Συνέντευξη του Λουκά Καβακόπουλου

Υπάρχουν αρκετά άτομα στην Ελλάδα τα οποία ασχολούνται με τις έρευνες του ανεξήγητου του μεταφυσικού και όλων αυτών των αναπάντητων ερωτημάτων, που έχει άνθρωπος. Πάντα υπάρχουν φυσικά και αυτοί που κάνουν ανοίκεια τέτοια ζητήματα μέσω της αποστροφής τους. Αλλά πάντα θα υπάρχουν και οι πρώτοι. Το strange Files συνάντησε τον αγαπητό φίλο Λουκά Καβακόπουλο, Συγγραφέα και ερευνητή και συζήτησε μαζί του...

Λουκά καταρχήν θα ήθελα να μου πεις δυο λόγια για τη ζωή σου…

Aγαπητέ Σωτήρη, η ζωή μου δεν είναι ιδιαίτερα διαφορετική από των άλλων ανθρώπων...

Όπως γράφω και στο βιογραφικό μου, κάνοντας βέβαια λίγο χιούμορ, είμαι ένα συνονθύλευμα τυχαιοτήτων και συγκυριών και λίγα πράγματα μπορώ να καυχηθώ ότι είναι πραγματικά «εγώ» ή ότι τα κατάφερα πραγματικά «εγώ»...

Τα βιογραφικά νιώθω ότι μετατρέπουν τον άνθρωπο σε ένα είδος προϊόντος, το οποίο έχει πάνω του μια ταμπελίτσα που γράφει τα διάφορα χαρακτηριστικά του ώστε ο ενδιαφερόμενος «αγοραστής» ή «αφεντικό» να ξέρει τι αγοράζει. Δεν είμαστε όμως προϊόντα, έτσι δεν είναι;

Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι αρέσκονται στο να τοποθετούν τον εαυτό τους κάτω από μερικές ταμπέλες - και μέχρι εκεί. Αυτό γίνεται γιατί είναι εύκολο να λες ότι είσαι κάτι, όμως το διαρκές «γίγνεσθαι», η πραγματική εξερεύνηση ενός πράγματος, απαιτεί αγώνα και προσπάθεια που λίγοι είναι έτοιμοι να κάνουν.

Νομίζω λοιπόν ότι πρέπει να αξιολογούμε τους άλλους βάσει της ουσίας τους, βάσει της διαρκούς στάσης τους, βάσει των πραγμάτων που συνεχίζουν να κάνουν και να λένε, όχι βάσει κάποιου παρελθόντος «βιογραφικού» που δεν ξέρουμε σε τελική ανάλυση αν λέει ή όχι  την αλήθεια.

Με αυτό τον τρόπο διαμορφώνουμε μια στάση που μας απελευθερώνει από τον διανοητικό «προγραμματισμό» που μας υποχρεώνει να δεχόμαστε αυτά που μας λένε οι «αυθεντίες» ως αληθινά,  χωρίς να τα σκεφτόμαστε και να τα κριτικάρουμε.

Η μοναδική αλήθεια σε ένα πράγμα, είναι το ίδιο το πράγμα και η χωρίς συμβιβασμούς προσπάθειά μας να το εξερευνήσουμε και όχι οι κάθε λογής ταμπέλες.

Ποιος τομέας του ανεξήγητου σας ενδιαφέρει περισσότερο και γιατί;

Νομίζω ότι τα πιο ανεξήγητα πράγματα είναι εκείνα που δεν τολμάμε να σχολιάσουμε εύκολα ή για τα οποία προτιμάμε να μένουμε στις εύκολες «θρησκευτικές» λύσεις: Π.χ. ποιος ο σκοπός αυτού του πράγματος γύρω μας που ονομάζουμε «Κόσμος»; Γιατί υπάρχουμε; Τι θέλει από εμάς η Φύση, ο Θεός,  η Τυχαιότητα ή όποια άλλη υπερκόσμια Αρχή; Γιατί μας βασανίζει; Τι θέλει να πετύχει μέσα από όλο αυτό το παράλογο πράγμα που συμβαίνει γύρω μας;

Αυτά είναι τα μεγαλύτερα μυστήρια, και δεν σταματώ να τα εξερευνώ και να τα σκέφτομαι κάθε μέρα και κάθε στιγμή, συνδυάζοντας γνώσεις και πληροφορίες από όλους τους επιστημονικούς αλλά και τους μυστικιστικούς τομείς μήπως και τα ξεδιαλύνω.

Από την άλλη, με γοητεύει το Διάστημα. Είμαι κυριολεκτικά …διαστημάνθρωπος. Διαβάζω ό,τι βρω σχετικά, παρατηρώ τον ουρανό το βράδυ με μεγάλη περιέργεια και πάντα μαθαίνω τις τελευταίες εξελίξεις στην εξερεύνηση του Διαστήματος. Νομίζω ότι ανήκουμε στα Άστρα και ότι μόνο κατά λάθος βρεθήκαμε εδώ ως Ανθρωπότητα, παγιδευμένοι σ’ αυτόν τον πλανήτη.

Απορώ λοιπόν γιατί έχουμε σταματήσει τις προσπάθειες να πάμε εκεί έξω. Νομίζω ότι αν μείνουμε για πολύ καιρό ακόμη κλειδωμένοι στον καημένο πλανήτη μας, ειδικά αν συνεχίσουμε να ζούμε με τον ίδιο τρόπο που ζούμε σήμερα, θα καταστρέψουμε και τον πλανήτη και στο τέλος θα αλληλοσκοτωθούμε. Οπότε, είναι βασική ανάγκη –για πολλούς και διάφορους λόγους- να προχωρήσουμε στην εξερεύνηση του Διαστήματος. Όμως δεν βλέπω να προσπαθούμε. Γιατί;

Να λοιπόν ένα ακόμη μεγάλο μυστήριο που με απασχολεί. Τι συμβαίνει με τη διαστημική εξερεύνηση; Γιατί σταμάτησε; Γιατί δεν γίνονται σημαντικές προσπάθειες; Τι συμβαίνει στα παρασκήνια των σχετικών υπηρεσιών;

Έχεις γράψει αρκετά βιβλία τα οποία ασχολούνται με ποικίλους τομείς του μυστηρίου και με το ανεξήγητο. Τι σε ώθησε να ασχοληθείς με τις έρευνες πάνω σε αυτά τα θέματα;

Δεν θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου να μην  προβληματίζεται γύρω από όλα αυτά. Είναι κάτι με το οποίο γεννήθηκα, τολμώ να πω. Θυμάμαι ότι από μικρό παιδί, 8-9 ετών, άκουγα με τεράστιο ενδιαφέρον τους διάφορους θρησκευτικούς μύθους, και παραξενευόμουν με τις διάφορες αντιφάσεις τους, και ρωτούσα πράγματα που κάποιες φορές κάποιοι γύρω μου τρόμαζαν και έλεγαν «δεν πρέπει να τα ρωτάς αυτά». Αλλά συνέχιζα να ρωτώ.

