από την θεά Λίλιθ. Οι αναγνώστες μπορεί να γνωρίζουν, η Λίλιθ συνήθως απεικονίζεται ως δαιμόνισσα.  Στην Καμπαλιστική μυθολογία, ανέρχεται στο βαθμό της Βασίλισσας της Κόλασης, η παλλακίδα του Σαμαέλ (ο Ιουδαϊκός Σατανάς). Σύγχρονοι συγγραφείς φεμινισμού έχουν βαλθεί να αποκαταστήσουν την φήμη της Λίλιθ, μετατρέποντας την σε μια φεμινιστική θεά που τάσσεται υπέρ της  ωσης των γυναικών από την συμβατική δεοντολογία και ηθική, και του δικαιώματος της έκτρωσης.
Στο γνωστικό μου γρημόριο, η Λίλιθ είναι η Βασίλισσα της Κόλασης, αλλά επίσης και η δημιουργός της ανθρωπότητας. Ο τρόπος με τον οποίον έλαβα αυτό το γρημόριο είναι περίεργος. Δεν επιδίωξα να συγγράψω ένα Γνωστικό γρημόριο. Είχα την παρόρμηση να γράψω ένα απόγευμα, και κατέγραψα το πρώτο κεφάλαιο του γρημορίου. Εκείνη την περίοδο καταπιανόμουν με εκτεταμένη τελετουργική εργασία και διαλογισμό, και έτσι το μυαλό μου ήταν ανοιχτό. Έλαβα άλλο ένα κεφάλαιο την επόμενη ημέρα, και ακόμα ένα την επόμενη, ώσπου αποτυπώθηκε ολόκληρο το γρημόριο. Δεν επιμελήθηκα αυτά τα κεφάλαια– είναι ακριβώς όπως τα έλαβα, και θεωρώ αυτό το γρημόριο πνευματικά γραμμένο , ένα ψυχικά γραμμένο κείμενο.
Έχοντας τελειώσει το γρημόριο, δεν γνώριζα τι έπρεπε να κάνω μαζί του. Στην στοιχειώδη μορφή του, μου φαινόταν απίθανο κανένας να το δημοσίευσει. Γι’αυτό έγραψα ένα φανταστικό ημερολόγιο ενός Γερμανού μάγου που ανακάλυψε το γρημόριο και το χρησιμοποίησα ως βάση για το σύστημα της μαγείας της Λίλιθ. Καθώς έγραφα το μυθιστορηματικό ημερολόγιο, μπορούσα να διατυπώσω γραπτώς όσο πιο καλά κατανοόύσα πως οι μαγικές πληροφορίες στο γρημόριο θα μπορούσαν να εφαρμοστούν από ένα μαγο σε πιο πρακτική βάση. Για να στηρίξω το φανταστικό ημερολόγιο, έγραψα επίσης την αφήγηση του υποτιθέμενου χειρογράφου από το γρημόριο που είχε αποκαλύψει ο Γερμανός μάγος.
Άρα είναι φανταστικό ή όχι? Tο γρημόριο από μόνο του είναι αυθεντικό, στο μέτρο που είναι κάθε κείμενο που λαμβάνεις, όπως το Βιβλίο του Νόμου του Κρόουλυ, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι είναι αυθεντικό. Δεν επιδίωξα να το γράψω, και ποτέ δεν είχα στο νου μου την έννοια της συγγραφής – το γρημόριο γράφτηκε από μόνο του. Εξάλλου, το υποστηρικτικό υλικό που περικλείει το γρημόριο συντάκτηκε από εμένα  και είναι φανταστικό. Έχει αξία ως η έκθεση του υλικού του γρημορίου.
Η Λίλιθ είναι μια επικίνδυνη και σκοτεινή θεά, ακόμη κι εάν πιστεύετε, όπως πολλές φεμινίστριες, ότι είναι η θεά της γυναικείας απελευθέρωσης. Συνεπώς,το ημερολογιο με τα πειράματα του Γερμανού μάγου με τηνμαγεία του γρημορίου είναι σκοτεινό εώς τα άκρα, και δεν έχει αίσιο τέλος. Πιθανόν αυτή είναι μια απαραίτητη προφύλαξη σε όποιον θα εξασκήσει την μαγεία της Λίλιθ – ασφαλώς εφαρμόστε την, αλλά να γνωρίζετε ότι η Λίλιθ θα προσδοκά ισότιμο αντίτιμο για τα δώρα που δωρίζει σε εκείνους που την λατρεύουν.Η Λίλιθ δεν υποτάσσεται στο γρημόριο, αλλά προσεγγίζεται ως ερωμένη,ωστόσο παραμένει μια πολύ δεσποτική κυρά.
