Τελχίνες: Οι παράξενοι δαίμονες της Ρόδου

[Τα στοιχεία προέρχονται από το βιβλίο: «Τα μυστήρια των Καβείρων-Τελχίνων και η λατρεία του Ποσειδώνα-εκδόσεις Εύανδρος»]

του Γρ. Μιχαλόπουλου

Την ιδιότητα των αποστόλων των αρχαίων μυστηρίων, δηλαδή να ‘‘θέλγουν’’ με τα λόγια τους άτομα προς μύηση, την κατείχαν οι Τελχίνες, πού ήταν δάσκαλοι του Ηφαίστου στον τομέα της μεταλλουργίας και παιδιά της Γαίας και του Πόντου˙αν και άλλες παραδόσεις λένε ότι ήταν παιδιά του Πλούτου και της Γης ή του Τάρταρου και της Νέμεσης. Ίσως εξαιτίας της Νέμεσης να θεωρούνταν βάσκανοι˙ μάλιστα είχαν τόσο ‘‘κακό μάτι’’ που είχε βγει κι η παροιμία: «Τελχίνος ην βασκαίνων βαρύτερος». Και επειδή οι αρχαίοι θεωρούσαν την φώκια βάσκανο ζώο έλεγαν πώς οι Τελχίνες είχαν χέρια φώκιας. Επίσης πίστευαν ότι οι φώκιες πηγαινοέρχονταν μεταξύ του κόσμου των νεκρών και του κόσμου των ζωντανών,

ενώ το βάδισμά της συνέδεε τους Τελχίνες με τον θεό Ήφαιστο, πού είναι κουτσός διότι ο σιδηρουργός για να κυριαρχήσει πάνω σε δυνάμεις, όπως η φωτιά,ο άνεμος και τα μεταλλεύματα, πρεπει η νόηση κι η τεχνική του να είναι πιο ευκίνητες, πιο πολύμορφες και να εμπέριέχουν τις ιδιότητες της λοξότητας και της καμπυλότητας. Σύμφωνα με τον J.P.Vernant: «όταν η γη γεννά τον Πόντο, το πέλαγος, αυτό έρχεται και την συμπληρώνει και εισχωρεί στο εσωτερικό της και την ορίζει με τις τεράστιες υγρές επιφάνειες του(…)το πέλαγος ενσαρκώνει το άμορφο και ασύλληπτο υγρό και ρευστό στοιχείο, τα νερά του ανακατεύονται, δεν έχουν όρια, είναι συγκεχυμένα. Στην επιφάνειά του ο Πόντος είναι φωτεινός, αλλά στα βάθη του είναι εντελώς σκοτεινός˙ συνδέεται κι αυτός, όπως κι η γη, κατά κάποιον τρόπο, με το Χάος». Ίσως δεν είναι τυχαίο το ότι ο Στησίχορος ταύτιζε τους Τελχίνες με τις Κήρες, που ήταν δαίμονες του Άδη ή ψυχές νεκρών πού όντας ένα πλήθος από σκιές φόβιζαν τους αρχαίους Αθηναίους. Ως σκιές νεκρών οι Κήρες συνδέονται με τους σκιερούς και την Μώρα˙ και γνωρίζοντας ότι οι σκιές εισβάλλουν στον χώρο μας μέσω πυλών, που βρίσκονται σε μέρη όπου διαταράσσεται η ηλεκτρομαγνητική ενέργεια της γης, ίσως οι Τελχίνες να γνώριζαν την ύπαρξη αυτών των πυλών. Τις πύλες αυτές, που τις φρουρούσαν διάφορα όντα, τις άνοιγαν μόνο οι ιερείς των αρχαίων μυστηρίων, μέσω κωδικών πρόσβασης, και έτσι έρχονταν σε επαφή με υπάρξεις άλλων διαστάσεων πού τους βοήθαγαν να εξυψωθούν πνευματικά. Η γνώση των κωδικών πρόσβασης είναι το κριτήριο ανάμεσα σε μυημένους και αμύητους. Οι Τελχίνες, οι κάτοικοι δηλαδή όλων των σεισμογενών και ηφαιστειογενών νησιών του Αιγαίου, πρέπει να ήταν γνώστες αυτών των πυλών, ως αρχαίοι ιερείς, όπως πρέπει να ήταν και γνώστες της λεγόμενης ιερής γεωμετρίας, αφού οι πόλεις Κάμειρος, Λίνδος και Ιαλυσσός, πού οι Τελχίνες είχαν ιδρύσει, σχηματίζουν ορθογώνιο τρίγωνο, με ορθή γωνία την Κάμειρο. Κατά μία άλλη άποψη, οι τρεις πόλεις οφείλουν τα ονόματά τους σε τρεις Δαναΐδες που απεβίωσαν στην Ρόδο˙ γι’αυτό ο R.Graves υποστήριξε ότι οι Τελχίνες ήταν οι πρώτες μορφές της Σελήνης-Δανάης.

Τους Τελχίνες, σύμφωνα με μία εκδοχή, τους εξολόθρευσε ο Απόλλωνας με τα βέλη του. Ως προς το γιατί προέβηκε σε αυτή την ενέργεια, μία εξήγηση είναι η ακόλουθη: ο Απόλλωνας είναι ο επιστάτης της συμπαντικής αρμονίας και ίσως κάτι συνέβη τότε πού διατάραξε την κοσμική τάξη˙ για αυτό και αναγκάστηκε ο Απόλλωνας να επέμβει. Μάλλον πρόκειται για τον κατακλυσμό του Ωγύγου, ο οποίος οφείλεται στον πλανήτη Αφροδίτη, τον Έσπερο δηλαδή του Ομήρου. Σύγχρονα δεδομένα δείχνουν ότι ο εν λόγω πλανήτης είχε 525 φορές πιο πολύ νερό από όσο έχει σήμερα, για αυτό θεωρούν ότι ήταν ένα ουράνιο σώμα πού εγκλωβίστηκε στο ηλιακό μας σύστημα. Έτσι όταν αυτή πέρασε κοντά από την γη, αναποδογύρισε ο άξονας της γης, δημιουργήθηκαν τεράστιες παλίρροιες, έγιναν ισχυρότατοι σεισμοί, και ηφαίστεια, νέα και παλαιά, άρχισαν να εκρήγονται. Η αντιστροφή των πόλων διήρκησε 2 με 3 24ωρα και είχε ως αποτέλεσμα οι επιζήσαντες να δούν τον ήλιο να ανατέλλει από εκεί που έδυε. Μία εικόνα πλήρους ανατροπής της κοσμικής τάξης και αρμονίας. Αλλά και πάλι σε τι μπορεί να ευθύνονται οι Τελχίνες για αυτή την κοσμική αναταραχή; Σε ένα από τα χειρόγραφα της μυστικής παράδοσης αναφέρεται ότι οι Τελχίνες ήταν μάγοι-ιερείς της Ατλαντίδας και πως επιχείρησαν να ελέγξουν την δραστηριότητα των ηφαιστείων, τα οποία θεωρούνται πύλες για άλλες διαστάσεις. Αν τώρα η Ατλαντίδα είναι η Σαντορίνη, όπως πίστευε ο Μαρινάτος, τότε συμπεραίνουμε οι Τελχίνες προσπάθησαν να ελέγξουν την ίδια την φύση μέσω μαγικών τελετών. Γνωρίζοντας το τέλος της Σαντορίνης και της Ατλαντίδας, το αποτέλεσμα ήταν μία παταγώδης αποτυχία˙[και δεν ξέρουμε αν τούτες οι τελετές επίσπευσαν την καταστροφή]. Άλλη εξήγηση ως προς το γιατί να εξοντώσει ο Απόλλωνας-ήλιος τους Τελχίνες είναι πώς πρόκειται για αλληγορικό μύθο του πολέμου των Τελχίνων με τους Ηλιάδες, τους υιούς του θεού Ήλιου. Ή αν προτιμάτε μία διαμάχη μιάς κοινότητας-ομάδας-λαού που λάτρευε την σελήνη και την γη και μίας που λάτρευε τον ήλιο. Αποτέλεσμα του πολέμου ήταν να εκδιωχτούν οι Τελχίνες από την Ρόδο. Πρίν όμως αποχωρήσουν ράντισαν το νησί με νερό από την Στύγα μετατρέποντάς το σε άγονη γη. Ίσως ο μύθος να υπονοεί την χρήση πετρελαίου.