Επειδή μάλιστα στην αρχή ήμουν καλοπροαίρετος και όχι πονηρεμένος, σπάνια απέρριπτα τα θαυμαστά που άκουγα για να σκεφτώ ότι είναι απλώς ψέματα ή υπερβολές. Συνήθως σκεφτόμουν ότι κάποια από αυτά έφταναν ως εμάς μέσα από πολλούς αιώνες σύγχυσης και μυστηρίου, οπότε ήταν λανθασμένες μεν πληροφορίες αλλά με σημαντικό περιεχόμενο, αυτό που λέμε «σπασμένο τηλέφωνο».

Επίσης είχα την τύχη να γεννηθώ σε ένα σπίτι που πίστευαν στην αξία του ελεύθερου χρόνου. Δεν με πίεζαν λοιπόν όλη τη μέρα με φροντιστήρια και τέτοια πράγματα, αλλά με άφηναν και αρκετές ώρες για να διαβάζω ό,τι επιθυμούσα και να ασχολούμαι με τα δικά μου πράγματα. Οι γονείς μου είχαν και μια σχετικά ενημερωμένη βιβλιοθήκη με διάφορα θέματα, οπότε μετά την χαρά της ανακάλυψης της λογοτεχνίας, άρχισα στη βιβλιοθήκη αυτή να ανακαλύπτω και κάποιες απαντήσεις στα θέματα που με προβλημάτιζαν, ειδικά σε βιβλία «εκλαϊκευμένης επιστήμης», μέσα στα οποία σχολιάζονταν και θέματα όπως οι εξωγήινοι, η χαμένη αρχαιότητα, η καταγωγή της ζωής κλπ.

Αυτό λοιπόν που με ώθησε να ασχοληθώ με το «ψάξιμο» σ’ αυτά τα πράγματα, ήταν νομίζω περισσότερο η υπόσχεση (που υπάρχει κρυμμένη μέσα στα πραγματικά ερευνητικά βιβλία) ότι «το κουβάρι έχει μια άκρη» και ότι αν κάποιος άνθρωπος ψάξει αρκετά, θα βρει πολλές απαντήσεις.

Σήμερα μπορώ με σιγουριά να σας διαβεβαιώσω ότι αυτή η υπόσχεση είναι αληθινή. Πράγματι, απαντήσεις υπάρχουν! Μόνο που σπάνια είναι αυτές που φανταζόμαστε στην αρχή. Πρέπει να συνδυάσεις γνώσεις από διάφορους τομείς, να έχεις ανοιχτό μυαλό, και να τολμάς να αναθεωρείς ξανά και ξανά τις απόψεις σου για να τις προσεγγίσεις. Και αν επιμένεις, τελικά βρίσκεσαι μπροστά σε πραγματικές «αποκαλύψεις» και μαθαίνεις πράγματα που στην αρχή μοιάζουν απλησίαστα.

Βέβαια, πολλές φορές η κατανόηση ενός πράγματος είναι δυσάρεστη. Κάποιες φορές σου αποκαλύπτονται πράγματα που σε πικραίνουν βαθύτατα, και μετά εύχεσαι να μην καταλάβαινες όσα κατάλαβες, να μη μάθαινες όσα έμαθες - και αναπολείς την αρχική σου αθωότητα. Για αυτό και λένε ότι ο δρόμος της Γνώσης είναι στραμμένος με αγκάθια. Δυστυχώς, δεν μπορώ μέσα από ένα μικρό κείμενο να σας εξηγήσω πραγματικά τι εννοώ, εμπιστευτείτε με όμως, αν ψάξετε πολύ για κάποια πράγματα, αργά ή γρήγορα θα νιώσετε και εσείς την απογοήτευση για την οποία μιλάω, καθώς θα ανακαλύψετε δυσάρεστες και σκοτεινές πτυχές ακόμη και σε πράγματα που στην αρχή φαίνονται τελείως αθώα. Πιστεύω ότι η γνωστή αγγλική παροιμία «IgnoranceisBliss», «η Άγνοια είναι Ευτυχία» είναι ένα αρνητικό μεν, αληθινό όμως σχόλιο πάνω σ’ αυτό το θέμα.

Αλίμονο όμως στην ψυχή εκείνου που θα σταματήσει να ψάχνεται και που προτιμάει την άγνοια από την αλήθεια…

Σε μία συνέντευξη στις Πύλες του Ανεξήγητου είπατε ότι υπάρχει μια έντονη συνωμοσιολογία γύρω από όλα αυτά τα θέματα. Πιστεύετε δηλαδή ότι όλα αυτά είναι συνωμοσιολογίες και όχι «μελλοντικά τεκμηριωμένα θέματα»;

Η «συνωμοσιολογία» δεν είναι κάτι αρνητικό. Είναι μια ακόμη «ανάγνωση» των πραγμάτων, μια διαφορετική οπτική γωνία τους. Π.χ., όταν μιλάμε για το θέμα των εξωγήινων, πρέπει αναγκαστικά να αναρωτηθούμε μήπως υπάρχει κάποια «συνωμοσία απόκρυψης» του θέματος. Και αν πάμε ακόμη παρακάτω τη σκέψη μας, πρέπει να αναρωτηθούμε μήπως ολόκληρος ο θρύλος είναι φτιαγμένος για να εξυπηρετήσει κάποιον πονηρό στρατιωτικό ή πολιτικό σκοπό. Ένας πραγματικός ερευνητής είναι υποχρεωμένος να δει τα πράγματα και από αυτές τις οπτικές γωνίες και να εξερευνήσει και τις πιο σκοτεινές πτυχές τους.

Για μια πληρέστερη οπτική του τι είναι η συνωμοσιολογία, θα πρότεινα το παρακάτω κείμενό μου: http://www.antidogma.gr/synomosiologia.htm.