8. Πρόσφατα, διάβαζα σε μια ιστοσελίδα ότι παρά την παγκόσμια οικονομική κρίση έχουν προγραμματιστεί τουλάχιστον 18 ημερίδες σχετικά με το απόκρυφο. Ακριβώς η ίδια κατάσταση επικρατεί και στην Ελλάδα. Μόνο αυτό τον χρόνο, υπάρχουν περισσότερες από 3 κοινωνικές εκδηλώσεις που αφορούν τον αποκρυφισμό. Κατά συνέπεια, βιώνουμε δύο βασικές τάσεις. Η πρώτη, αναφέρεται στο γεγονός ότι ο κόσμος έχει την τάση να δαιμονοποιεί τον αποκρυφισμο ως η πηγή κάθε κακού ενώ η δεύτερη υποδυκνύει ένα ολοένα και αυξανόμενο ενδιαφέρον από άτομα που δεν έχουν ποτέ καν ακούσει γι’αυτό. Πιστεύετε, λοιπόν, ότι η οικονομική κρίση περαν του γεγονότος ότι μπορεί να είναι βλαβερή για την υγεία και την λογική μας μπορεί να λειτουργήσει και ωφέλιμα καθώς βάζει τον άνθρωπο στην διαδικασία  να γνωρίσει τον εαυτό του?
Ναι, πιστεύω ότι αβέβαιοι και πολυτάραχοι καιροί δημιουργούν σε άνδρες και γυναίκες την επιθυμία να αναζητήσουν απαντήσεις σε ασυνήθιστα μέρη. Εάν οι ενορίες και οι κοινωνικές υπηρεσίες, οι γραφειοκράτες και οι επιστήμονες, μας απογοητεύουν, τότε προς τα που θα στραφούμε για απαντήσεις? Μία οδό έρευνας είναι το απόκρυφο. Παρέχει  ουσιαστικό νόημα για εκείνους που το μελετούν και το εξασκούν εδώ και χιλιάδες χρόνια, και το ίδιο μπορούν και πράττουν σήμερα όταν προσεγγίζεται με καθαρό μυαλό και καρδιά.
Τίποτα δεν είναι πιο αστείο, και την ίδια στιγμή θλιβερό, από τον τρόπο με τον οποίο τόσο η επιστήμη όσο και η θρησκεία προσπαθούν να  χλευάσουν και να υποβιβάσουν την Δυτική Ερμητική παράδοση, η οποία παρεπιμπόντως είναι κατά μεγάλη αναλογία Ελληνική παράδοση. Ένα μεγάλο μερίδιο των σοφών διδασκαλιών πηγάζει από την αρχαία Ελλάδα,  ή την Αίγυπτο την περίοδο που ήταν υπό την κυριαρχία των Ελλήνων.  Η παράδοση της σοφίας έφθασε στο υψηλότερο επίπεδο καλλιέργειας υπό την επήρεια των Νεοπλατωνιστών, και τούτη η σοφία αναγεννήθηκε και  τιμήθηκε από τους σοφούς του Ευρωπαϊκού Διαφώτισμου. Η μαγεία που εφαρμόζουμε σήμερα,  στην βασική της δομή, είναι η μαγεία της Αναγεννησιακής περιόδου, και η φιλοσοφική βάση αυτού του συστήματος  είναι Ελληνική.