Αρχικά, σύμφωνα με αρχαίες πηγές, οι Τελχίνες ζούσαν στην Κρήτη, στην συνέχεια πήγαν στην Κύπρο και στο τέλος εγκαταστάθηκαν στην Ρόδο. Ίσως ο κρητικός θεός Βέλχανος, που συμβόλιζε την γονιμοποιό δύναμη, να έχει κάποια σχέση με τους Τελχίνες. Έλεγαν ότι οι Τελχίνες είχαν κεφάλι σκύλου, χέρια φώκιας, σώμα ψαριού, κάτω άκρα χήνας ή πάπιας, ενώ άλλοι πίστευαν ότι είχαν και ουρά φιδιού. Στην Κύπρο έχει βρεθεί φυλακτό (γνωστό και ως φυλακτό του Άρσλαν-Τας) πού απεικονίζει έναν σκυλοπρόσωπο Τελχίνα με ένα τεράστιο γουρλωμένο μάτι, του οποίου τα δύο άκρα καταλήγουν σε δύο τεράστιους σκορπιούς. Υπήρχε όμως κι η δοξασία ότι υπήρχαν Τελχίνες χωρίς πόδια και χέρια. Σε αγγεία απεικονίζονται πλάσματα που μοιάζουν σε γυρίνους˙ γεγονός που δείχνει ότι ίσως κάποτε να υπήρξαν τέτοιου είδους χιμαιρικά όντα, μέσα από επιμείξεις που λάμβαναν χώρα σε ορισμένες μυστηριακές τελετές. Πίστευαν ότι είχαν κεφάλη σκύλου για τους εξής λόγους:α) για να τους συνδέσουν με τον κάτω κόσμο και τους νεκρούς, μιας και ο σκύλος σχετίζεται με τις επικήδειες τελετές και β) για να δηλώσουν ότι ήταν ιερείς της σελήνης. Για αυτό τον λόγο, οι Τελχίνες, με την μορφή των 50 σκυλιών του Ακταίονα, κατασπάραξαν τον Ακταίονα, όταν αυτός είδε γυμνή την Άρτεμη-σελήνη. Οι Τελχίνες, ως σκύλοι του Ακταίονα, ανήκουν στον διονυσιακό κύκλο, με τον Διόνυσο να είναι σεληνική θεότητα. Πηγές θέλουν τους Τελχίνες να ακολουθούν τον Διόνυσο στην εκστρατεία του στις Ινδιές. Το ότι πράγματι πήγαν εκεί, πιστοποιείται από το γεγονός ότι ο ινδός θεός Σίβα έχει για σύμβολό του την τρίαινα. Σύμφωνα με την μυθολογία, οι Τελχίνες ανέθρεψαν τον νεογέννητο Ποσειδώνα, που τους τον εμπιστεύτηκε η Ρέα, στην προσπάθειά της να εμποδίσει να τον καταπιεί ο Κρόνος. Στην ανατροφή του Ποσειδώνα τους βοήθησε και η Καφείρα, που ίσως να είναι το ίδιο πρόσωπο με την Καβειρώ, την μητέρα των Καβείρων. Όταν ο Ποσειδώνας ενηλικιώθηκε, οι Τελχίνες του έδωσαν για γυναίκα του την αδελφή τους την Αλία [πού ως Λευκοθέα ταυτίζεται με την Ινώ, την τροφό του Διονύσου] και ως δώρο γάμου την τρίαινα, το σύμβολο του Ποσειδώνα. Ο Ποσειδώνας πρέπει να είναι η θεοποιημένη δύναμη της σελήνης να έλκει τα ύδατα. Μία λατρεία που δημιουργησαν οι Τελχίνες, όπως αργότερα έκαναν και με τον Δία, αφού οι Κουρήτες είναι όσοι εκ των Τελχίνων ακολούθησαν την Ρέα από την Ρόδο στην Κρήτη, με σκοπό να προστατεύσουν τον Δία από τον Κρόνο. Στοιχείο που δείχνει την σεληνιακή καταγωγή του Ποσειδώνα είναι το εξής: ο Ποσειδώνας θέλοντας να σμίξει ερωτικά με την Θεοφάνη, μεταμορφώθηκε σε κριάρι, το οποίο είναι σεληνιακό ζώο, αφού οι αρχαίοι ενίοτε απεικόνιζαν την θεά σελήνη πάνω σε κριάρι. Αντί του Ποσειδώνα, η Ρέα έδωσε στον Κρόνο έναν πώλο (μικρό άλογο)˙ γεγονός που συνδέει τον Ποσειδώνα με τον Σείριο, αφού ΠΩΛΟΣ=Ο ΣΕΙΡΙΟΣ ΕΣΤΙ=1180. Κατά την μυθολογία, ο Ποσειδώνας είχε για γιό του τον Ωρίωνα, του οποίου ο σκύλος λεγόταν Σείριος, και ο οποίος αργότερα έγινε ο γνωστός αστερισμός. Η μαρτυρία ότι οι Τελχίνες είχαν σώμα ψαριού, δηλαδή καλυμμένο με λέπια, τους συνδέει με τον Όαννες, του οποίου το σώμα έμοιαζε με ψάρι και όντας αμφίβιος, όπως και οι Τελχίνες, ζούσε στο βυθό. Το ότι υπάρχουν αμφίβιοι θεοί το πιστεύουν και οι Ντόγκον, μία φυλή στο νότιο Μαλί, οι οποίοι μάλιστα λένε ότι οι θεοί τούτοι, πού ονομάζονται Νόμμος, έχουν έλθει από τον Σείριο. Ο Όαννες ταυτίζεται με τον Έλληνα Πάνα, ο οποίος συνδέεται με το ζώδιο του Αιγόκερου, στο οποίο υπάρχει μία πύλη, από όπου οι ψυχές ανέρχονται στον αιθέρα, δηλ. την ουράνια πατρίδα τους. Η άλλη πύλη βρίσκεται στον ζώδιο του Καρκίνου και από εκεί κετέρχονται ενσαρκωμένες πλέον οι ψυχές στην γη. Γνωρίζοντας ότι στην Λήμνο οι Κάβειροι ονομάζονταν Καρκίνοι, ότι από την βόρεια πύλη του Καρκίνου κατέρχονται οι ψυχές, ενώ από την νότια πύλη του Αιγόκερου ανέρχονται, καθώς και ότι προς το βόρειο Αιγαίο βρίσκεται η Λήμνος, στο δε νότιο η Ρόδος, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι στον άξονα Λήμνος-Ρόδος υπάρχει καμπύλωση του χώρου και πώς στην Λήμνο και στην Ρόδο υπάρχουν πύλες. Δηλαδή οι Λήμνος και Ρόδος απεικονίζουν πάνω στην γη τις δύο πύλες του ηλίου, πού υπάρχουν στο σύμπαν. Άλλωστε μία θεωρία θέλει τους Τελχίνες να είναι το αίτιο δημιουργίας μίας πύλης χωροχρόνου επί της γης, για να μεταφερθεί από έξω κόσμους, ουράνιος σπόρος με σκοπό την γονιμοποίηση.

Τελχίνες: Οι παράξενοι δαίμονες της Ρόδου

[Τα στοιχεία προέρχονται από το βιβλίο: «Τα μυστήρια των Καβείρων-Τελχίνων και η λατρεία του Ποσειδώνα-εκδόσεις Εύανδρος»]

του Γρ. Μιχαλόπουλου

Την ιδιότητα των αποστόλων των αρχαίων μυστηρίων, δηλαδή να ‘‘θέλγουν’’ με τα λόγια τους άτομα προς μύηση, την κατείχαν οι Τελχίνες, πού ήταν δάσκαλοι του Ηφαίστου στον τομέα της μεταλλουργίας και παιδιά της Γαίας και του Πόντου˙αν και άλλες παραδόσεις λένε ότι ήταν παιδιά του Πλούτου και της Γης ή του Τάρταρου και της Νέμεσης. Ίσως εξαιτίας της Νέμεσης να θεωρούνταν βάσκανοι˙ μάλιστα είχαν τόσο ‘‘κακό μάτι’’ που είχε βγει κι η παροιμία: «Τελχίνος ην βασκαίνων βαρύτερος». Και επειδή οι αρχαίοι θεωρούσαν την φώκια βάσκανο ζώο έλεγαν πώς οι Τελχίνες είχαν χέρια φώκιας. Επίσης πίστευαν ότι οι φώκιες πηγαινοέρχονταν μεταξύ του κόσμου των νεκρών και του κόσμου των ζωντανών,

Ο Ξένος Ζητιάνος

[button color="teal"] Γράφουν οι Ανδρέας Δεναξάς και Παναγιώτης Κάρδαρης.[/button]

 

Κάποτε σε έναν κόσμο ξεχασμένο από τον χρόνο, σε μια πόλη που τα σπίτια της ήταν φτιαγμένα από χρυσό, ασήμι και κρύσταλλο υπήρχε ένας ζητιάνος που περιφέρονταν μέσα στο λαβύρινθο της μοναξιάς....άνθρωποι, αδιάφοροι για την παρουσία του, περπατούσαν κατά χιλιάδες  στις μεγάλες της λεωφόρους, όμως εκείνος ήταν ξένος μεταξύ ξένων και τριγυρνούσε σαν χαμένος στην πολυπληθή έρημο της μεγαλούπολης...

 

Καθισμένος σε ένα άχαρο πεζούλι κοιτούσε θλιμμένα  τους περαστικούς, ώσπου τα μάτια του βούρκωσαν και η σκέψη του βυθίστηκε στο ποτάμι του χρόνου, με τα μάτια της ψυχής του ταξίδεψε στο παρελθόν όταν ήταν έφηβος και ο πατέρας του τον χτύπαγε και τον ταπείνωνε, ενώ εκείνος καρτερικά υπέμενε τις κακουχίες μέχρι  εκείνη την μέρα που  η γυναίκα  η οποία τον έφερε στον κόσμο τον έδιωξε από το σπίτι...από σκληρότητα; από συμπόνια για αυτά που περνούσε; ποτέ δεν έμαθε...από τότε άρχισε να περιπλανιέται στον κόσμο σαν ανονόματος καταραμένος...γνωστός  απλά και ως “ο Ξένος”...παρόλα αυτά όμως είχε την ψυχή ενός Αγίου, την αγνότητα ενός βρέφους και την ταπεινότητα ενός παιδιού...έβλεπε ότι δεν έβλεπε ο πολύς ο κόσμος, δεν ζητούσε τίποτα  από τον Θεό για τον εαυτό του και ότι αποκτούσε το έδινε στους άλλους...

 

Μόλις συνήλθε από τις σκέψεις του άρχισε να κάνει αυτό που ήξερε καλύτερα, άρχισε να προσεύχεται με πύρινα δάκρυα όχι για το εαυτό του, όχι αυτόν τον είχε ξεχάσει από καιρό αλλά για όλον τον κόσμο που άσκοπα και χωρίς σαφή προορισμό περιφέρονταν πάνω στον κόσμο. Η παράκλησή του τρελού εκείνου ζητιάνου, του ξένου ήταν μία να αποκτήσουν οι άνθρωποι καρδιά....όμως μια καρδιά ιδιαίτερη που θα τους έκανε να θυμηθούν και να επιστρέψουν από την λήθη ώστε να θυμηθούν ότι είναι και αυτοί ξένοι σε αυτόν τον κόσμο και άρα δικά του αδέλφια. Αυτό το έκανε κάθε μέρα, χωρίς να τον βλέπει κανείς, γιατί έλεγε μέσα του πως αν κάποιος τον έβλεπε, τότε όλοι θα ζητούσαν από αυτόν να τους βοηθήσει να θυμηθούν και αυτό δεν ήταν σωστό γιατί πίστευε ότι έτσι δεν θα είχε νόημα γιατί ο καθένας θα έπρεπε να βγει μόνος του από τους καταραμένους θαλάμους των νεκρών......Όμως ανταμοιβή όλου αυτού ήταν η αχαριστία των ανθρώπων που τον βασάνιζαν και τον περιγελούσαν μην μπορώντας οι ανόητοι να δουν την αγνή ύπαρξη που κρύβονταν πίσω από τα σκισμένα κουρέλια, τα οποία φορούσε αντί για ρούχα.