Δεν καταλαβαίνω τι εννοούμε με τον όρο «μελλοντικά τεκμηριωμένα θέματα». Τα θέματα δεν μπορούν να είναι τεκμηριωμένα …αύριο. Είτε είναι τεκμηριωμένα αυτή τη στιγμή, είτε ανήκουν στη σφαίρα της υπόθεσης, της εικοτολογίας. Καταλαβαίνω βέβαια ότι εννοείς πως αύριο, θέματα όπως οι εξωγήινοι θα έχουν αποδειχτεί  μάλλον ότι ισχύουν επιστημονικά. Συμφωνώ μαζί σου, αλλά δεν μπορούμε να βάλουμε και στοίχημα για αυτό, έτσι δεν είναι;

Μπορεί οι θεάσεις UFO, οι στενές επαφές Τρίτου Τύπου κλπ, αλλά και όλα τα ανάλογα θέματα, να αποδειχτούν τελικά ότι είναι κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που νομίζουμε μέχρι σήμερα. Οι Εξωγήινοι π.χ. θα μπορούσαν να είναι παραψυχολογικά φαινόμενα ή κάποιου είδους «διαταραχή της νοόσφαιρας» ή ένα «σύστημα ελέγχου» όπως πιστεύει ο καθ. Ζακ Βαλέ.

Είναι δυσνόητες και άγνωστες υποθέσεις αυτές, αλλά κατά τη γνώμη μου περισσότερο πιθανές από το «απλό» εξωγήινο σενάριο. Περισσότερα π.χ. για την άποψή μου πάνω σ’ αυτά, μπορείτε να διαβάσετε στο ακόλουθο κείμενό μου: http://www.antidogma.gr/?p=1624

Το ερώτημα όμως Λουκά είναι αρκετά φλέγον. Πιστεύεις στους εξωγήινους; Αν ναι, πως πιστεύεις ότι είναι;

Κάθε άνθρωπος που σέβεται τη Λογική και τον εαυτό του, δεν μπορεί να απορρίψει την πιθανότητα η ζωή να έχει εξελιχθεί σε πολλά σημεία στο σύμπαν εκτός από τη Γη. Για το σχήμα όμως που μπορεί να έχει αυτή η ζωή και για τα χαρακτηριστικά της, λίγα μπορούμε να πούμε. Αμφιβάλλω πάντως ότι είναι σαν τους εξωγήινους του StarTrek, δηλαδή… σαν αγγλοσάξονες ηθοποιούς με πλαστικά προσθετικά στις μύτες και τα αυτιά!

Νομίζω ότι το πιο πιθανό σενάριο είναι αυτό που αναπτύσσεται στη Μυθολογία Κθούλου. Η εξωγήινη ζωή να περιλαμβάνει πλάσματα τελείως έξω από κάθε ανθρώπινη λογική, βασισμένα σε άλλες αρχές της ζωής, αποτρόπαια και τρομακτικά, σε τελείως διαφορετικά μεγέθη και σχήματα από εμάς.

Θα πρέπει επίσης να έχουμε υπόψη μας ότι η τεχνολογική ανάπτυξη κατά κάποιο τρόπο «μεταλλάσσει» τα πλάσματα που την χρησιμοποιούν. Ο σημερινός «καλωδιωμένος» αγύμναστος και χοντρός άνθρωπος ίσως θα έμοιαζε τελείως σιχαμερός και ακατανόητος σε έναν αρχαίο Σπαρτιάτη.

Άρα, όσο αρχαιότερα και τεχνολογικά ανεπτυγμένα θα είναι τα εξωγήινα πλάσματα, τόσο πιο αδύνατο θα είναι να τα κατανοήσουμε, όπως αδύνατο είναι για έναν σκύλο ή για ένα πουλί να καταλάβει τη θανατηφόρα φύση ενός σημερινού πυρηνικού εργοστάσιου ανθρώπινης κατασκευής ή, για να μη πάμε τόσο μακριά, να καταλάβουν οι σκύλοι και οι γάτες τον θανάσιμο κίνδυνο που κρύβουν για αυτά οι σιδερένιοι εξοσκελετοί του ανθρώπου που τρέχουν με τεράστια ταχύτητα στις γυαλιστερές ασφάλτινες λεωφόρους, δηλαδή τα αυτοκίνητα.

Ποιος μας διασφαλίζει ότι και εμείς δεν θα εκμηδενιστούμε όταν θα τολμήσουμε, μέσα στην αφέλειά μας, να σταθούμε μπροστά σε έναν διερχόμενο εξωγήινο, ο οποίος το μόνο που θα νιώσει είναι ότι κάποιο άγνωστο έντομο έλιωσε στο παρμπρίζ του;

Επίσης, για το θέμα των UFO, υπάρχει η ένσταση ότι βιαζόμαστε πολύ να τα χαρακτηρίσουμε «εξωγήινα σκάφη». Θα μπορούσαν να είναι άγνωστα πλάσματα που ζούνε στη στρατόσφαιρα και αποτελούνται από φορτισμένα σωματίδια, ή μορφικά πεδία, ή κάτι τελείως πιο παράξενο.

Η όλη ένσταση απέναντι στα «εξωγήινα» UFOμπορεί να συμπυκνωθεί στην ακόλουθη ερώτηση: “Εντάξει, είδαμε ένα παράξενο μεταλλικό πράγμα να πετάει με τεράστια ταχύτητα στον ουρανό. Πού γράφει βρε παιδιά το «MadeinSpace» πάνω του, και αποφασίσαμε τόσο εύκολα ότι είναι εξωγήινο;”

Στην ίδια ερώτηση πρέπει να συμπληρώσουμε την δίκαια επιστημονική παρατήρηση ότι ένα σκάφος, όσο και γρήγορο να είναι, ακόμη και χιλιάδες φορές πιο γρήγορο από ένα αεροπλάνο, θα έκανε πολλούς αιώνες για να έρθει σε εμάς από το κοντινότερο ηλιακό σύστημα. Γιατί να κάνει όμως ένα τέτοιο ταξίδι και στη συνέχεια να προσπαθεί να παίξει κρυφτούλι μαζί μας;

Πάντως νομίζω ότι το κείμενο για τα UFOστο οποίο σας παρέπεμψα παραπάνω, αναφέρει όλες τις πιθανές περιπτώσεις.