Το βρίσκω κωμικό όταν “κοσμικοί” χλευάζουν και προσπάθουν να μειώσουν την μαγεία αφού είναι τόσο οδυνήρα προφανές ότι δεν γνωρίζουν τίποτα επί του θιγμένου θέματος. Προδίδουν την αβυσαλλέα άγνοιά τους με κάθε πρόταση που προφέρουν ή συντάσσουν. Ιερείς και πάστορες είναι καθηλωμένοι στην ιδέα ότι η μαγεία είναι από την φύση της διαβολική. Δεν είναι – η μαγεία δεν είναι ούτε καλή ούτε σατανική, αλλά μια μέθοδος για την επίτευξη willed σκοπών. Δεν είναι περισσότερο σατανική από ένα μαχαίρι ή ένα όπλο. Πράγματι, η μετατόπιση  του πονηρού σ’ ένα απλό όργανο είναι από μόνη της μια μαγική πράξη,  ωστόσο εκείνοι που κάνουν κάτι τέτοιο δεν έχουν ιδέα τι πράττουν.
Όλες οι εκκλησίες βασίζονται στην μαγεία. Αυτό είναι ολοφάνερο σε όποιον δει τι κάνουν οι ιερείς, και τι πιστεύουν. Η θρησκεία είναι  γεμάτη μαγεία. Δεν αποκαλείται μαγεία από τους ιερείς, αλλά θαύματα. Ενδεχομένως, αυτή είναι μια λεπτή διαφορά που μου ξεφεύγει. Όταν οι μάγοι του Φαραώ έριξαν τις ράβδους τους στο έδαφος και έγιναν ερπετά, αυτό ονομάζεται μαγεία; ενώ όταν ο Μωϋσής έριξε και εκείνος την ράβδο του και μετατράπηκε σε ερπετό ήτανε θαύμα? Ύπάρχει πράγματι κάποια διαφορά? Όταν η εκκλησία γυρίζει την πλάτη της στην μαγεία, όπως κάποιες Προτεσταντικές ενορίες της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής έχουν πράξει, αυτομάτως γίνεται ένα απατηλό και άψυχο ζήτημα. Η μαγεία είναι η ζωή και το αίμα της θρησκείας, που δείχνει πόσο παράλογο είναι όταν ιερείς και πάστορες την μειώνουν.
Είναι πολύ θλιβερό όταν ο κόσμος επιτίθεται στην μαγεία διότι επιτίθονται κάτι που θα μπορούσε να είναι τεράστιας αξίας στην ζωή τους,  εάν τους δινόταν η ευκαιρία να το μελετήσουν με προσοχή και ανοιχτό μυαλό. Ο αποκρυφισμός δεν είναι μια σύγχρονη μόδα. Είναι τόσο αρχαίος όσο η ανθρώπινη φυλή. Οι άνθρωποι των σπηλαίων ασκούσαν την μαγεία γύρω από την πυρά των καταυλισμών τους, και όσο αξιοθαύμαστο και αν φαίνεται, η μαγεία που εξασκούσαν τότε δεν διαφέρει πολύ από την μαγεία του σήμερα. Η μαγεία είναι η πλέον συντηρητική από όλες τις διανοητικές επιστήμες. Δεν έχει δεχθεί τρομακτικές αλλαγές εδώ και χιλιάδες χρόνια. Οι αρχές της παραμένουν ίδιες. Αυτό, περισσότερο από ότιδηποτε άλλο, θα έπρεπε να αποτελεί ένδειξη για κάθε διορατικό νου ότι στη μαγεία κάτι αυθεντικό και ουσιαστικό κρύβεται. Για ποιο άλλο λόγο θα εξασκείτο και θα τιμούνταν σε όλους τους πολιτισμούς, και σε κάθε γωνιά του κόσμου?
Η τελευταία φορά που είχε σημειωθεί μια τεράστια έκρηξη και απήχηση της Δυτικής μαγείας ήταν την δεκατία του 1960, όταν οι νεοι αποτίναξαν τα παραδοσιακά ήθη και πειραματίζονταν με τον ελεύθερο έρωτα και ναρκωτικα που μεταβάλλουν την συνειδηση. Θα μπορούσε η οικονομική αναστάτωση του σήμερα, η οποία θα χειροτερέψει πρώτα πριν βελτωθεί η κατασταση, θα πυροδοτήσει αλλη μία έκρηξη ενδιαφέροντος προς το απόκρυφο, σαν οδό χαρτογράφησης μιας νέας πορείας ζωής, για να επιτευχθεί η απελευθέρωση από τις κοινωνικές συμβάσεις που τόσο φανερά  αποτυγχάνουν  και γίνονται κομμάτια σήμερα.