 

Έτσι σε απάντηση των προσευχών του λάμβανε γέλια και μελανιές σε όλο του σώμα, ώσπου μια μέρα, εκεί που κάθονταν στην μέση μιας ξεχασμένης πλατείας τον πλησίασε ένας ιερέας μέλος ενός  ιερατικού τάγματος εκείνου του κόσμου, ο οποίος καιρό τον παρακολουθούσε για να βεβαιωθεί ότι θα του κάνει εκείνη την πρόταση που θα άλλαζε ριζικά την ζωή του. Όταν έφθασε ο κληρικός, εκείνος απορημένος κάρφωσε το βλέμμα του στο πρόσωπο του και τον ρώτησε τι ζητά ένα τόσο εξέχων μέλος της κοινωνίας από τον ταπεινό ζητιάνο....τότε ο Ιερέας του απάντησε ότι έχει δεί πίσω από το βαρύ πέπλο του σώματος του και ανακάλυψε ότι η ψυχή του είναι πύρινη και ότι η θέση του δεν ήταν πια στις γειτονιές των αστέγων και των κουρελήδων αλλά στους ναούς των Θεών, όπου θα μπορούσε εκεί να ιερουργεί και να κάνει έργο Θεάρεστο. Εκείνος όμως του αντιγύρισε ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό που έβλεπε, ένας ρακένδυτος ζήτουλας, ένα χαμίνι του δρόμου, το οποίο δεν έχει που να γείρει τις νύχτες το κεφάλι του, ένας άγνωστος περιπλανώμενος και ίσως τρελός ξένος που οι άνθρωποι αποκαλούν επαίτη και αλήτη.....τότε ο Κληρικός δάκρυσε και του είπε, αδελφέ μου σήμερα βρήκα την αγιότητα και την αθωότητα στην αλητεία και την επαιτεία, έλα στον οίκο των διδασκάλων ιερέων και δίδαξε μας τι σημαίνει ταπεινότητα. Στις μέρες μας αυτό το έχουμε ανάγκη γιατί έχει χαθεί από τα μάτια μας η Θέα του Θεού και θλίβομαι πολύ για αυτό...Τότε ο “ξένος” κατάλαβε τι ακριβώς του ζητούσε αυτός ο άνθρωπος με τα χρυσοποίκιλτα άμφια που είχε απέναντι του, του ζητούσε να προδώσει τις αρχές του και να δείξει σε αυτούς που δεν γνωρίζουν, πως θα επιστρέψουν από το μονοπάτι της λήθης στην αφύπνιση του φωτός, σηκώθηκε απότομα και το έβαλε στα πόδια, έτρεχε τόσο γρήγορα λες και τον κυνηγούσαν λυσσασμένα σκυλιά ή κάποιο άγριο και αιμοβόρο θηρίο...κοιτούσε πίσω του με τρόμο μέχρι που η εικόνα του κληρικού ξεθώριασε και έσβησε.

 

Την νύχτα εκεί που κοιμόνταν όμως στο νου του μπήκα περίεργες σκέψεις και τάρασσαν τον ύπνο του που εδώ και χρόνια ήταν ήρεμος. Μια σκιά εμφανίστηκε στο όνειρό του και άρχισε να τον ψέγει και να του λέει ότι είναι εγωιστής, ότι όλα αυτά που τον έκαναν να το βάλει στα πόδια δεν ήταν οι αγαθές τους προθέσεις αλλά η τεμπελιά του, του είπε πως εκείνος ο Ιερέας ήταν η απάντηση των Θεών στις προσευχές του και εκείνος τους φέρθηκε αχάριστα με την  ξαφνική αποχώρηση του από την συζήτηση με τον κληρικό...Πήγαινε, του είπε, πήγαινε βρες τον πριν σε βρει πρώτη η νέμεση του Θεού...τρέχα με το πρώτο φως του  πρωινού στον Μεγάλο Κεντρικό Ναό...μην χάσεις χρόνο, ο κόσμος σε χρειάζεται. Έτσι και έγινε λοιπόν, υποχωρώντας ο ζητιάνος στις απατήσεις της σκιάς το πρωί έβαλε φτερά στα πόδια του και βρήκε τον Ιερέα ο οποίος αποδείχτηκε τελικά ότι ήταν ο αρχηγός της συγκεκριμένης ιερατικής κάστας και ηγέτης του ιερατικού συμβουλίου των Ναών. Υπομονετικά περίμενε να τελειώσουν οι ιεροπραξίες της ημέρας μέχρι που στο τέλος πήγε μπροστά στον Αρχιερέα έπεσε στα πόδια του  και είπε Σεβάσμιε συγχώρα την αχαριστία μου και δέξου με στον οίκο στον οποίο η σεβασμιότητα σου ηγεμονεύει, τότε το πρόσωπο του κληρικού φωτίστηκε και σήκωσε τον κουρελή από το έδαφος, παραγγέλλοντας στους υπηρέτες του ναού να του δώσουν κατάλυμα και καθαρά ρούχα, για να τον υποδεχτεί αργότερα στην μεγάλη τράπεζα που θα έκανε προς τιμή του και να ανακοινώσει τα ευχάριστα νέα, ότι  το ιερατείο είχε αποκτήσει ένα νέο και άξιο μέλος.

 

Δεν πέρασε πολύς καιρός  και ο πρώην ζητιάνος έγινε ιερέας και απέκτησε όσα ποτέ του δεν είχε στην ζωή του, απέκτησε χρήματα, τιμές, δόξα και εξουσία, όμως κάτι μέσα του είχε αλλάξει, κάτι είχε κλέψει αυτό το φώς που τον ζέσταινε και τον φώτιζε τις κρύες εκείνες νύχτες, που τριγύρναγε σαν ξένος στην ερημιά των μεγάλων πόλεων...αυτός όμως καθησύχαζε τον εαυτό του λέγοντας πώς συμβαίνει αυτό λόγω των μεγάλων του ευθυνών, τις οποίες απέκτησε όταν έγινε Ιερέας, ότι τώρα μπορεί ναι βοηθάει καλύτερα τους ανθρώπους, αφού έχει τα μέσα και το χρήμα να το κάνει και έτσι περνούσε ο καιρός χωρίς να μπορεί να δει την ζημιά που τελικά είχε κάνει στον εαυτό του.

 

Μια μέρα όμως από αυτές που ο Θεός αφήνει τις ακτίνες του να τρυπήσουν τις καρδιές των ανθρώπων, εκεί που πήγαινε σε κάποια δεξίωση του Αυτοκράτορα ανταμώνει έναν επαίτη, που εκλιπαρούσε τον κόσμο γύρω του για τροφή ή έστω μερικά χάλκινα νομίσματα, όμως τα μάτια του πρώην ζητιάνου είχαν τυφλωθεί από την νέα του καλή ζωή και δεν του έδωσε καμία σημασία, τον προσπέρασε όπως προσπερνάει κανείς ένα αδέσποτο ζώο που κουρνιάζει στο πεζοδρόμιο...Όμως εκείνος του έπιασε την άκρη των αμφίων του, τον κοίταξε με μάτια αθώα, παιδικά και τον ρώτησε “γιατί, γιατί λησμόνησες;”. Αυτή η ερώτηση τρύπησε την καρδιά του σαν δίστομη ρομφαία και τότε κατάλαβε πως είχε περάσει από την χώρα των ζώντων στους τόπους της λησμονιάς όπου βασιλεύει η σκοτεινιά και η άγνοια, αυτή η σκέψη τον έκανε να λυγίσει και να κλάψει σαν μωρό παιδί που μόλις το πήραν από την αγκαλιά της μάνας του.....τότε γονάτισε μπροστά στον ζητιάνο, τον αγκάλιασε και μέσα από τον πόνο των λυγμών του ζητούσε συγχώρεση.

 

Ο Ζητιάνος τον κοίταξε με συμπόνια και του είπε “θυμήσου όμως ότι ανήκεις εδώ” και με μια παλιά ξύλινη ράβδο που κρατούσε του έδειξε την γη όχι σε αυτό που βλέπεις αλλά αυτό που δεν βλέπεις και τότε έστρεψε την ράβδο του στον γαλανό ουρανό. Τότε η ύπαρξη του Ιερέα συγκλονίστηκε και θυμήθηκε ποιος ήταν και κατάλαβε τι κατέληξε να γίνει και πόσο τον είχε παραπλανήσει εκείνη η σκιά την καταραμένη νύχτα που αποφάσισε να γίνει κληρικός και να αποδεχτεί τις κοσμικές τιμές που του επεφύλασσε ο Αρχιερέας. Γύρισε στον ζητιάνο και με αγωνία του ζήτησε να μείνει για πάντα δίπλα του, σαν μαθητής του για να διδαχτεί ξανά τι σημαίνει ταπεινότητα.... Εκείνος χαμογελώντας αινιγματικά αποκρίθηκε “σε όποιον χτυπά την πόρτα, μόνο τότε αυτή ανοίγει, αν θες να έλθεις έλα δεν θα σε εμποδίσω γιατί η επιθυμία σου είναι αγνή και κρυστάλλινη” και αφού είπε αυτό με μια απότομη κίνηση  έλυσε την κάπα του και εκείνη έπεσε κατάχαμα αποκαλύπτοντας ένα πανώριο φως, ένα φως που φαίνονταν σαν να έκρυβε μέσα του την χαρά όλου του κόσμου μαζεμένη.