Μπορείς να εξηγήσεις τι ακριβώς είναι τα Indigo; Πιστεύεις ότι υπάρχουν, ή απλά είναι μυθοπλασία; Πιστεύεις ότι αν υπάρχουν, υπάρχουν λόγω εξωγήινης παρέμβασης σύμφωνα πάλι με την ίδια συνέντευξη στις Πύλες;

Τα Indigochildrenκατά τη γνώμη μου είναι μια μυθοπλασία που στηρίζεται σε ένα πραγματικό γεγονός. Το πραγματικό γεγονός είναι ότι οι άνθρωποι αλλάζουν, γίνονται ολοένα και πιο «νοητικοί» και λιγότερο «σωματικοί». » Κάθε γενιά παιδιών που μεγαλώνει βασίζεται περισσότερο στα διανοητικά χαρίσματα, στην αφηρημένη σκέψη, στην ικανότητα του χειρισμού των πληροφοριών.

Αυτή είναι η αλήθεια: μεταλλασσόμαστε ολοένα σε κάτι που είναι πιο κοντά στο Cyborgκαι ολοένα και πιο μακρύτερα από τον άνθρωπο όπως τον εννοούσαμε παλιότερα.

Η μυθοπλασία τώρα είναι ο μύθος περί «Indigo», ο οποίος είναι φτιαγμένος ως εμπορικό κατασκεύασμα για να πουληθεί σε ανήσυχους γονείς που θα ήθελαν να πιστεύουν ότι τα παιδιά τους δεν είναι απλά ανήσυχα ή υπερκινητικά, αλλά κάτι περισσότερο …υπερφυσικά.

Θα έλεγα ότι δεν χρειάζεται να ανησυχεί κανένας γονιός για κάτι τέτοιο, γιατί τα παιδιά τους είναι πράγματι κάτι παραπάνω από απλά παιδιά. Είναι οι αυριανοί άνθρωποι που θα κληρονομήσουν τον πλανήτη Γη και θα κάνουν πράγματα που οι ίδιοι δεν μπορούν καν να φανταστούν… αλλά χωρίς να χρειάζονται υπερφυσικές δυνάμεις…

Πες μας τώρα τι είναι οι βρυκόλακες και αν υπάρχουν; Είναι ουσιαστικά δημιούργημα του Stocker; Ή υπάρχουν κάπου και αυτοί;

Παντού γύρω μας υπάρχουν βρυκόλακες. Όχι όμως με δόντια και κάπες, αλλά ως παράσιτα που θρέφονται από την ενέργεια των πλασμάτων που έχουν πραγματική ζωή, θέληση και λαχτάρα για δημιουργία.

Στο «Ανεξήγητα Φαινόμενα», ένα βιβλίο το οποίο αναλύει διάφορα ανεξήγητα φαινόμενα, αναφέρεσαι στον τομέα Τηλεκίνηση-Ψυχοκίνηση… πες μας λίγα λόγια και για αυτό…

Είναι μεγάλο θέμα για να το καλύψω εδώ. Θα πω μόνο ότι είναι μεγάλο λάθος να νομίζουμε ότι η τηλεπάθεια είναι κάτι ανάλογο με το φαξ ή το τηλέφωνο. Είναι κάτι τελείως διαφορετικό, όσο διαφορετική είναι η όραση από την αφή. Αν θέλουμε να την εντοπίσουμε, πρέπει να ψάξουμε αλλού, όχι εκεί που ψάχνουμε σήμερα. Δεν είναι μετάδοση λεκτικών ή οπτικών πληροφοριών, αλλά κάτι άλλο.

Όσο για την Ψυχοκίνηση, θα πρέπει πρώτα να προβληματιστούμε πώς γίνεται και το χέρι μας υπακούει όταν το διατάζουμε να κινηθεί. Ποια είναι δηλαδή η φύση αυτού του υποτιθέμενου δίπολου του νου που δίνει τις εντολές και της σωματικής κίνησης που ακολουθεί; Αυτό το ερώτημα μελετάται από μεγάλους επιστήμονες, όπως ο φυσικός Ρότζερ Πένροουζ, που έχει προτείνει την ύπαρξη μέχρι και ενός υποατομικού σωματιδίου, του «ψιονίου», το οποίο μεταφέρει τις εντολές από τον κβαντικό κόσμο της πληροφορίας/ψυχής στον σταθερό κόσμο της ύλης…

Το βασικό ερώτημα, νομίζω, που πρέπει να απαντηθεί είναι: «Τι είναι η Ψυχή»;

Πως είναι η κατάσταση της έρευνας του μυστηρίου και του ανεξήγητου κατά τη γνώμη σου στην Ελλάδα σήμερα; Βρισκόμαστε σε καλό δρόμο; Ή είμαστε ακόμα πολύ μακριά;

Κάτι γίνεται, αλλά χάνεται μέσα στο χάος του θορύβου που προκαλεί η εμπορική εκμετάλλευση του θέματος. Αυτό δεν γίνεται να αλλάξει, ας ελπίσουμε απλά ότι θα υπάρξουν οι άξιοι εκείνοι συνεχιστές της «Αναζήτησης» που θα κρατήσουν τη θεματολογία σε ένα υψηλό επίπεδο κρατώντας ταυτόχρονα και το ενδιαφέρον του κοινού.

Τέλος θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για αυτή τη τόσο σημαντική συζήτηση και να σε παρακαλέσω αν θέλεις να πεις κάτι σους αναγνώστες του strangefiles;

Η δική μου συμβουλή σε όσους ασχολούνται με όλα αυτά τα θέματα είναι να θυμούνται ότι η αναζήτηση δεν τελειώνει ποτέ. Αναζητώντας δεν αυξάνουμε τη «Γνώση» μας, αλλά καταλαβαίνουμε κυρίως πόσα δεν ξέρουμε, συνειδητοποιούμε δηλαδή το μέγεθος της Άγνοιάς μας - και αυτό είναι πιο σημαντική γνώση από ό,τι φαίνεται στην αρχή. Πάντα υπάρχει «παρακάτω», και όσα περισσότερα μαθαίνεις, τόσο πιο θαυμαστό γίνεται αυτό το παρακάτω.

Επίσης, να θυμόσαστε ότι τίποτα δεν είναι «χάσιμο χρόνου». Οι γνώσεις που αποκτά ένας άνθρωπος εξερευνώντας οτιδήποτε, αν έχει τα αυτιά και τα μάτια του ανοιχτά και το κάνει με σεβασμό και προσοχή, είναι πάντοτε συνταρακτικές. Όπως λέει και ο Γουίλιαμ Μπλέικ: «Μπορείς να δεις τον κόσμο σε έναν κόκκο άμμου, και την αιωνιότητα σε ένα λεπτό».

who is who

Ο Λουκάς Καβακόπουλος είναι administrator του critics.gr και του antidogma.gr, μουσικός και αρθρογράφος. Ήταν αρχισυντάκτης του περιοδικού Strange από το 2001 ως το 2008. Έχει γράψει προλόγους και κριτικές, έχει κάνει μεταφράσεις, έχει τελέσει επιμελητής των εκδόσεων Terra Nova, Αρχέτυπο και Αγνωστο. Έχει δημοσιεύσει δεκάδες άρθρα και μελέτες για ένα ευρύ πεδίο θεμάτων και συμμετέχει με ποικίλους τρόπους στο μουσικό σχήμα των Δεικτών..

