Δαιμονισμοί-Εξωρκισμοί

ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΟΣ

Δαιμονισμός, η κατάσταση κατά την οποία ένας δαίμονας εισχωρεί μέσα στο σώμα ενός ανθρώπου και παίρνει τον έλεγχο του, τα θύματα είναι αδύνατον να αντιδράσουν και καλείται ένας ειδικός ιερέας να τελέσει τον εξορκισμό.

Το τελετουργικό κατα το οποίο ο δαίμονας εκδιώκεται από το σώμα του πιστού.Κατά τη διάρκεια του δαιμονισμού παρατηρείται απώλεια μνήμης, σπασμοί, διαταραχές προσωπικότητας, λιποθυμίες και πολλά ακόμα τα οποία μοιάζουν με κρίσεις επιληψίας, για το λόγο αυτό πολλές φορές υπάρχουν διαμάχες μεταξύ επιστήμης και εκκλησίας πάνω στο θέμα αυτό. Σε τέτοιο περιστατικό δικαστικής διαμάχης είναι βασισμένη και μια, πολύ καλή κατά την άποψη μου, ταινία, ο Εξορκισμός της Έμιλυ Ρόουζ.

ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ…

Αντίθετα με ότι έχουμε δει στις διάφορες ταινίες εξορκισμών οι δαιμονισμοί δεν είναι αποκλειστικό φαινόμενο του χριστιανισμού ή των ημερών μας. Από την αρχή του χρόνου οι λαοί στην καθημερινότητα τους είχαν να κάνουν με κακόβουλα πνεύματα που έμπαιναν στα σώματα τους και προκαλούσαν διάφορες ασθένειες. Κάθε μεγάλος πολιτισμός με ανεπτυγμένη θρησκεία είχε αναφορές για καταλήψεις από δαιμονικά όντα και τα τελετουργικά εξορκισμού. Αρχαίοι Βαβυλώνιοι, Μεσοποτάμιοι, Ασσύριοι, Ινδοί ήταν εξοικειωμένοι με αυτό το φαινόμενα και ανέπτυσσαν τρόπους καταπολέμησης,όπως προσευχές στους θεούς και ξόρκια . Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν περιστατικά «εθελοντικής» κατάληψης μιας που οι πιστοί καλούσαν τους θεούς να μπουν μέσα τους. Ιέρειες του Απόλλωνα εισέπνεαν φύλλα από μαγικά βότανα για να μπει ο θεός μέσα τους και να δώσει τους χρησμούς του. Σε σαμανικούς πολιτισμούς πίστευαν πως τα πνεύματα έκλεβαν τις ψυχές των ανθρώπων φέρνοντας κακοτυχία. Οι σαμάνοι αναλάμβαναν να βρουν το χαμένο πνεύμα τους ανθρώπου, να διώξουν το κακό και να αποκαταστήσουν την ισορροπία. Κατά τη διάρκεια της κατάληψης οι ιερείς αναλάμβαναν να διώξουν τα κακά πνεύματα απο τους δαιμονισμένους με διάφορους τρόπους προκαλώντας φυσικό πόνο, πολλές φορές μαστιγώνοντας τους ανθρωπους.

ΨΥΧΑΣΘΕΝΕΙΣ Ή ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ;

Όπως ανέφερα παραπάνω αρκετά απο τα συμπτώματα του δαιμονισμού μοιάζουν με αυτά της επιληψίας, σπασμοί, διαταραχές της προσωπικότητας, η διαστολή της κόρης του ματιού και το γύρισμα του ματιού που έχουμε δει όλοι στις ταινίες. Γι’αυτό και συνήθως υπάρχει έντονη διαμάχη αναμέσα σε επιστήμονες και ιερείς για το αν ο ασθενής είναι όντως δαιμονισμένος ή απλά έχει κάποια ψυχική ασθένεια. Οι γιατροί σκεπτικιστές πάντα αντιτίθενται στον εξορκισμό γιατί ο ασθενής ταλαιπωρείται ενώ κατά τη γνώμη τους θα πρέπει να κάνει θεραπεία για να ξεπεράσει το πρόβλημα. Οι ιερείς εξετάζουν σοβαρά κάθε περίπτωση πριν δοθεί επίσημη άδεια για εξορκισμό, εξετάζουν το ιστορικό του ασθενή για ψυχικές ασθένειες, το περιβάλλον όπου ζει και πολλά ακόμα. Σοβαρά κριτήρια για το αν είναι δαιμονισμένος ο ασθενής είναι η ομιλία ή κατανόηση γλώσσων τις οποίες κανονικά δεν θα μπορεί να ξέρει γιατί δεν είχε επαφή μαζί τους, ή γνώση μελλοντικών συμβάντων η πραγμάτων που πάλι δεν θα έπρεπε να ξέρει ο ασθενής, η