 

Τότε ο ιερέας έχασε το φως του και η πόλη γύρω του χάθηκε, οι φωνές και ο θόρυβος έπαψαν και βρέθηκε μπροστά σε ένα Θρόνο πάνω στον οποίο κατοικούσε η ίδια η πηγή του φωτός το οποίο έκρυβε η κάπα του επαίτη...μπροστά εκεί αιωρούνταν ένα πελώριο χρυσό κύπελλο το οποίο περιείχε νερό εκεί που ο “ξένος” περιεργάζονταν την ομορφιά και το κάλος του περιβάλλοντος στο οποίο ανέλπιστα βρέθηκε, το Φως μίλησε και η φωνή του έσκισε τον αγέρα σαν να βροντούσαν μαζί χίλιοι κεραυνοί και σαν να λυσσομανούσαν αμέτρητες θύελλες καταμεσής του πελάγου “Είναι τα χείλη σου άξια να αγγίξουν το ποτήριο της αγνότητας και της αθωότητας; Είναι η καρδιά σου ταπεινή για να δεχτεί το πύρινο ύδωρ της ζωής;” , το άγγιγμα των λόγων του φωτός ,σαν φραγγέλιο πλήγωσε την ψυχή του ιερέα, ενώ ο πόνος που ένιωσε έφθασε ως τα τρίσβαθα της ύπαρξης του. Όταν επιτέλους βρήκε το κουράγιο να μιλήσει απάντησε “ Κύριε της καρδιάς μου, η ταπεινότητα μου χάθηκε και ίσως...ίσως δεν την είχα και ποτέ” τότε το Φως έστειλε μια ακτίνα ζεστασιάς και αγάπης και απάλυνε τον πόνο της ταλαίπωρης  ψυχής του ζητιάνου...

 

Ξαφνικά τα πάντα χάθηκαν και ένας ξαπλωμένος άνδρας  μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, ιδρωμένος και έντρομος, σηκώθηκε απότομα από το ύπνο του...ναι όλα ήταν ένα όνειρο μα ένα όνειρο αληθινό και μια διδασκαλία για ένα  άνθρωπο πλούσιο που είχε ξεχάσει την αιώνια πατρίδα, νομίζοντας ότι κέρδισε την μάχη για τον ουρανό κάνοντας ανιαρές και ανούσιες φιλανθρωπίες, συνεχίζοντας να ζει στις γειτονιές της οδού των καταραμένων, εκεί που δοξάζεται η λησμονιά και χαίρει η κακία...Όταν όμως ξάπλωσε ξανά στο κρεβάτι του η καρδιά του ήταν ανάλαφρη στην ζυγαριά του  χρόνου έχοντας το βάρος ενός φτερού γιατί τώρα ήξερε, γνώριζε, κατανόησε πως πρέπει να συνεχίσει...μέσα από το όνειρο η λήθη έγινε ένας κακός και ξεχασμένος εφιάλτης...η αληθινή ζωή ξημέρωσε την επόμενη μέρα...

Ο Ξένος Ζητιάνος

Γράφουν οι Ανδρέας Δεναξάς και Παναγιώτης Κάρδαρης

Κάποτε σε έναν κόσμο ξεχασμένο από τον χρόνο, σε μια πόλη που τα σπίτια της ήταν φτιαγμένα από χρυσό, ασήμι και κρύσταλλο υπήρχε ένας ζητιάνος που περιφέρονταν μέσα στο λαβύρινθο της μοναξιάς....άνθρωποι, αδιάφοροι για την παρουσία του, περπατούσαν κατά χιλιάδες  στις μεγάλες της λεωφόρους, όμως εκείνος ήταν ξένος μεταξύ ξένων και τριγυρνούσε σαν χαμένος στην πολυπληθή έρημο της μεγαλούπολης...

Ο Αποκρυφισμός στα "Anime"

Ένα ευρέος διαδεδομένο κύμα κινουμένων σχεδίων σε όλα τα πλάτη και μήκη του κόσμου είναι τα γνωστά σε όλους Animations. Όλοι λίγο πολύ τα γνωρίζουμε, μια και όταν ήμασταν παιδιά, περνάγαμε ατελείωτες ώρες μπροστά στην τηλεόραση σκοτώνοντας τον χρόνο μας με τους χαρακτήρες των cartoon. Ειδικά όσοι ανήκουν στις πιο νέες γενιές αλλά και κάποιοι από τις παλιότερες είναι ίσως πιο εξοικειωμένοι σε animations τύπου Tom & Jerry, Αστυνόμου Σαΐνη, Χελονονιτζάκια και άλλων πολλών μα αγαπημένων,που έβαζαν τον θεατή τους σε ένα χαρούμενο και ψυχαγωγικό κλίμα.

Πολλοί έχουν ισχυριστεί και έχουν αποδώσει τους δημιουργούς των animations προσπάθεια να περάσουν αποκρυφιστικά μυνήματα μέσα από αυτά. Αυτό αν και δεν ισχύει για όλα ισχύει ωστόσο για μερικά από αυτά,τα οποία όντως κινούνται μέσα σε occult μοτίβο με το οποίο πλαισιώνει την δουλειά των δημιουργών τους και εκφράζει την δική τους ίσως φιλοσοφία και κοσμολογία.

Σήμερα τα animations τα οποία έχουν ως αποκλειστικό θέμα τον αποκρυφισμό είναι αρκετά σε σχέση με τον όγκο της συγκεκριμένης κατηγορίας cartoons,τα περισσότερα από αυτά περιέχουν ένα πλαίσιο στηριγμένο στην Ανατολική Θεοφιλοσοφία καθώς οι δημιουργοί τους είναι Ιάπωνες. Ομως αυτό το ανατολικό μεταφυσικό στοιχείο το παντρεύουν με τον Δυτικό αποκρυφισμό εκφράζωντας έτσι την δική τους κοσμοθέαση μέσα απο δυτικά απόκρυφα σύμβολα. Αυτό ίσως είναι απόρροια της σύγχρονης συνάντησης του Ιαπωνικού πολιτισμού με τις δυτικές κοινωνίες και την εμπορική σύνδεση με αυτές. Έτσι σε αυτoύ του είδους τα animatios συναντάμε Σολομωνικές σφραγίδες, αλχημικά σύμβολα, παγανιστικά ξόρκια, καμπαλιστικά στοιχεία και όντα της δυτικής λαογραφικής παράδοσης. Ακόμα και στα έργα δημιουργών που προτιμούν να αναλώνονται περισσότερο στην παρουσίαση μαχών δεν λείπει το μαγικό στοιχείο μια και συνήθως ο πρωταγωνιστής είναι κάτοχος κάποιας απόκρυφης δύναμης που πηγάζει είτε μέσα από αυτόν είτε μέσα από κάποιο γητεμένο ή μαγεμένο όπλο για να λάβει μέρος στην αιώνια πάλη μεταξύ του Καλού και του Κακού. Αυτό το τελευταίο μας εισάγει σε έναν γνωστικής προέλευσης δυισμό από την μία και στο γνωστό αρχέτυπο της σύγκρουσης των αρχέγονων δυνάμεων του κόσμου από την άλλη.

 

Aς περάσουμε τώρα να δούμε ένα από τα animations που χρησιμοποιεί τέτοια σύμβολα και σφραγίδες και μιλάμε για το γνωστό “Full Metal Alchemist” το συγκεκριμένο animation έχει ως βασικό του περιεχόμενο την αλχημεία, την γνώση της και την πρακτική της. Το σενάριο έχει ως εξής: Δύο αδέλφια με ταλέντο στην αλχημική τέχνη είχαν ένα ατύχημα πριν πολλά χρόνια...ο μικρός αδελφός έχασε τη ζωή του και ο μεγαλύτερος ένα από τα πόδια του. Θυσιάζοντας τότε το δεξί του χέρι, χρησιμοποίησε την αλχημεία για να δέσει την ψυχή του αγαπημένου του μικρού του αδελφού σε μία πανοπλία. Αυτό το τραγικό τους δυστύχημα τους οδήγησε τελικά σε ένα τεράστιο και γοητευτικό ταξίδι σκοπός του οποίου είναι η αναζήτηση της Φιλοσοφικής Λίθος για να μπορέσουν να αναμορφώσουν τα σώματά τους. Μέσα σε αυτό το ταξίδι γνωρίζουν φίλους, γνώστες της αλχημείας, διατεθειμένους να τους βοηθήσουν στο κυνήγι του δικούς τους ονείρου. Όμως εφτά συγκεκριμένοι εχθροί ζητούν των θάνατο τους. Ποιοι είναι αυτοί οι επτά; Mα τα πασίγνωστα σε όλους επτά θανάσιμα αμαρτήματα ή πιο καμπαλιστικά αν το δούμε τα επτά κατώτερα Κλιφώθ ή Κελύφη,τα οποία παρασύρουν τον άνθρωπο,σύμφωνα με τον απόκρυφο θρύλο, στον όλεθρο.

Άλλο ένα δημοφιλές animation το οποίο εμπεριέχει προφανή αποκρυφιστική συμβολική είναι το “ Witch Hunter Robin”. Σε αυτό το anime μια κοπέλα,η Robin ταξιδεύει από την Ιταλία εώς και στην Ιαπωνία με σκοπό να δουλέψει για έναν οργανισμό ως αντικαταστάτρια ενός κυνηγού μαγισσών ο οποίος σκοτώθηκε. Η Robin εξασκεί τη μαγεία και ως πρωταρχική της δύναμη έχει το στοιχείο της φωτιάς. Έτσι ξεκινάει η περιπέτεια της αναζητώντας μάγους και μάγισσες θέλοντας στην ουσία να μάθει τον λόγο για τον οποίο ξεκίνησαν να ασκούν την μαγική τους τέχνη και πως το κατορθώνουν.

Ας δούμε τώρα και παιχνίδια με animation χαρακτήρες που κρύβουν και αυτά αποκρυφιστικό περιεχόμενο και μάλιστα κατά τρόπο ακόμα πιο στοχευμένο. Πολλά δημοφιλή παιχνίδια που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο περιλαμβάνουν το occult στοιχείο καθώς είναι κάτι το οποίο προσφέρει πολλά εφέ και φυσικά πουλάει αρέσει σε μικρούς και μεγάλους Σε αυτά τα παιχνίδια ο δυτικός αποκρυφισμός κάνει πιο έντονη την παρουσία του, καθώς αυτά εμπεριέχουν στοιχεία από Καμπάλα, αρχαία αιγυπτιακή μυθολογία, απόκρυφα και εσωτερικά σύμβολα,δαίμονες και αγγέλους με ονόματα που λίγο πολύ είναι γνωστά και πολλά άλλα.