Συνέντευξη από το Λουκά Καβακόπουλο

Υπάρχουν αρκετά άτομα στην Ελλάδα τα οποία ασχολούνται με τις έρευνες του ανεξήγητου του μεταφυσικού και όλων αυτών των αναπάντητων ερωτημάτων, που έχει άνθρωπος. Πάντα υπάρχουν φυσικά και αυτοί που κάνουν ανοίκεια τέτοια ζητήματα μέσω της αποστροφής τους. Αλλά πάντα θα υπάρχουν και οι πρώτοι. Το strange Files συνάντησε τον αγαπητό φίλο Λουκά Καβακόπουλο, Συγγραφέα και ερευνητή και συζήτησε μαζί του...

Λουκά καταρχήν θα ήθελα να μου πεις δυο λόγια για τη ζωή σου…

Aγαπητέ Σωτήρη, η ζωή μου δεν είναι ιδιαίτερα διαφορετική από των άλλων ανθρώπων...

Το μυστηριώδες βιβλίο του Σούγκα

Γράφει ο Παναγιώτης Κάρδαρης

Το αντίγραφο του John Dee...

Μελετώντας κάποιος τα ημερολόγια του διάσημου Ελισσαβετιανού Μάγου και Αστρολόγου του 16ου αιώνα. JohnDee διαπιστώνει ότι γίνονται κάποιες αινιγματικές αναφορές σε ένα μαγικό βιβλίο το οποίο ονομάζονταν the Book of Souga ή το μετέπειτα γνωστό ως Aldairaia,ένα μυστηριώδες μαγικό κείμενο για το οποίο ο αρχάγγελος Ουριήλ αναφέρει  τον Μάρτιο του 1582 ότι “αποκαλύφθηκε στον Αδάμ,όταν ήταν στον παράδεισο, από τους καλούς αγγέλους του Θεού και μόνο ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είναι ο διερμηνέας του μυθικού βιβλίου” (Mysteriorum Liber Primus)...

Συνέντευξη της Καίτης Οικονόμου

1) Γεια σας κυρία Καίτη και σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας και για αυτή τη μεγάλη ευκαιρία που μας δώσατε ώστε συνομιλήσουμε μαζί σας....Αρχικά θα ήθελα λίγα λόγια για τη ζωή σας....
Το επίσημο βιογραφικό μου αποτελείται από μία πρόταση: «Η Καίτη Οικονόμου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα». Είναι μια συνειδητή επιλογή. Προτιμώ το ενδιαφέρον να εστιάζεται στη δουλειά μου και όχι σ’ εμένα...

2)Είδαμε πρόσφατα, να εκδίδεται το καινούριο σας κομψοτέχνημα, ενοω το βιβλίο σας " Το φθινόπωρο της Μάγισσας " το οποίο ήταν πραγματικά πολύ πρωτότυπο και πρωτοποριακό, τι σας ώθησε να το γράψετε? Πως και επιλέξατε να γράψετε πάνω σε μια θεματολογία η οποία είναι άκρως ευαίσθητη και εύκολα παρεξηγήσιμη;

Η έμπνευση γι’ αυτό το βιβλίο ήταν μια ολοζώντανη εικόνα που ήρθε στο μυαλό μου μια νύχτα: Ένα δάσος με τα εκρηκτικά χρυσοκόκκινα χρώματα του φθινοπώρου, ένα ποτάμι, η μυρουδιά του βρεγμένου από τη βροχή χώματος και του καπνού από τις καμινάδες ενός χωριού. Όλα αυτά φορτισμένα με ένα έντονο συναίσθημα υπαρξιακής σύγκρουσης. Προσπαθώντας να ανιχνεύσω αυτό το συναίσθημα, ανακάλυψα την ηρωίδα μου. Η σύγκρουση μέσα της προερχόταν από το γεγονός ότι δεν αποδεχόταν το διαισθητικό εαυτό της. Ήταν τόσο δυνατή η εικόνα που σας περιγράφω και τόσο έντονη η ανάγκη μου να γράψω αυτό το βιβλίο ώστε δεν είχα άλλη επιλογή. Έπρεπε να το γράψω ανεξαρτήτως θέματος.

3)Έχετε ζήσει ανεξήγητες εμπειρίες;

Δε θα το έλεγα.

4)Για πείτε μου τώρα ποιος υπήρξε το πρότυπο που σας ενέπνευσε ώστε να γράψετε αυτό το βιβλίο?

Για να γράψω αυτό το βιβλίο έκανα έρευνα και συνομίλησα με άτομα που έχουν αναπτυγμένη την έκτη αίσθηση. Πολύ με βοήθησαν οι συζητήσεις μου με μια τέτοια κοπέλα ώστε να καταλάβω την ψυχολογία αυτών των ανθρώπων και πώς διαχειρίζονται το χάρισμά τους.

5) Μάλιστα είναι βασισμένο από τι αναφέρεται οπισθόφυλλο του βιβλίο από αληθινή ιστορία...Πως μάθατε για αυτήν και πως αντιδράσατε; Σας φάνηκε στην αρχή σαν κάτι που το έβγαλε από το μυαλό της ή πειστήκατε από την αρχή;

Το βιβλίο δεν αναφέρεται σε αληθινή ιστορία, είναι δημιούργημα της φαντασίας μου. Ωστόσο, περιέχει ορισμένα αληθινά περιστατικά σχετικά με την έκτη αίσθηση, τα οποία μου τα εμπιστεύτηκε η κοπέλα που ανέφερα προηγουμένως και μου επέτρεψε να τα συμπεριλάβω στο βιβλίο μου.

6)Πιστεύετε γενικά στα ανεξήγητα φαινόμενα;

Κατά τη γνώμη μου τα περισσότερα φαινόμενα έχουν μια εξήγηση, την οποία δεν έχει ανακαλύψει ακόμη η επιστήμη. Το ίδιο ισχύει και για τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Οι τεράστιες δυνατότητές του είναι ανεξερεύνητες ακόμη. Πιστεύω ότι αυτά που θεωρούμε σήμερα ανεξήγητα ή μεταφυσικά είναι οι επιστημονικές ανακαλύψεις του αύριο.