υπεράνθρωπη δύναμη που έχουν οι δαιμονισμένοι, 20 αντρών περιγράφεται πολλές φορές και η αποστρέφεια από κάθε τι Θείο, συνήθως ο σταυρός που έχει ο εξορκιστής και διάφορες ύβρεις κατά Θείων προσώπων, της Παναγίας, του Χριστού κτλ. Αφού ερευνήσουν την περίπτωση και επαληθεύσουν την αυθεντικότητα της περίπτωσης προχωράνε στο τελετουργικό του εξορκισμού.

ΤΟ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ…

Για τον εξορκισμό χρησιμοποιείται το RitualeRomanumτο οποίο γράφτηκε το 1614 από τον Πάπα Παύλο τον 5^ο, σύμφωνα με τις οδηγίες που είναι γραμμένες ο εξορκιστής πρέπει να φορέσει λευκό ράσο και μωβ πετραχήλι. Το μωβ χρώμα συμβολίζει και επιδεικνύει την δύναμη της ιερωσύνης και μέσω αυτού ο Χριστός δεσμεύει το κακό πνεύμα καθώς το πετραχήλι από τον εξορκιστή καταλήγει στο λαιμό του ασθενή. Εκτός από τον εξορκιστή παρών θα πρέπει να είναι και κάποιος ιερέας για να βοηθάει και να διαβάζει χωρία από την Καινή και την Παλαιά Διαθήκη, επίσης καλό θα ήταν να υπάρχει και κάποιος από το περιβάλλον του ασθενή για να στηρίζει υποσυνείδητα τον ασθενή ακόμα και αν δεν τον αναγνωρίζει διότι τον ελέγχει ο δαίμονας. Ο εξορκιστής θα πρέπει να μην είναι ούτε πολύ μεγάλος για να έχει την αντοχή και το ψυχικό σθένος απέναντι στις επιθέσεις του δαίμονα αλλά ούτε και πολύ μικρος ώστε να έχει δυναμώσει και σιγουρέψει την πίστη του στο Θεό. Κατά τη διάρκεια του εξορκισμού ο ιερέας που τελεί το τελετουργικό βρίσκεται υπό συνεχή πίεση απο το δαίμονα. Όλοι οι παρώντες πρέπει να ξέρουν πως ότι ειπωθεί από τον ασθενή είναι λόγια του δαίμονα ο οποίος θα κάνει ότι μπορεί για να κερδίσει τη μάχη και να μείνει στο σώμα. Ο ιερέας που βρίσκεται εκεί σαν βοηθός πρέπει να είναι προετοιμασμένος διότι σε περίπτωση που ο εξορκιστής υποκύψει στις επιθέσεις του δαίμονα πρέπει ο ίδιος να τελειώσει την διαδικασία.Το τελετουργικό χωρίζεται σε 3 φάσεις, κατά την πρώτη φάση ο εξορκιστής διαβάζει προσευχές στον Θεό για την προστασία και τη βοήθεια του. Κατά τη δεύτερη φάση όπου ρώταει τον δαίμονα το όνομα του, έχει μεγάλη σημασία να μάθει ο εξορκιστής το όνομα του δαίμονα,(όταν ο θεός έπλασε τον Αδάμ του είπε να ονομάσει τα πλάσματα της γης ώστε να τα εξουσιάζει, έτσι) όταν αποκαλύπτεται το όνομα του ο ιερέας μπορεί να τον εξουσιάσει και να τον διώξει. Κατά την τρίτη και τελευταία φάση αφού έχει αποκαύφθεί το όνομα του δαίμονα ο εξορκιστής τον διατάζει να βγει έξω στο όνομα του Χριστού, του Θεού και του Αγίου Πνεύματος.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Εξορκισμός, ένα αμφιλεγόμενο θέμα με 2 παρατάξεις και τους πιστούς στη μέση, να στηρίζονται άλλοι στην επιστήμη και άλλοι στην εκκλησία για την αντιμετώπιση του. Και οι 2 πλευρές εξετάζουν προσεκτικά τις περιπτώσεις κάθε μία με τον τρόπο τις, εσείς τι θα πιστέψετε; Μία μάχη με το κακό ή μία ακόμα ψυχική ασθένεια;