Ένα τέτοιο animation παιχνίδι είναι και το “4Story” που ο πυρήνας του είναι η Καμπάλα. Και ως χάρτη έχει το Καμπαλιστικό δέντρο στο οποίο μεταφέρεται ο παίκτης σε αυτό ανάλογα με το level(επίπεδο) του χαρακτήρα τον οποίο έχεις επιλέξει. Έτσι στην αρχή βρίσκεσαι στην Κέτερ,την γνωστή καμπαλιστική σφαίρα του στέμματος, στο βασίλειο των Θεών, με τις δυνάμεις σου να είναι στο ζενίθ και η πανοπλία σου τέλεια. Τότε όμως έρχεται η πτώση την οποία την επεξηγεί με μια ιστορία στο παιχνίδι και ο χαρακτήρας σου χάνει όλες του τις δυνάμεις. Έτσι λοιπόν κατεβαίνεις στο κατώτερο επίπεδο του Δέντρου και ξεκινάς από την Μαλκούτ,το γνωστό στην κοσμοθέαση της καμπάλα ως βασίλειο,που είναι στην ουσία ο φυσικός κόσμος. Εκεί ξεκινάς να προπονείσαι, συνεχίζεις στην Γιεσόντ, έπειτα στην Νέντζα, στην Χόντ και σε όλα τα Σεφιρώθ του Δένδρου της ζωής εως ότου φθάσεις στην Κέτερ και πάλι και ολοκληρώσεις τον κύκλο των σφαιρών.

Φυσικά έξω από των χορό των παιχνιδιών που προβάλλουν την μαγεία και τον αποκρυφισμό δεν μπορούμε να αφήσουμε το πασίγνωστε και λαοφιλές διαδυκτιακό παιχνίδι “Line Age” στο οποίο συναντά κανείς από Αιγυπτιακά Ιερογλυφικά ,αγάλματα και μυστηριώδεις κατακόμβες εώς και γνωστούς Αγγέλους και Δαίμονες της δυτικής παράδοσης καθώς και μυριάδες απόκρυφα σύμβολα γνωστά σε όσους κινούνται στον χώρο του occult, της μαγείας και του εσωτερισμού. Τo “Line Age” παρόλο που δεν έχει συγκεκριμένη πλοκή καθίσταται λόγω όλων αυτών που προαναφέραμε ένα μυστηριώδες και ενδιαφέρον παιχνίδι από το οποίο δύσκολα κανείς “ξεκολλάει”.

Στην λίστα αυτή μπορούν να προστεθούν πολλοί ακόμοι τίτλοι μια και αυτή η συνήθεια των Ιαπώνων δημιουργών τείνει να πάρει μορφή χιονοστοιβάδας και να γίνει κάτι σαν κανόνας χωρίς φυσικά αυτό να είναι απόλυτο και χωρίς να ισχύει για όλα τα animations που κατα καιρούς κάνουν την εμφανισή τους προς προβολή στο ευρύ κοινό Απλά όλη αυτή η προσπάθεια δεν είναι τίποτα άλλο από την προαιώνια ανάγκη του ανθρώπου να αγωνιστεί να βρεί την απόκρυφη εκείνη δύναμη που βρίσκεται μέσα του αλλά και από την πάγια ανάγκη του να αναζητά την αλήθεια πέραν από το πλάισιο του κόσμου που φαίνεται σε ένα κόσμο άυλο και αόρατο. Είναι η απάντηση της συγκεκριμένης μοφής τέχνης στα αρχαία μυστήρια που απασχολούν ατομικά αλλά και συλλογικά την ανθρωπότητα από τα βάθη των αιώνων,η φαντασία του ανθρώπου άλλωστε είναι το πιο σημαντικό όπλο στο ταξίδι της αναζητησης. Έτσι την επόμενη φορά που θα δείτε ένα animation η παίξετε ένα αντίστοιχο παιχνίδι έχετε τα μάτια σας ανοιχτά για να δείτε αν υπάρχουν παράθυρα σε έναν άλλο κόσμο όπου φαντασία και πραγματικότητα πραγματοποιούν ένα μοναδικό αλχημικό γάμο που έχει ως σκοπό το άνοιγμα του νου σε άλλα πεδία που υψώνονται πέρα από τον κόσμο των αισθήσεων σε μια αιθερική διάσταση του όλου.

[button] © All rights reserved By the Author. [/button]

Ο Αποκρυφισμός στα "Anime".

Γράφει ο Ανδρέας Δεναξάς

Ένα ευρέος διαδεδομένο κύμα κινουμένων σχεδίων σε όλα τα πλάτη και μήκη του κόσμου είναι τα γνωστά σε όλους Animations. Όλοι λίγο πολύ τα γνωρίζουμε, μια και όταν ήμασταν παιδιά, περνάγαμε ατελείωτες ώρες μπροστά στην τηλεόραση σκοτώνοντας τον χρόνο μας με τους χαρακτήρες των cartoon. Ειδικά όσοι ανήκουν στις πιο νέες γενιές αλλά και κάποιοι από τις παλιότερες είναι ίσως πιο εξοικειωμένοι σε animations τύπου Tom & Jerry, Αστυνόμου Σαΐνη, Χελονονιτζάκια και άλλων πολλών μα αγαπημένων,που έβαζαν τον θεατή τους σε ένα χαρούμενο και ψυχαγωγικό κλίμα.

Συνέντευξη του Γιώργου Ιωαννίδη

Κύριε Ιωαννίδη, σας γνωρίζουμε αρκετά χρόνια τώρα ως ερευνητή του παραφυσικού -μέσω της ιδιότητας σας ως αρχισυντάκτη του περιοδικού mystery- αλλά και ως  ψυχολόγο. Τελευταία δε, με το νέο βιβλίο σας Νεκρονομικόν: Το Μονοπάτι του Μαύρου Θεού είδαμε πως τα ενδιαφέροντα σας δεν σταματούν στο παράξενο, αλλά είστε και λάτρης του Εσωτερισμού. Θα θέλαμε να μας πείτε κατά πόσο η Ψυχολογία ως επιστήμη επηρεάζει αυτήν την ενασχόληση σας και σε ποιο βαθμό. Σε ποιο σημείο την εμποδίζει ο ορθολογισμός της σύγχρονης επιστήμης και μέχρι ποιο σημείο την εμπλουτίζει ίσως με κάποιον τρόπο;

Το ενδιαφέρον μου για τον Εσωτερισμό σίγουρα δεν είναι καινούργιο. Άλλωστε, πολύ πριν δημοσιεύσω την έρευνα μου για τα μυστήρια του Νεκρονομικόν, είχα ασχοληθεί και με άλλα ζητήματα, κάποια από τα οποία υλοποιήθηκαν ως βιβλία - βλέπε την μελέτη μου για τον Βουδισμό Ζεν (Ο Δρόμος του Βουβαλιού, 2003), για τον μυστικισμό του Γκράαλ (Το Ιερό Δισκοπότηρο και το Μυστήριο της Αιώνιας Ζωής, 2004), την δυτική δαιμονολογία (Δαίμονες: Οι Σκοτεινοί Άγγελοι, 2006) και άλλα πολλά.

Για μένα, η μεταφυσική είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της παραδοξολογίας, καθώς μπορεί τα παραψυχικά φαινόμενα, οι εμφανίσεις άγνωστων αντικειμένων, και τα πνεύματα να αποτελούν εξαιρέσεις στους (γνωστούς σε εμάς) φυσικούς νόμους, στην πραγματικότητα όμως, θίγουν βαθύτερα ερωτήματα που αφορούν την σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του, με το σύμπαν όπου κατοικεί, αλλά και με το Άλλο, το υπερβατικό πεδίο δηλαδή.

Κατά συνέπεια, η έρευνα του παραδόξου είναι μια υπαρξιστική εργασία που αναπόφευκτα, οδηγεί το άτομο στην φιλοσοφία και στην μεταφυσική.

Όπως ίσως θα αντιλαμβάνεσαι, η προσέγγιση μου διαφέρει από αυτή πολλών παραδοξολόγων που εμμένουν απλά στην φαινομενολογία του αλλόκοτου. Έτσι, η δική μου στάση είναι κατά βάση φιλοσοφική, και μάλιστα ανθρωποκεντρική... γεγονός που εμπλέκει την Ψυχολογία, αφού ο ανθρώπινος παράγοντας -είτε στην παρατήρηση των φαινομένων είτε στην εκδήλωση τους- είναι πάντα πρωταρχικής σημασίας!

Αλλά και η ίδια η σταδιοδρομία μου ήταν τέτοια που με οδήγησε από τα μυστήρια του ανεξήγητου, στην μαγεία του occultism. Θυμάμαι ακόμη όταν στα έργα του βιολόγου Lyall Watson για την υπερφύση, διάβαζα γεμάτος περιέργεια (και για πρώτη φορά) για την ψυχολογία του βάθους του Καρλ Γιούνγκ. Αργότερα, όταν οι σπουδές μου με οδήγησαν σε μεγάλα πανεπιστήμια και ιδρύματα της Φροϋδικής και Λακανικής ψυχανάλυσης, συνάντησα ακόμη περισσότερους τομείς έρευνας στην φιλοσοφία, την μυθολογία, την ανθρωπολογία και την θρησκειολογία, που εμπλούτισαν την προσωπική μου δίψα για κατανόηση των μυστηρίων του κόσμου.

Η Ψυχολογία λοιπόν δεν είναι τόσο ξένη σ' όλα αυτά, αφού είτε μιλάμε για Παραψυχολογία είτε για Ουφολογία, είτε για Αποκρυφισμό, ο άνθρωπος είναι πάντα ο κοινός παρανομαστής.

Βέβαια, όπως συμβαίνει σε κάθε τομέα, έτσι και στην Ψυχολογία υπάρχουν ποικίλες απόψεις. Πολλοί λοιπόν δεν είναι τόσο φιλικά προσκείμενοι στο παράξενο και το μαγικό, γι' αυτό και τείνουν να απωθήσουν από την προσοχή της επιστημονικής κοινότητας τις όποιες ασυνήθιστες εμπειρίες, αποδίδοντας τες ψυχιατρικές διαγνώσεις. Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική, αφού καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη, χωρίς κανένα ιστορικό ψυχοπαθολογίας, ζούνε καταστάσεις πέρα από το φυσιολογικό.