7) Σκέφτεστε στο μέλλον να γράψετε παρόμοιο βιβλίο;

Δεν το γνωρίζω. Η έμπνευση, τουλάχιστον για μένα, είναι κάτι αυθόρμητο που δεν ελέγχω.

8)Τι θα θέλατε να προσφέρει το βιβλίο σας στον αναγνώστη; Πως περιμένετε να το χαρακτηρίσουν;

Θα ήθελα το βιβλίο μου να προβληματίσει τον αναγνώστη πάνω σε κάποια θέματα όπως ο κοινωνικός αποκλεισμός και το να αποδεχόμαστε και να αγαπάμε τον εαυτό μας έτσι όπως είναι, παρά τις τυχόν ιδιαιτερότητές μας.

9)Ποια η γνώμη σας για το ανεξήγητο στην Ελλάδα;

Νομίζω ότι ειδικά τα τελευταία χρόνια υπάρχει αρκετή κινητικότητα στην Ελλάδα σχετικά με το ανεξήγητο. Βλέπω πολλές ενδιαφέρουσες ιστοσελίδες σαν τη δική σας, καθώς και περιοδικά και βιβλία.

10) Σε ποιες κατηγορίες πιστεύετε χωρίζεται ο κόσμος; Και συμπεριλάβατε αυτό ως χαρακτηριστικό στοιχείο του βιβλίου σας μιας και έχει στοιχεία πραγματικότητας ή δεν χρησιμοποιήσατε χαρακτηριστικές συμπεριφορές ανθρώπων;

Γενικά πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν διαίσθηση, όπως έχει ερμηνευτεί και επιστημονικά, αλλά σε κάποιους είναι ιδιαίτερα οξυμένη. Τότε μιλάμε για έκτη αίσθηση. Τα περιστατικά που περιγράφω στο βιβλίο μου συμβαίνουν λίγο πολύ και στην πραγματικότητα. Σε κάθε περίπτωση πάντως, προσπάθησα ν’ αφήσω ανοιχτή και την πόρτα της επιστημονικής εξήγησης. Το πώς θα το εισπράξει ο αναγνώστης εξαρτάται από τον τρόπο που θα επιλέξει να διαβάσει το βιβλίο.

11) Τέλος θα θέλατε να πείτε κάτι στους αναγνώστες που σας στηρίζουν και θα σας στηρίζουν για πάντα;Και σε ποιόν θέλετε να αφιερώσετε το βιβλίο σας;

Στους αναγνώστες μου θέλω να πω κάτι που δε θα κουραστώ να επαναλαμβάνω: Κάθε βιβλίο είναι ένας δρόμος που ανοίγει ο συγγραφέας και τον βαδίζει μαζί με τον αναγνώστη, έτσι ώστε να μοιραστούν τις ίδιες εικόνες, παραστάσεις, σκέψεις και συναισθήματα, με λίγα λόγια να ζήσουν μια κοινή εμπειρία. Γι’ αυτό, αν γράψει κάποιος ένα βιβλίο και το διαβάσει κάποιος άλλος, αυτοί οι δύο άνθρωποι δένονται με κάτι το ξεχωριστό. Κατόπιν αυτού, θα ήθελα να αφιερώσω το βιβλίο μου σε όλους τους αναγνώστες μου.

Ευχαριστώ λοιπόν για το χρόνο σας, και σας εύχομαι ακόμα μεγαλύτερες εμπειρίες αλλά αυτό είναι αναπόφευκτο μετά από τέτοιο αριστούργημα...

Συνέντευξη από Καίτη Οικονόμου (Συγγραφέας)

1) Γεια σας κυρία Καίτη και σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας και για αυτή τη μεγάλη ευκαιρία που μας δώσατε ώστε συνομιλήσουμε μαζί σας....Αρχικά θα ήθελα λίγα λόγια για τη ζωή σας....


Το επίσημο βιογραφικό μου αποτελείται από μία πρόταση: «Η Καίτη Οικονόμου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα». Είναι μια συνειδητή επιλογή. Προτιμώ το ενδιαφέρον να εστιάζεται στη δουλειά μου και όχι σ’ εμένα...

Συνέντευξη του Γιώργο Αδαμόπουλου

Γιώργο θα ήθελα να μου πείς λίγα λόγια για τη ζωή σου....

 Αρχικά φίλε Σωτήρη θα ήθελα να σου ευχηθώ τα καλύτερα για την προσπάθεια που κάνεις με τα strangefiles!

Δε νομίζω ότι η ζωή μου παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον για τους αναγνώστες! Σε γενικές γραμμές πάντως, είμαι ένας καθ'όλα φυσιολογικός τύπος (αν και το “φυσιολογικό” είναι κάτι τελείως υποκειμενικό!) , που έχει την καθημερινή πρωινή του δουλειά και τα βράδια αρέσκεται στο να ασχολείται με παράξενα και ανεξήγητα φαινόμενα...

Θα ήθελα τώρα να μου πείς ποιος τομέας της παραψυχολογίας σε ενδιαφέρει περισσότερο και τι σε ώθησε προς τα εκεί;

Έχω ασχοληθεί με διάφορους τομείς της παραψυχολογίας και του παράξενου γενικά. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δε προσπάθησα να “εξειδικευθώ” σε κάποιον συγκεκριμένο τομέα ίσως γιατί δε μπορώ να ξεχωρίσω τι μου αρέσει περισσότερο. Αυτή την περίοδο ασχολούμαι με το ghost hunting λίγο περισσότερο, ενώ παράλληλα αναζητώ “παράξενα” μέρη στην Ελλάδα.

Από τι ξέρω είσαι μέλος στην ομάδα του Αλκιβιάδη Αιβάζη η οποία ασχολείται απότι ξέρω με έρευνες περισσότερο ενεργειακών χώρων από τι κάποιοι άλλοι έχουν, θα ήθελα λοιπόν να μου πείς αν έχετε ανακαλύψει κάτι και αν είναι επιτυχές...