ΗσυνέντευξησταΑγγλικά…


Mr. Tyson, we would like to thank you again for accepting to grant thisinterview in our website.
1. We would like to know how did you first come in contact with ceremonial magic and the occult in general.
For the first 20 or so years of my life, I didn’t believe in the occult or the paranormal. I was a skeptic, and more than this, I was an outright atheist. The Tarot changed my mind about these matters. The change did not happen all at once, but it was the Tarot cards that initiated the change. My brother had a deck of Rider-Waite Tarot cards and one day, having nothing else to do, I started to study their symbolism and to arrange them into pairs and groups based on their symbolic meanings. I knew nothing about the Tarot at this point, but the symbolism on the cards spoke to me on a level deeper than words. I decided I would have to make a serious study of the Tarot to learn more about it, and that started my study of Western occultism.
There was one other incident that you may be interested in. I don’t believe I’ve ever mentioned this to anyone before. Around the same time I discovered that the Tarot had a complex symbolic meaning that could not be put into words, I read the book The White Goddess by the English writer Robert Graves. It’s about the history and mythology of the great goddess of the moon in European culture, who is known under various names such as Isis, Ishtar, Selene, and so on. After reading the book, I had a strange sense of a presence or awareness observing me. This was the first time I ever got this sense of something that was not physical but was intelligent, paying attention to me. I knew somehow that it was the Goddess herself, and that reading the book by Robert Graves had caused her to become aware of my existence. By thinking about her, I had made her think about me. That was a revelation, and a key event in the opening of my mind toward the occult.
2.  Are there any hidden dangers when you practice magic? Is there anything that the beginner should be aware of?
Naturally, there are dangers. It would be dishonest to say that no dangers exist, as many writers on magic do say to prevent their readers from getting nervous. The dangers are not physical in a direct sense – the dangers come from the way in which a study and practice of magic can alter how the mind works, and how it perceives reality. This can be terrifying to beginners, who may feel that the very ground beneath their feet has become a quicksand into which they are sinking. A study of magic can overturn the way we see ourselves, our relationship with the divine, and reality itself. Magic makes you question everything you formerly thought was certain and unquestionable.
One danger is nightmares. Almost everyone get nightmares when they start their study of ritual magic. These are more powerful than the usual nightmares, and at times they will come night after night, sometimes for weeks at a time. Eventually they stop, but while a cycle of nightmares is taking place it can be exhausting and frightening.
Another potential danger, which in my opinion is not nearly as great as most writers or teachers pretend it to be, is the danger of spirit obsession, which is the persistent presence of a spirit in your everyday waking life, that interacts with  you in ways you did not initiate or want. Every beginner in the study of magic experiences strange events that are caused by the presence of spirits, which seek to interact with the student in various ways – by touching the person, making noises, speaking to the person, causing changes in the household such as the movement of objects or the disappearance of objects, or even the sudden appearance of objects that were never there before.
These things are little tricks that let the beginner know that magic is real, and that spirits are real and are present all around us. There is usually no physical danger in such spirit events, and spirits can be banished by means of simple rituals if their presence ever becomes troublesome.
Almost all spirits that will interact with a magician are benign and friendly beings. There is the mistaken belief among beginners that spirits are dangerous or hostile. This is very rarely the case – but I should say that the expectation of hostility in spirits is much more likely to attract hostile spirits to the magician.
Perhaps the most serious danger in the practice of magic, but a danger that is almost  never spoken about, is the change it causes in our understanding of reality. We tend to believe that reality is just what it is, outside ourselves and not subject to change. This is untrue. We make our own reality as we go along.
Most of us accept the reality we were presented with as children without ever questioning it, but when we work magic, we must question that reality, and then we realize that it is not fixed and eternal, but is merely a convention, no more valid than other conventions we might adopt in our interaction with the world. This realization scares people right down to their toenails, and it takes a while to get used to the idea that the reality we’ve accepted all our lives up until that moment is not the only way to look at the world, and indeed is not even the most accurate or useful way to look at the world.
3. How can ceremonial magic enhance our lives?
Some of us seek to understand our world and our place in it. Magic can provide a deeper insight into these basic questions of existence. Part of Western esotericism is a wisdom tradition – a set of teachings about the nature of spirituality, human purpose and potential, the interaction between gods and humanity. There is no other way to achieve this wisdom than the study of the Western esoteric tradition – call it magic or occultism for short.