Ευτυχώς, η πραγματικότητα αυτή έχει γίνει αισθητή από τις νέες γενιές των επιστημόνων οι οποίοι έχοντας αποκηρύξει τα παλιά ιατρικά δόγματα ως παροπιδικά εμπόδια, δέχονται να αντιμετωπίσουν το παράξενο με κάθε σοβαρότητα, καταλήγοντας μάλιστα συχνά σε πολύ εντυπωσιακά αποτελέσματα. Περισσότερα γι' αυτό το θέμα όμως, θα σας παραπέμψω στο συγκλονιστικό βιβλίο του καλού φίλου και συνεργάτη Νικόλαου Κουμαρτζή, Η Λευκή Βίβλος της Παραψυχολογίας (http://psi-bible.iwrite.gr).

Είναι γνωστό τόσο από τα άρθρα σας όσο και από τα τελευταία δύο βιβλία σας πάνω στον Necronomicon Mythos, ότι ακολουθήσατε και εντρυφήσατε στο συγκεκριμένο Ρεύμα, στην μυθολογία Κθούλου και γενικά σε ότι η ιστορία των Μεγάλων Παλαιών πρεσβεύει. Θα μας ενδιέφερε λοιπόν να μάθουμε τι είναι τελικά όλο αυτό. Πρόκειται για μια νεο-μυθολογία; Ένα μαγικό σύστημα ή απλά ένα κομμάτι της φανταστικής λογοτεχνίας το οποίο βγήκε μέσα από μια ψυχοπαθολογική κατάσταση, που βίωνε ο Λάβκραφτ ή όλα αυτά μαζί;

Η ενασχόληση μου (θεωρητικά και πρακτικά) με το Ρεύμα του Νεκρονομικόν κράτησε κάτι παραπάνω από πέντε χρόνια συστηματικής έρευνας. Το παράγωγο αυτής της εργασίας ήταν οι δυο μου τόμοι Νεκρονομικόν (2008) και Νεκρονομικόν: Το Μονοπάτι του Μαύρου Θεού (2011).

Το θέμα είναι πραγματικά τεράστιο και με πολλές προεκτάσεις, συνοπτικά όμως μπορώ να σου πω ότι το mythos είναι απλά και μόνο το λογοτεχνικό δημιούργημα του Χ.Φ. Λάβκραφτ και του συγγραφικού του κύκλου. Σύντομα όμως, μια σειρά από αποκρυφιστές διέκριναν σ' αυτό μεγάλες μυητικές αλήθειες, και ως εκ τούτου πραγματοποίησαν μια σειρά από ερμηνείες που δεν αφορούσαν πλέον το φιλολογικό κομμάτι, παρά τοποθετούσαν το όλο θέμα σε εσωτεριστικά πλαίσια. Κάπως έτσι προκύπτει η ΜυθοΜαγεία Κθούλου (ή πρακτικός Λαβκραφτισμός) που αποτελεί την εφαρμογή των στοιχείων του mythos στην μαγική άσκηση.

Ασφαλώς, σε πολλούς κάτι τέτοιο θα μοιάζει οξύμωρο - πως γίνεται να χρησιμοποιείς μαγικά οντότητες που δεν υπάρχουν έξω από την φαντασία μιας ομάδας λογοτεχνών; Πως είμαστε σίγουροι όμως πως οι θεοί που λατρεύουν οι άνθρωποι επί χιλιάδες χρόνια υφίστανται οντολογικά; Υπάρχει ο Ρα, ο Δίας και ο Όντιν; Ή μήπως αποτελούν έννοιες διαχρονικής και πανανθρώπινης σημασίας;

Πιστεύω πως αν θέλουμε να κατανοήσουμε πραγματικά τα μυστήρια του Νεκρονομικόν θα πρέπει να βρούμε απαντήσεις για την θεολογία του, όχι στην γριμοριακή σκέψη που αποζητά την απτή επαφή με εξωδιαστατικά πλάσματα, αλλά στην ψυχολογία των αρχετύπων και τον μυητικό μυστικισμό.

Το θέμα όπως αντιλαμβάνεσαι είναι λεπτό αν και άκρως ενδιαφέρον! Για περισσότερα όμως, θα παραπέμψω τους φίλους και τις φίλες στο τελευταίο βιβλίο μου, όπου και εμβαθύνω στο αίνιγμα των Μεγάλων Παλαιών, στις επικλήσεις τους, και την θεουργική φύση του Νεκρονομικόν.

Η σιγουριά της γραφής σας πάνω στoν mythos του Νεκρονόμικον καθώς και oι occult πρακτικές τις οποίες προτείνατε στο δεύτερο σχετικό με το θέμα βιβλίο σας, μας κάνει να υποθέσουμε ότι ασχοληθήκατε ενεργά με την occult διάσταση του συγκεκριμένου Ρεύματος. Θα θέλαμε να μας πείτε τι σκοπό έχει η εσωτερική εργασία με τους Μεγάλους Παλαιούς και τελικά, που σας οδήγησε αυτή η αναζήτηση;

Όπως είπα και νωρίτερα ασχολήθηκα και πρακτικά με το Ρεύμα, θέλοντας να κατανοήσω καλύτερα αν και σε τι βαθμό ισχύουν οι θεωρίες που έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς για το ζήτημα.

Αν και στο βιβλίο μου Νεκρονομικόν: Το Μονοπάτι του Μαύρου Θεού εξηγώ τα πάντα με λεπτομέρειες, συνοπτικά μπορώ να σου πω πως η αληθινή μαγεία του Νεκρονομικόν είναι ψυχανωδική. Αποτελεί μια μύηση στην Νύχτα του Πάνα, ένα πέρασμα δηλαδή στις γοτθικές πλευρές της ανθρώπινης ψυχής που στόχο έχει την εξερεύνηση αυτού του πεδίου και την νικηφόρα έξοδο στα ανώτερα πλάνα.

Όπως αντιλαμβάνεσαι, η προσέγγιση μου δεν θυμίζει σε τίποτα την γριμοριακή μαγεία όπου ο μάγος ζητά να επιτάξει τις στρατιές των δαιμόνων προς όφελος του. Αν οι αναγνώστες ψάχνουν στο δίτομο έργο μου αυτό το είδος γρήγορης μαγείας, δεν θα το βρούνε! Το Ρεύμα του Νεκρονομικόν αγγίζει βαθιά σημεία της ανθρώπινης ψυχολογίας και αφορά καίρια ζητήματα της μεταφυσικής που δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με την μαγγανεία και την δαιμονολατρεία.

Όσον αφορά το που με οδήγησε αυτή μου η αναζήτηση... σε ένα εντελώς καινούργιο πεδίο έρευνας, έξω από το Ρεύμα του Νεκρονομικόν! Ορισμένοι μπορεί να πούνε πως αυτή μου η διαφοροποίηση, είναι εγκατάλειψη. Στην πραγματικότητα είναι εξέλιξη καθώς το μονοπάτι της εσωτερικής μας ανάπτυξης είναι μακρύ και είναι λάθος να το περιορίζουμε με ταμπέλες και δόγματα.

Εργάστηκα σοβαρά με το Ρεύμα για αρκετά χρόνια, αλλά οι ίδιες μου οι εμπειρίες με οδήγησαν σε κάτι νέο και μεγαλύτερο. Δεν μπορούσα λοιπόν παρά να περάσω σ' ένα νέο στάδιο εργασίας, έχοντας μάθει από τις επιλογές του παρελθόντος και βαδίζοντας μπροστά με ελπίδα και περισσότερη δίψα για γνώση.

Αν δεν κάνω λάθος, αναφέρεστε στο Θέλημα του Άλιστερ Κρόουλυ. Ποια είναι η γνώμη σας γι' αυτό τον τόσο παράξενο άνθρωπο που πολλοί κατηγορούν για Σατανιστή;

Ο Κρόουλυ δεν είχε καμία σχέση με τον Σατανισμό. Όπως και ο ίδιος είχε δηλώσει πολλές φορές, δεν ήταν Σατανιστής και ούτε οι πρακτικές του σχετίζονται με την δαιμονολατρεία. Πως θα μπορούσε άλλωστε, αφού η μαγική του πρακτική ήταν εκτός της Χριστιανικής κοσμολογίας!

Ο Κρόουλυ κατάφερε να συνδυάσει διαφορετικές παραδόσεις από την Ανατολή και την Δύση, σ' ένα καινούργιο λειτουργικό τύπο μυστικισμού, πολύ κοντά στις ανάγκες του σύγχρονου ανθρώπου. Το έκανε δίνοντας έμφαση στον άνθρωπο και στο Είναι του που είναι μέρος του Θείου.

Πολλοί θεωρούν πως η θεμελιώδης αρχή του Θελήματος -το «Κάνε αυτό που θέλεις θα είναι όλος ο Νόμος»- προωθεί την ανηθικότητα, τον ηδονισμό και την αναρχία. Στην πραγματικότητα ο Κρόουλυ εξηγεί σε δεκάδες έργα του πως δεν πρέπει να ταυτίζουμε την θέληση μας με τις πρόσκαιρες επιθυμίες μας, αλλά με ένα βαθύτερο κομμάτι της ψυχής που σκοπός του είναι να μας αναδείξει οδηγώντας μας σε Γνώση και Επικοινωνία με το Ανώτερο.

Βέβαια πολλοί αδυνατούν να πιστέψουν πως ο Κρόουλυ μίλησε για όλα αυτά εξαιτίας της ταραχώδης προσωπικής του ζωής. Στην πραγματικότητα όμως, οι περισσότεροι επικριτές του, δεν έχουν διαβάσει ούτε ένα από τα βιβλία του, κατακρίνοντας τον απλά, μέσα από το πουριτανικό πρίσμα, αγνοώντας τις ιστορικές συνθήκες αλλά και την εσωτερική σημασία του σεξ! Παρόμοιες δυσκολίες συνάντησε και εξακολουθεί να έχει η Φροϋδική σχολή της ψυχανάλυσης. Μόνο που και στις δυο περιπτώσεις, το σεξ δεν ορίζεται ως αυτοσκοπός της ύπαρξης του ανθρώπου αλλά αναπόσπαστο μέρος της ψυχικής του εξέλιξης. Δυστυχώς, ελάχιστοι κατανοούν αυτή την διαφορά...