 Η Alpha Research Team, η ομάδα δηλαδή του Αλκιβιάδη Αιβάζη, ασχολείται με το ghost hunting όπως περίπου το έχουμε στο μυαλό όλοι μας .. με τη διαφορά όμως ότι χρησιμοποιεί αποκλειστικά και μόνο εξοπλισμό υψηλής τεχνολογίας. Στόχος της ομάδας είναι η καταγραφή ανεξήγητων φαινομένων σε υποτιθέμενα στοιχειωμένα μέρη, με τη χρήση αυτού ακριβώς του εξοπλισμού. Με άλλα λόγια, η ομάδα δε βασίζεται σε μέντιουμ, ποτηράκια ή άλλες πνευματιστικές μεθόδους, αλλά αρκείται στην απλή καταγραφή, η οποία άλλωστε είναι και το ζητούμενο.

Με την ομάδα έχω παραστεί σε αρκετές έρευνες, ορισμένες από τις οποίες  μπορείτε να δείτε στην επίσημη ιστοσελίδα της (www.alpharesearchteam.gr). Προσωπικά, θεωρώ ότι ανακαλύψαμε “κάτι” στο σανατόριο της Μάνας, στα Μαγούλιανα Αρκαδίας: κατά την έρευνα ακούγαμε συνεχώς ήχους, κάποια μέλη της ομάδας είδαν σκιές, ενώ κορυφαία στιγμή της βραδιάς υπήρξε η πτώση των πετρών στο μπαλκόνι του 1ου ορόφου, την οποία μπορειτε να δείτε και στο βίντεο. Είναι πραγματικά αδύνατον ο φακός να αποτυπώσει τα συναισθήματα που νιώσαμε εκείνη τη στιγμή, καθώς στεκόμασταν στο σκοτάδι και ακούγαμε πέτρες να πέφτουν μπροστά και πίσω μας. Και πριν βιαστεί κάποιος να σχολιάσει ότι “το κτίριο είναι παλιό και λογικό είναι να πέφτουν σοβάδες”, θα απαντήσω ότι το κτίριο πράγματι είναι παλιό, αλλά περάσαμε πάνω από 26 ώρες στο εσωτερικό του σε διάστημα δύο ημερών, πρωί-βράδυ και δεν ακούσαμε να πέφτει το παραμικρό.

Αν και πάλι ο θεατής διατηρεί αμφιβολίες, μπορεί να δει το βίντεο που γυρίσαμε σε μια ιδιωτική κατοικία στη Θεσσαλονίκη, στο οποίο φαίνεται ξεκάθαρα ένα μικρό αντικείμενο να πέφτει από τον καναπέ στις 8 το πρωί και ενώ η ομάδα είχε αναχωρήσει από το χώρο.  Αν και δεν ήμουν μπροστά (για την ακρίβεια δεν ήταν κανείς μπροστά!) , μπορώ να το χαρακτηρίσω ως ένα από τα εντυπωσιακότερα ευρήματα όχι μόνο της ομάδας, αλλά και όλων των ομάδων στον ελληνικό χώρο γενικότερα.

Σχετικά με το θέμα της “επιτυχίας” που αναφέρεις.. Δυστυχώς δεν καταλήγουν όλες οι έρευνες σε επιτυχία. Από όσο γνωρίζω, είναι αδύνατο να σου εγγυηθεί κάποιος ότι θα έχεις ευρήματα όταν ξεκινάς μια έρευνα κι έτσι η επιτυχία είναι απλώς θέμα επιμονής και υπομονής!

 Μάλιστα πρόσφατα είδα ένα άρθρο σου στο περιοδικό Mystery σχετικά με το ghost hunting και μπορώ να σου πώ ότι ήταν ιδιαίτερα πρωτοπόρο για τα δεδομένατης Ελλάδας,

Άρα λοιπόν σε ενδιαφέρει και η αρθρογραφία;

 Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Η κύρια ενασχόληση μου στο χώρο είναι αυτή της αρθρογραφίας. Το Ghost Hunting προέκυψε πολύ μετέπειτα! Αρθρογραφώ στο εξαιρετικό περιοδικό Mystery από το 2007, ενώ έχω συνεργαστεί και με το Hellenic Nexus αλλά και με άλλα περιοδικά του χώρου.

Ασχολούμαι επίσης και με τη συγγραφή, καθώς είμαι μέλος της συγγραφικής ομάδας του “Παράξενου Ταξιδιώτη”, η οποία μάλιστα πρόσφατα κυκλοφόρησε τη νέα της δουλειά, την “Άγνωστη Πελοπόννησο” από τις εκδόσεις Οξύ. Πρόκειται για έναν εξαιρετικό ταξιδιωτικό οδηγό στον οποίο πρωτοστατεί ο καλός φίλος Μιλτιάδης Τσαπόγας. Τον συστήνω ανεπιφύλακτα!

Σκέφτεσαι να κάνεις και στο εξωτερικό έρευνες ή περιορίζεσαι μόνο στον Ελλαδικό χώρο?

 Σκέψεις υπάρχουν πολλές, το θέμα είναι η έλλειψη χρόνου και πόρων. Υπάρχει κάτι στα σκαριά αυτή τη στιγμή αλλά δε μπορώ να πω περισσότερα. Σαφώς πάντως κανείς δε θέλει να περιοριστεί στον ελληνικό χώρο, αν και η Ελλάδα κρύβει απίστευτα μέρη που θα μπορούσε να ερευνήσει κανείς.

 Για τη δεδομένη Ελλάδα αυτή τη στιγμή πιστεύεις ότι αξίζει να πείς ότι “ααα θα κάνω μια έρευνα πάνω στον τομέα της παραψυχολογίας”και θα την βγάλεις στην δημοσιότητα και ο κόσμος θα την αναδείξει ή υπάρχει κάποιο πρόβλημα??

 Ενδιαφέρουσα ερώτηση.. Κοίταξε, το πρόβλημα της Ελλάδας -κατ'εμε πάντα- δεν είναι τόσο ο συντηρητισμός, αλλά η δυσπιστία του κόσμου.. Καλώς ή κακώς, στο χώρο κυκλοφορεί κάθε καρυδιάς καρύδι και αυτό δε βοηθά καθόλου όσον αφορά την αξιοπιστία αυτών που ασχολούνται με τέτοια φαινόμενα. Δεν είναι δυνατόν τηλεοπτικοί μελλοντολόγοι να μπαίνουν στο ίδιο καζάνι με Έλληνες, διακεκριμένα μέλη της διεθνους παραψυχολογικής κοινότητας ή “ερευνητές” που δε σηκώθηκαν ποτέ από τη καρέκλα του γραφείου τους να γράφουν βιβλία για το άγνωστο και το ανεξήγητο.