This is a time of spiritual emptiness and religious disillusionment. Young people, and even priests and nuns and pastors, are turning away in large numbers from the Christian churches, not because they have lost the need for spiritual fulfillment, but only because the churches have ceased to give them a teaching and a support that fulfills their lives on a spiritual level. Occultism has been demonized by the churches over the centuries largely because they recognized its wisdom as a threat to their dominance. The Western tradition can provide spiritual answers, and a level of fulfillment that has been lost to most of the Christian churches.
On a more mundane level, it is possible through the use of magic to achieve purposes that might otherwise never be achieved. Magic is worked mainly to realize practical, material ends. It does work – just not the way most people think it will work when they begin the study of the occult. It is not immediate and predictable in its working. This can disappoint those who childishly expect some sort of instant physical miracle when they work a ritual. But those who persist in their studies will discover that even though magic is not quite so direct and simplistic as they were led to believe by movies and television and comic books, nonetheless it does achieve their purposes, in its own time and in its own ways.
Maybe the best way magic enhances the lives of those who practice it is by opening their minds to an entire universe they never before even suspected to exist, and also giving them the keys to that universe, so that they can enter into it and use it for the betterment of their lives, both on the spiritual and the material levels. This widened awareness of reality and this opening of unsuspected potential is empowering in an individual’s life.
4. In your view, what is the role of occultism in our modern day technological era?
Do you know what science is? At its most basic, it is a tool for pushing things around and banging them together, and observing them move around and bang together. There is a tendency to regard science as a new faith, a modern religion of materialism that produces miracles on the physical plane. Scientists are looked upon as the new high priests of our technological age. This is false. Science cannot and never will provide any answers on any genuinely important subject. You might as well expect to get the answers to the meaning of life from a hammer or an axe. Scientists aren’t priests, they are laborers doing physical work. Your garbage man is more likely to have the answers you seek.
Occultism is a way to apply spiritual wisdom for the achievement of practical effects. It is the art of making things happen that otherwise would be so improbable as to be impossible. It is not a science because it is not completely predictable; nor is it a religion because the magician does not pray for results like a beggar, he expects them with confidence. It was proverbial in the ancient world that the priests of Egypt, who were really magicians, regarded the gods not as their masters, but as their servants and instruments.
There’s a reason magic is still being worked today in all parts of the world, both the technological West and the more uneducated and backward parts of Africa and South America and Asia. It works. It can achieve results that cannot be achieved in conventional physical ways. Because of this, it is liberating. There are no barriers to magic, only possibilities.
Its role in the modern world is the same as its role has always been down through history – to inform and enlighten, to expand the mind by opening new vistas of reality, to empower lives by providing methods to achieve purposes that could not otherwise be attained. To me, one of the most important benefits of a magical viewpoint is that it purges the mind of the tawdry, simplistic, drab world view that we are all trained to accept from birth, and gives us the chance to realize the wonders and beauty of the expanded universe that is all around us, but is usually just beyond our reach.
5. Recently, your book Nekronomikon was translated and came out in print in Greece. What is actually that ”cursed” book which created the Nekronomikon wave? Is it a figment of Lovecraft’s imagination or there is something else hidden underneath?
A while ago I wrote an essay on the Black Book of Western occultism. What is the Black Book? It is not an actual published text, but is a part of the folklore of magic. It is the book that all the magicians down through history who have been whispered about in hushed voices, or depicted standing inside ritual circles in ancient woodcuts, are supposed to have used to enable their art.
Traditionally magicians have always been depicted as sinister figures – either downright evil, or of dubious moral standing and not to be trusted. This is the prototypical wizard, a man who keeps wicked secrets that would blast the minds of the townsmen, and who commits unspeakable acts in solitary places at midnight, in the dark of the moon.
All of these wizards of folklore are supposed to have been aided in their work by a book of spells that contains arcane and forbidden secrets. You often see this book depicted on the old woodcuts, held in the wizard’s hand, or open on the floor by his feet, or on a reading stand, or perhaps merely sitting on a shelf. The book in general is a symbol of knowledge, and the Black Book of the wizard in particular is the symbol of the ultimate knowledge of magic.