Συχνά στα κείμενα σας κάνετε λόγο και για την Τεχνομαγεία. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια γι' αυτό το θέμα;

Πιστεύω πως η Τεχνομαγεία είναι το άμεσος επόμενο βήμα όσον αφορά την πορεία της Μαγείας μέσα στην ιστορία. Έτσι, αν από τον Σαμανισμό περάσαμε στον Ερμητισμό και πλέον σήμερα στον Χαοτικισμό, θεωρώ πως το αύριο ανήκει σε ένα καινούργιο τύπο μαγική δράσης που θα σημάνει και μια εντελώς ριζοσπαστική θεώρηση του κόσμου.

Ήδη μέσω του τρανχιουμανιστικού κινήματος και της θεωρίας του singularity που διατύπωσε ο Raymond Kurzweil, βαδίζουμε τα πρώτα βρεφικά στάδια της μελλοντικής Τεχνομαγείας που το κύριο εξωτερικό χαρακτηριστικό της θα είναι η ενίσχυση της ανθρώπινης ικανότητας για αντίληψη και επεξεργασία.

Όπως δηλαδή σήμερα ο μάγος χρησιμοποιεί τα διάφορα εργαλεία (το ξίφος, τα τάλισμαν, τα θυμιάματα κ.α.) για να επιτελέσει το έργο του, έτσι ο μάγος του αύριο θα χρησιμοποιεί καινούργια εργαλεία για να πραγματοποιήσει τους ίδιους ακριβούς στόχους - εναλλακτικές καταστάσεις συνειδητότητας και την επαφή με το υπερβατικό.

Είναι όμως μόνο αυτός ο στόχος της Μαγείας; Ασφαλώς όχι! Η αυτογνωσία και η μεταμόρφωση (ή πιο σωστά η αυτοπραγμάτωση) του εαυτού είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της Τέχνης γι' αυτό και ο τεχνομάγος -όπως τουλάχιστον τον οραματίζομαι- δεν θα είναι ένας θαυματουργός αλλά ένας μοναστικός ασκητής που θα χρησιμοποιεί τα λεπτεπίλεπτα εργαλεία της (μετά)μοντέρνας μηχανικής για να βιώσει σε μεγαλύτερο βάθος και με μεγαλύτερη καθαρότητα τα εσωτερικά μυστήρια.

Και περιγράφω τον τύπο αυτό της μαγείας ως μοναστικό διότι η μηχανική ενίσχυση απαιτεί τεράστια δύναμη αυτοελέγχου και πνευματική ισορροπία ώστε να μπορέσει κανείς να ανταπεξέλθει το σοκ από την διεύρυνση των ορίων της αντίληψης. Για να καταλάβετε τι εννοώ, αναλογιστείτε την αντίδραση ενός καθημερινού αμύητου ανθρώπου όταν στα πλαίσια μιας ιερής τελετής κάνει χρήση από ισχυρά ενθεογενή!

Βέβαια, όπως είπα και προηγουμένως, η Τεχνομαγεία ανήκει ακόμη στον φουτουρισμό και κανείς δεν μπορεί να ξέρει ακριβώς τι μορφή μπορεί να λάβει, και ποια νέα διλλήματα θα προκαλέσει. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος όμως πως ο τεχνομάγος του μέλλοντος θα ενσαρκώσει τον πραγματικό μετά-άνθρωπο που τόσες και τόσες σχολές εσωτερισμού επιδιώκουν να καλλιεργήσουν αιώνες τώρα, μέσα από ποικίλες τεχνικές και τύπους. Ο σκοπός παραμένει ίδιος, αυτό που αλλάζει είναι τα μέσα.

Κύριε Ιωαννίδη βλέπω στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης την αυξανόμενη συμμετοχή των χρηστών σε ομάδες ή σελίδες απόκρυφου ενδιαφέροντος και την ανάγκη τους να αναζητήσουν μια άλλη πλευρά του κόσμου η οποία είναι κρυμμένη. Πιστεύεται πως ο άνθρωπος σήμερα βιώνοντας καταστάσεις δύσκολες και κοσμογονικές πολλές φορές, καταφεύγει στον εσωτερισμό και τον αποκρυφισμό, επειδή θέλει να βρει ένα άλλο νόημα στην ζωή του; Πόσο θετικό ή αρνητικό μπορεί να είναι αυτό για τον occult χώρο και γενικά πως εσείς βλέπετε την απόκρυφη σκηνή και το μέλλον της στην χώρα μας;

Η ερώτηση αυτή θίγει πολλά διαφορετικά θέματα... Καταρχήν είναι λάθος να ταυτίζουμε την (οποιαδήποτε μορφής) ιντερνετική δράση ορισμένων με την γενικότερη occult σκηνή της χώρας. Ας μην ξεχνάμε, πως την τεχνογνωσία, την διάθεση και τον χρόνο για τα chat, τα forum και τα προσωπικά blog δεν την διαθέτει το σύνολο των ανθρώπων που εργάζονται πάνω στον εσωτερισμό. Γνωρίζω δεκάδες ανθρώπους που είτε συνειδητά δεν θέλουν να συμμετέχουν σ' αυτό το είδος κοινωνικής δικτύωσης ή που απλά παρακολουθούν τα όσα συμβαίνουν στον κυβερνοχώρο διατηρώντας τις ανησυχίες τους σε προσωπικό επίπεδο.

Έτσι, αυτό που συμβαίνει σήμερα στον ψηφιακό κόσμο δεν είναι μια ακριβής εικόνα της αλήθειας, παρά ένα παραποιημένο είδωλο, που επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά τον χαρακτηρισμό του internet ως «εικονικό σύμπαν».

Όσον αφορά την αναζήτηση ενός άλλου νοήματος που αναφέρεις - νομίζω πως η διατύπωση δεν είναι σωστή καθώς στην πραγματικότητα ποτέ δεν αναζητούμε κάτι άλλο, παρά το ίδιο το νόημα μέσα στον λαβύρινθο του καθημερινού!

Ως έτσι, χαιρετίζω οποιαδήποτε τέτοια προσπάθεια γίνεται με γνήσιο μεράκι και δίψα για γνώση. Το ψηφιακό σύμπαν βέβαια κρύβει περισσότερους μινώταυρους, και γι' αυτό οι φίλοι συνοδοιπόροι θα πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεχτικοί. Όπως όμως συμβαίνει και με κάθε μέσο, έτσι και το internet μπορεί να αποτελέσει μια καλή γέφυρα προς τον κόσμο των νέων ιδεών... χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως μπορεί να αντικαταστήσει την σημασία της εμπειρίας και της άσκησης.

Τέλος, και σχετικά με την σύνδεση της Κρίσης με την αυξημένη ιντερνετική κίνηση στις ιστοσελίδες του occult, δεν θα ήθελα να προβώ σε βιαστικά συμπεράσματα! Μην ξεχνάμε πως ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι ο κινηματογράφος καθώς την τελευταία δεκαετία, η νέα γενιά έχει εξοικειωθεί σε μεγάλο βαθμό με έννοιες και εικονογραφίες της μαγείας, του αποκρυφισμού και της θαυματουργίας μέσα από blockbuster παραγωγές.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την εικόνα μιας εφήβου που είχα συναντήσει κάποτε στο occult βιβλιοπωλείο Watkins, όπου στο ένα χέρι κρατούσε το τελευταίο μυθιστόρημα της J.K. Rowling ενώ με το άλλο ξεφύλλιζε διάφορους τίτλους στο ράφι με τα βιβλία για την Wicca!

Δεν θα εκπλαγώ πάντως αν μια επίσημη έρευνα δείξει πως λόγο της κοινωνικοοικονομικής μας κατάστασης περισσότεροι Έλληνες έχουν στραφεί στην μελλοντολογία και στις μαγικές τέχνες για να βρούνε εύκολη και γρήγορη λύση στα προβλήματα τους.

Η πραγματική Μαγεία όμως δεν βρίσκεται στο τραπέζι της χαρτορίχτρας και στις σημειώσεις του αστρολόγου. Ακόμη και η ανάγνωση ή η βιβλιοσυλλογή τίτλων με εσωτερικό (ή ψευδοεσωτερικό) περιεχόμενο δεν μπορεί να υποκαταστήσει την μυητική εργασία.

Από την άλλη, ποιος ξέρει... ίσως η Κρίση να προσφέρει μεγαλύτερες οφειλές στον Εσωτερισμό καθώς περισσότεροι άνθρωποι θα χρειαστεί να επαναπροσδιορίσουν τις ζωές τους για να ανακαλύψουν πως αυτό που όριζαν μέχρι πρόσφατα ως πραγματικό, δεν ήταν παρά μια ψευδαίσθηση και ως έτσι, να αναζητήσουν τις κατάλληλες σχολές και τους σωστούς δασκάλους για να βρούνε τον χαμένο τους εαυτό μακριά από την κοινωνία της ικανοποίησης που σταδιακά φαίνεται να σβήνει.

Κλείνοντας την απάντηση μου, θα ήθελα να σημειώσω πως περισσότερα για την σχέση (ανάπτυξης ή παρακμής;) του internet με τον αποκρυφισμό θα μιλήσω στο μεγάλο συνέδριο που πραγματοποιεί το metafysiko.gr στις 28 Ιανουαρίου 2012 στην Αθήνα. Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε το επίσημο site της ημερίδας στο www.metacon.gr

Σήμερα στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια βλέπουμε και βιώνουμε μια κρίση, όχι μόνο οικονομική αλλά κρίση αξιών και θεσμών. Μπορείτε να μας πείτε ποια είναι κατά την γνώμη σας η εσωτερική διάσταση του όλου θέματος; Επενεργεί η σημερινή παγκόσμια κρίση και κάθε κρίση σαν ένας είδος αλχημικής διεργασίας όπου η ανθρωπότητα θα πρέπει σαν σύνολο να αναζητήσει την παραγωγή της δικής της Φιλοσοφικής Λίθου, και ποια θα ήταν αυτή;

Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν πως υπάρχουν πολλά κοινά ανάμεσα στην Κρίση και στα στάδια μύησης (βλ. το κεντρικό αφιέρωμα στο περιοδικό Άβατον τ. 113 - www.metaekdotiki.gr). Κατά την γνώμη μου, η Κρίση που ζούμε σήμερα δεν είναι μια αποτυχία του οικονομικού συστήματος αλλά της μέχρι τώρα ψυχολογίας. Κατά συνέπεια, η Κρίση δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ευκαιρία για επαναπροσδιορισμό, για την αλλαγή οπτικής γωνίας.