Είναι γεγονός πάντως πως μια καλή, ολοκληρωμένη έρευνα, που τεκμηριώνεται στο μέγιστο του δυνατού βαθμό και ακολουθεί επιστημονική μεθοδολογία, αργά ή γρήγορα θα βρει τη θέση που της αρμόζει και θα ξεχωρίσει από τον υπόλοιπο σωρό.

 Σκέφτεσαι μετις γνώσεις που έχεις να γράψεις κάποιο βιβλίο ώστε να εμπλουτίσεις τη βιβλιογραφία της Ελλάδας ή είναι χάσιμο χρόνου;

 Ποτέ δε θα έγραφα ένα βιβλίο απλώς για να εμπλουτίσω τη βιβλιογραφία. Θα έγραφα ένα βιβλίο όταν θα είχα κάτι να πω, κάτι να μοιραστώ με τους αναγνώστες αλλά για για προσωπικό όφελος, αφού μέσα από τη συγγραφή γίνεσαι καλύτερος και πραγματικά ανακαλύπτεις τον εαυτό σου. Υπό αυτή τη σκοπιά λοιπόν σε καμιά περίπτωση η συγγραφή δεν αποτελεί χάσιμο χρόνου αλλά μια ευγενής δραστηριότητα, η οποία έχει πολλά να σου προσφέρει.

Για να γίνω όμως πιο συγκεκριμένος, έχω κάτι στο νου για το απώτερο μέλλον αν και δε θεωρώ πως , όπως λες, έχω ιδιαίτερες γνώσεις. Δε θα ήθελα όμως να γίνω πιο συγκεκριμένος!

Όσον αφορά το άμεσο μέλλον, αν όλα πάνε καλά, το φθινόπωρο θα κυκλοφορήσει το δεύτερο μέρος της σειράς “Παράξενος Ταξιδιώτης”, που θα αφορά την Άγνωστη Αθήνα και Αττική, με κύριους συγγραφείς εμένα και το Μηνά Παπαγεωργίου, αρχισυντάκτη των Φαινομένων του Ελεύθερου Τύπου και καλό φίλο.

Μπορείς να μας δώσεις μερικά tips σαν βετεράνος ghost hunter ώστε να δούμε και μείς αποτελέσματα??? Τι θα πρότεινες σε έναν που τώρα ξεκινάει να μαθαίνει το άθλημα?

 Θα παραπέμψω τους αγαπητούς επίδοξους ghost hunter στο άρθρο μου, στο τεύχος 73 του περιοδικού Mystery. Εκεί θα μπορούν να βρουν κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Από κει και πέρα, χρειάζεται μεγάλη προσοχή, επιμονή και υπομονή! Αν περιμένετε με την πρώτη έρευνα να καταγράψετε και να βιώσετε φαινόμενα τύπου Hollywood, μη το κάνετε καν! Θα απογοητευθείτε οικτρά!

Τέλος αν θές πές δύο λόγια στους αναγνώστες μας που θεωρείς σημαντικά....

 Το Ghost Hunting μπορεί να ακούγεται πρόκληση και να εξιτάρει σαν ιδέα ανθρώπους που δεν έχουν ασχοληθεί, αλλά σε καμιά περίπτωση δε πρόκειται για ένα “χόμπυ” με τη κλασική έννοια της λέξης. Υπάρχουν δεκάδες κίνδυνοι που παραμονεύουν σε ένα “στοιχειωμένο” κτίριο και κανείς μα κανείς δε πρέπει να ξεκινήσει να το κάνει με ένα φακό και μια κάμερα στο χέρι, απλώς και μόνο για να εντυπωσιάσει τους φίλους του ή τις κοπέλες της παρέας. Φυσικά, δε μιλάω για μεταφυσικούς κινδύνους αλλά για απόλυτα υπαρκτούς και χειροπιαστούς.. Τα κτίρια στα οποία δραστηριοποιούμαστε είναι συνήθως παλιά, ερειπωμένα και σε κακή κατάσταση: σοβάδες κρέμονται, υπάρχουν τρύπες στο έδαφος, καρφιά, ενώ πολλές φορές γίνονται στέκι τοξικομανών ή αστέγων που το τελευταίο πράγμα που θέλουν είναι να δεχτούν επισκέψεις! Δεν είναι μαγκιά το ghost hunting.. Απαιτεί χρόνο, χρήμα, εμπειρία και κυρίως προσοχή και επίγνωση του κινδύνου. Κατανοώ ότι σε ένα βαθμό έχει γίνει μόδα, ιδιαίτερα μετά τα βίντεο της Alpha Research Team και συγκεκριμένα το περίφημο βίντεο του Ξενία, αλλά δε μπορώ να πω ότι χαίρομαι όταν βλέπω νεαρούς κάθε ηλικίας να προσπαθούν με ένα φακό να το παίξουν ghost hunters.. Δε θέλει πολύ να γίνει το κακό.

Σε ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σου...Να έχεις ακόμα περισσότερα ghost hunting και πιο επιτυχημένα...αν και μεγαλύτερη επιτυχία δεν μπορεί να έχουν...

 Κι εγώ σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε να εκθέσω τις απόψεις μου. Καλή συνέχεια. και καλές αναζητήσεις!

[box type="bio"] Ο Γιώργος Αδαμόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά και είναι απόφοιτος οικονομικών σπουδών. Από το 2007 μέχρι και σήμερα συνεργάζεται τακτικά με το περιοδικό Mystery, ενώ κατά καιρούς έχει αρθρογραφήσει και σε πολλά άλλα περιοδικά του χώρου του μεταφυσικού. Εκτός από την αρθρογραφία, έχει ασχοληθεί και με τη συγγραφή, με συμμετοχή στα βιβλία Τέταρτη Διάσταση και Ταξίδια στο Χρόνο (2008), Παράξενος Ταξιδιώτης (2009) και Ανεξήγητα Φαινόμενα (2009), τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Αρχέτυπο. Το 2009 έγινε μέλος της Alpha Research Team μετά από πρόσκληση του Αλκιβιάδη Αϊβάζη, αναλαμβάνοντας την αρχισυνταξία και συμμετέχοντας ενεργά στις έρευνες της ομάδας.[/box]

Συνέντευξη από τον Γιώργο Αδαμόπουλο (Ερευνητής-ghost Hunter)

Γιώργο θα ήθελα να μου πείς λίγα λόγια για τη ζωή σου....

 Αρχικά φίλε Σωτήρη θα ήθελα να σου ευχηθώ τα καλύτερα για την προσπάθεια που κάνεις με τα strangefiles!