Lovecraft’s Necronomicon was based upon this mythical book of the wizard. In literature, there are many references to this book under countless names, just as the Great Goddess goes under countless names in different cultures and historical periods around the world. What sets Lovecraft’s vision of the Black Book apart from all the rest is the clarity with which he was able to translate his dream vision of the book into his short stories.
The Necronomicon has a plausibility that is greater than that of any other fictional grimoire. All of them are based on the single, archetypal myth of the Black Book of occult wisdom, but Lovecraft’s vision stands forth from the rest in the degree to which it is accepted and believed. This clarity may be due to the fact that Lovecraft was an accomplished astral traveler. He often projected his consciousness across the astral plane during his dreams. It is likely that his vision of the archetypal Black Book was a true vision that he experienced firsthand, not merely a secondhand description of the mythic work.
Many modern readers of Lovecraft’s work not only want the Necronomicon to exist, they actually believe that it does exist in a published physical form that resides in some of the ancient libraries of the world. Even more than this, some readers demand that the Necronomicon exist, in order to satisfy a deep but inarticulate need they feel within themselves.
Writers are always willing to meet a perceived need, and as a result there are numerous versions of theNecronomicon in print, none of them written by Lovecraft. He never wrote his version of the Necronomicon, although fans asked him to do so, and he toyed with the idea of writing it. In the end he decided that the work would be more powerful and more enduring if it remained forever in the realm of the astral, accessible only in dreams and visions.
I believe Lovecraft was correct not to write his version of the Necronomicon. But at the same time, there is nothing wrong with other writers presenting the book as they imagine it. The contents of the mythic Black Book of folklore are infinite, so any version of the Necronomicon written by a writer such as myself can only capture a small portion of its contents. I have tried in my version to remain true to Lovecraft’s vision. I have used all the references Lovecraft made to the book in his stories and letters, and I have incorporated all the quotations he took from the book and placed into his stories of cosmic horror. It is my homage to Lovecraft, but also in a sense my homage to the mysterious and ever-elusive Black Book upon which theNecronomicon of Lovecraft was based.
6. I’ve read your book, Enochian Magic for Beginners, where you gave an eschatological dimension on the use of Enochian Keys, and I believe is really interesting. I have noticed lately an increasing interest not only by academics but from people who practice magic, concerning Dee’s Enochian system. What is Enochian magic? What its aim and how will it develop?
For those who may not know, Enochian magic is a complex system of ritual magic delivered to the Elizabethan scholar John Dee by a hierarchy of angels that identified themselves as the same angels who had taught the patriarch Enoch all the magic and wisdom of heaven. This system was delivered to Dee during an extended series of crystal gazing sessions that covered the years from 1582 to 1587. There were other crystal gazing sessions of a later date, but they did not involve Dee’s crystal gazer, the alchemist and necromancer Edward Kelley. It was through Kelley, who acted as Dee’s medium, that Dee talked to the angels. He did not see or hear them directly with his own senses, except perhaps on a few rare occasions, and even these are in doubt.
Why did Dee seek Enochian magic? Because throughout his life he had sought out the highest spiritual wisdom from books and from teachers, and always he had been disappointed. For those of you who are familiar with the play Doctor Faustus by the Elizabethan dramatist Christopher Marlowe, or even with the later play Faust by the German Johann Goethe, you will recognize in John Dee the template on which the character of Faust was cut. He also served as the model for Shakespeare’s Prospero, the central figure of the play The Tempest. All these characters of fiction sought forbidden wisdom, so that they could master the unseen forces of the world and harness them to their wills. This was John Dee’s life-long ambition.
Why did the angels seek to convey the magic of heaven to John Dee? This is a much more obscure question than the one above. The true motives of the angels may never have been revealed, although I offered my speculation on this matter in an essay some years ago. It was my speculation that the angels delivered the system of Enochian magic into the world so that, at the proper time that was fated, it would act as the key that would open the four Watchtowers at the corners of the world, and admit the demonic forces that would cause the Apocalypse predicted by St. John the Divine in the biblical book Revelation.
Then angels told Dee and Kelley very little about their purposes for transmitting Enochian magic to Dee, but they did inform Dee that its true purpose would not be realized during his lifetime, and during his life they forbade him from working it himself – at least, up until the end of Dee’s written record of the scrying sessions with the Enochian angels. What happened after Dee’s diaries end we may never know. Perhaps Dee and Kelley did work portions of the magic.
The angels promised Dee the wisdom he craved, and they promised Kelley the secret of making alchemical gold. It is true that Dee hinted at great knowledge in later years, and it is true that Kelley became a wealthy nobleman of Bohemia who gave away pieces of gold to his servants and friends as though they were brass. Perhaps they both worked parts of the Enochian system of magic for their own private purposes.
Enochian magic is probably the most complex system of magic that has ever existed. Dee was not just a genius, he was one of the greatest minds of the Elizabethan Age. Enochian magic was a gift (or perhaps a curse) from the angels to mankind, but it was beaten into shape upon the anvil of Dee’s mind. It bears John Dee’s stamp. Dee was an expert at codes and ciphers, for example, and Enochian magic may be on one level a huge, complicated system of ciphers that nobody has yet been able to crack.
Even if it is a cipher code, it is much more than this. It is a powerful and effective system of practical magic. No one has yet understood it in all its details, or comprehended it as a single complete work of art-magic, but many occultists have worked various portions of it, and have achieved good results. This may have been the intention of the angels. How better to insure that Enochian magic was not forgotten or lost, than to make it a practical system of magic when worked in pieces? In this way, it would continue to exist in the world, waiting for the future time when the one who is destined to work it in its completeness and initiate the Apocalypse finally takes it in hand and sits down to unravel its final mystery.
In my essay I suggested that the Apocalypse Working, as I named it, had been at least started by Aleister Crowley, whose book The Vision and the Voice is based on the Enochian Calls. Crowley always thought of himself as the Great Beast described in Revelation. He confidently expected that one who was the Antichrist would come along after him and finish his work. Perhaps the one known as the Antichrist is destined to use Enochian magic for its ultimate purpose, the Apocalypse Working. But in the meanwhile, Enochian magic has proven to be a very effective way for magicians to realize their material purposes, when it is worked in pieces, as it is currently being worked around the world today.
I don’t mean to discourage anyone from using Enochian magic. Go ahead and use it. Unless you are the Antichrist, it won’t do any harm, and you will find it an effective system of magic, although it is a bit difficult to learn. In my book Enochian Magic For Beginners I set forth the basics of the system as the angels taught it to John Dee and Edward Kelley. All too many books about Enochian magic teach the system of the Hermetic Order of the Golden Dawn, or some derivative of it. This system is not completely valueless, but it is not what the angels transmitted to Dee.
7. Finally, can you please tell us a few words about Liber Lilith?
Liber Lilith is a curious book that is similar to my version of the Necronomicon in one respect – it cannot be called entirely fiction, but it is not entirely non-fiction, either. It is a hybrid of fiction and non-fiction.
There are two main parts to Liber Lilith. The first is a Gnostic creation grimoire that describes the creation of mankind, not by a god, but by the goddess Lilith. As readers may know, Lilith is usually depicted as a demoness. In Kabbalistic mythology, she ascends to the rank of Queen of Hell, the concubine of Samael (the Jewish Satan). Modern feminist writers have sought to rehabilitate the reputation of Lilith, by transforming her into a feminist goddess who advocates the liberation of women from conventional morality, and the right to abortion.
In my Gnostic grimoire, Lilith is the Queen of Hell, but also the creatrix of humanity. The way in which this grimoire was received by me is curious. I did not set out to write a Gnostic grimoire. I got the impulse to write one afternoon, and recorded the first chapter of the grimoire. At the time I was engaged in extensive ritual work and meditation, so my mind was open. I received another chapter the next day, and another the next, until the entire grimoire was written out. I did not edit these chapters – they are just as I received them, and I regard this grimoire as spirit-written, a psychically received text.
Having written down the grimoire, I didn’t quite know what I should do with it. In its bare form, it seemed to me unlikely that anyone would publish it. What I did was to write a fictional diary of a German magician who found the grimoire and used it as the basis for a system of Lilith magic. By writing this fictional diary, I was able to set forth to the best of my understanding how the magical information in the grimoire itself could be employed by a magician in a practical way. To support this fictional diary, I also wrote up an account of the supposed manuscript of the grimoire that the German magician had discovered.
So, it is fiction or is it non-fiction? The grimoire itself is genuine, insofar as any received text, such as Crowley’s Book of the Law, can be said to be genuine. I did not set out to write it, and never had a sense of composing it – the grimoire wrote itself. On the other hand, the supporting material that surrounds the grimoire was composed by me, and is fictional. It has value as an exposition of the grimoire material.
Lilith is a dangerous and dark goddess, even if you do believe, as some feminists do, that she is the goddess of female liberation. Consequently, my diary of the German magician’s experiments with the magic of the grimoire is also dark in the extreme, and does not end happily. Perhaps this is a necessary caution to anyone who would practice Lilith magic – by all means, work it, but know as you do so that Lilith will expect equal payment for the gifts she gives to those who worship her. Lilith is not commanded in the grimoire, she is approached as a lover, but she is a very dominant mistress.
8. Recently, I’ve read in a website that despite the global economic crisis there are at least 18 seminar sessions arranged this year concerning the occult. Exactly the same thing occurs in Greece. Only this year, there are more than 3 social occasions where the occult is being celebrated andtalked about. Consequently, we experience two major trends. The first one, refers to the fact that people tend to demonize occultism as a source of all evil whereas the second one indicates a growing interest by people who have never heard of it. Do you believe, then, that the economic crisis apart from being detrimental to our health and sanity can also work beneficially by putting man in the process of getting to know himself?
Yes, I believe that  uncertain and turbulent times cause men and women to seek for answers in unusual places. If the churches and social services, the bureaucrats and the scientists, fail us, then where are we to look for answers? One avenue of investigation is the occult. It has provided meaning for those who study and practice it for thousands of years, and can do so today when approached with a sincere mind and heart.
Nothing is more comical, but at the same time depressing, than the way in which science and religion both attempt to mock and degrade the Hermetic tradition of the West, which by the way is in no small part a Greek tradition. A large portion of the wisdom teachings originate in ancient Greece, or in Egypt while it was under the rule of the Greeks. The wisdom tradition reached its highest level of philosophical refinement under the Neoplatonists, and this wisdom was revived and revered by the sages of the European Renaissance. The magic we practice today, in its basic structure, is the magic of the Renaissance, and the philosophical basis for that system of magic is Greek.
I find it comical when laypersons mock and attempt to belittle magic because it is so painfully obvious that they know nothing at all about the subject they attack. They betray their abysmal ignorance with every sentence they write or utter. Priests or pastors are fixated on the notion that magic is inherently evil. It is not – magic is neither good nor evil, but a method for achieving willed purposes. It is no more evil than a knife or a gun. Indeed, the transference of evil upon a mere instrument is in itself a magical act, but those who do this have no idea what they are doing.
All churches rely on magic. This is obvious to anyone who looks at what priests do, and what they believe. Religion is filled with magic. It is not called magic by the priests, but miracles. Well, this is a very fine distinction that escapes me. When the magicians of Pharaoh threw down their rods and they became serpents, it was called magic; but when Moses threw down his rod and it changed into a serpent, it was called a miracle? Is there really any difference? When a church turns its back on magic, as some of the Protestant churches of Europe and North America have done, it at once becomes a hollow and dead thing. Magic is the very life blood of religion, which makes it all the more absurd when priests or pastors mock it.
It’s depressing when people attack magic because they attack something that could be of immense value in their own lives, if only they gave it a chance and studied it with attention and an open mind. The occult is not a modern fad. It’s as old as the human race. Cavemen were practicing magic around their campfires, and as remarkable as it may seem, the magic they worked is not that different from the magic we work today. Magic is one of the most conservative of all intellectual disciplines. It has changed very little over thousands of years. Its principles remain the same. This, as much as anything, should be a clue to perceptive minds that magic has something real and substantive behind it. Why else would it be practiced and revered in all cultures, in all periods of history, and in all parts of the world?
The last time there was a great explosion in the popularity of Western magic was during the 1960s, when young people were casting off the restrains of convention and experimenting with free love and mind-altering drugs. It may well be that the economic upheavals of the present, which will get worse before they get better, will trigger another explosion of interest in the occult, as a way of charting a new life course, and achieving liberation from the conventions of society which are so obviously failing and falling to pieces today.

* Επιμέλεια-Μετάφραση Εύη Θώμου