Ασφαλώς το θέμα είναι αρκετά μεγάλο, πολυπαραγοντικό και σε πολλές περιπτώσεις, αρκετά ευαίσθητο. Πιστεύω όμως, πως όσοι φίλοι θέλουν να εμβαθύνουν αποκρυφιστικά στο όλο ζήτημα, θα πρέπει να μελετήσουν την κάρτα Ο Πύργος από την τράπουλα Ταρώ. Μάλιστα, υπάρχει ένα εξαιρετικό συλλογικό βιβλίο από τις εκδόσεις Scarlet Imprint  με τίτλο XVI: Bringing Down the House of God που εξετάζει σε βάθος την τρέχουσα διεθνή κατάσταση μέσα από την σκοπιά του occultism.

Όσον αφορά την Φιλοσοφική Λίθο... κάθε στιγμή στην ζωή ενός εσωτεριστή είναι κομμάτι της αλχημικής του πορείας. Ο άνθρωπος που αναζητάει την γνώση δεν πρέπει να πτοείτε από τα όσα συμβαίνουν γύρω του. Ο στόχος του είναι ξεκάθαρος και ανεξάρτητος από τις κοινωνικές εξελίξεις που έρχονται και παρέρχονται. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με το εσωτερικό του διαμάντι που κρύβει την απόλυτη θέληση, για ζωή, αγάπη, ελευθερία και φως.

Αυτό θα πρέπει να είναι ο οδοδείκτης στην ζωή του καθένα μας, και όχι οι σειρήνες της γκρίζας κοινωνίας όπου χάσαμε τον εαυτό μας.

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ είναι ψυχολόγος, συγγραφέας και αρχισυντάκτης στο περιοδικό Mystery. Ζει και εργάζεται στην Θεσσαλονίκη. Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφτείτε τον προσωπικό του ιστότοπο www.apophenia.gr

Συνέντευξη του Γιώργου Ιωαννίδη στον Παναγιώτη Κάρδαρη

1)Κύριε Ιωαννίδη, σας γνωρίζουμε αρκετά χρόνια τώρα ως ερευνητή του παραφυσικού -μέσω της ιδιότητας σας ως αρχισυντάκτη του περιοδικού mystery- αλλά και ως  ψυχολόγο. Τελευταία δε, με το νέο βιβλίο σας Νεκρονομικόν: Το Μονοπάτι του Μαύρου Θεού είδαμε πως τα ενδιαφέροντα σας δεν σταματούν στο παράξενο, αλλά είστε και λάτρης του Εσωτερισμού.

Θα θέλαμε να μας πείτε κατά πόσο η Ψυχολογία ως επιστήμη επηρεάζει αυτήν την ενασχόληση σας και σε ποιο βαθμό. Σε ποιο σημείο την εμποδίζει ο ορθολογισμός της σύγχρονης επιστήμης και μέχρι ποιο σημείο την εμπλουτίζει ίσως με κάποιον τρόπο;

Το ενδιαφέρον μου για τον Εσωτερισμό σίγουρα δεν είναι καινούργιο. Άλλωστε, πολύ πριν δημοσιεύσω την έρευνα μου για τα μυστήρια του Νεκρονομικόν, είχα ασχοληθεί και με άλλα ζητήματα, κάποια από τα οποία υλοποιήθηκαν ως βιβλία - βλέπε την μελέτη μου για τον Βουδισμό Ζεν (Ο Δρόμος του Βουβαλιού, 2003), για τον μυστικισμό του Γκράαλ (Το Ιερό Δισκοπότηρο και το Μυστήριο της Αιώνιας Ζωής, 2004), την δυτική δαιμονολογία (Δαίμονες: Οι Σκοτεινοί Άγγελοι, 2006) και άλλα πολλά.

Για μένα, η μεταφυσική είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της παραδοξολογίας, καθώς μπορεί τα παραψυχικά φαινόμενα, οι εμφανίσεις άγνωστων αντικειμένων, και τα πνεύματα να αποτελούν εξαιρέσεις στους (γνωστούς σε εμάς) φυσικούς νόμους, στην πραγματικότητα όμως, θίγουν βαθύτερα ερωτήματα που αφορούν την σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του, με το σύμπαν όπου κατοικεί, αλλά και με το Άλλο, το υπερβατικό πεδίο δηλαδή.

Θεός ή εγκέφαλος: Αποκρυπτογραφόντας το Michaelagelo

Ο PaLLuzi και η ομάδα του εξέτασαν τον πίνακα του Ραφαήλ πριν τον ζευγαρώσουν τελικά με μια τομή εγκεφάλου: «Ντυμένος στα λευκά ο Χριστός ανοίγει τις αγκάλες του και σηκώνει ελαφρά το κεφάλι επιδεικνύοντας την ουσιαστική σημασία και την ευσεβή φύση των προσώπων της τριάδας, όλοι σφικτά ενωμένοι με την τελειότητα της τέχνης του Ραφαήλ».

Συνέντευξη του Θοδωρή Κεφαλόπουλου

Καταρχάς Θοδωρή θα ήθελα να σε ευχαριστήσω που μου παραχωρείς αυτή τη συνέντευξη. Θα ήθελα λοιπόν να μου πεις λίγα λόγια για τη ζωή σου. Πώς ήταν η παιδική σου ηλικία;

Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από τη ζωή ενός παιδιού σε μεσοαστική οικογένεια. Από όλες τις απόψεις, με ό,τι ασχολήθηκα ήταν κάτι συνηθισμένο για τα παιδιά του '70...

 Ποιά ήταν τα πρώτα σου ερεθίσματα και πότε δημιουργήθηκαν για την ενασχόλησή σου με τέτοια φαινόμενα;

Όπως αρκετοί άλλοι εκείνη την εποχή, έτσι κι εγώ, γνώρισα τον κόσμο του παράξενου μέσα από τα βιβλία του Erich von Daeniken που έκαναν θραύση κυρίως κατά τη δεκαετία του 80. Εδώ δεν εξετάζω την αληθοφάνεια των όσων έγραφε αλλά τα αναφέρω ως την πρώτη μου επαφή με τον χώρο. Πραγματικά ενθουσιάστηκα και σαφώς από τότε υπήρξαν αρκετά βήματα εξέλιξης στη σχέση μου με τον χώρο του παράξενου...

Εκτός από τα θέματα θρησκείας που ασχολείσαι και συναντάμε κάθε Σάββατο στη στήλη σου Ενδότερα στα Φαινόμενα υπάρχουν άλλα φαινόμενα με τα οποία ασχολείσαι;

Ο διαθέσιμος χρόνος για προσωπικές ενασχολήσεις αυτού του τύπου είναι σχετικά περιορισμένος, γι' αυτό και είναι πολύτιμος. Η μελέτη διάφορων σχετικών συγγραμμάτων είναι μία από τις προτεραιότητές μου με κύριο τομέα ενδιαφέροντος τη νευροθεολογία και τις απαρχές της δημιουργίας των δυτικών θρησκειών.             

Τι είναι για σένα ακριβώς ο θεός;

Θεωρώ πως ο Θεός και η σχέση μας μαζί του κατ' αρχήν αποτελεί υπόθεση καθαρά προσωπική. Δεν εννοώ περιοριστικά απόρρητη, εννοώ πως πρέπει να είναι δρόμος κυρίως μοναχικός. Από μικρή ηλικία είχα απομακρυνθεί από την έννοια του Θεού ως ον που προσεγγίζεται και ερμηνεύεται καθαρά ανθρωποκεντρικά. Σημαντικό ζήτημα στο τι εστί Θεός πρέπει να αποτελεί η έρευνα της "τοπολογίας" του, δηλαδή ο εντοπισμός της ουσίας του έξω από εμάς ή μέσα μας. Η δεύτερη εκδοχή βρίσκεται σαφώς πιο κοντά στη δική μου κατανόηση περί Θεού, καθώς θεωρώ πως τα γνωστά θεϊστικά μοντέλα, έτσι όπως παρουσιάζονται και προωθούνται από τις διάφορες θρησκείες απέχουν πάρα πολύ από αυτό που θεωρητικά πρέπει να ορίζεται ως Θεός (ως νοήμον ον, αυτόνομο και ανεξάρτητο που δημιούργησε τα πάντα το σύμπαν). Σε προσωπικό επίπεδο τον ορίζω ως τον εσώτερο εαυτό, ως την απόλυτη πνευματική Ιθάκη, ως σημείο αναφοράς για την πορεία της εξέλιξής μας, ως ένα πολύ σημαντικό στόχο, στην επίτευξη του οποίου κυριολεκτικά μεταμορφωνόμαστε και εξελισσόμαστε. Μάλιστα, ακόμα και η τελετουργική μαγεία θεωρώ πως εξυπηρετεί αυτόν τον σκοπό. Όταν λοιπόν φτάσουμε σε υψηλό πνευματικό επίπεδο, τότε οι απαντήσεις περί Θεού θα έρθουν μόνες τους. Δεν έχει σημασία αν αυτές οι απαντήσεις διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο, σημασία έχει το να καταφέρουμε να εκφραστούμε, να επιδιώξουμε μία καθαρή σχέση με όσα μας περιβάλλουν, να διαβάσουμε, να ενημερωθούμε για το τι εστί Άνθρωπος και τι εστί Εγώ και που αυτό μπορεί να φτάσει και σταδιακά θα φτάσουμε να ανακαλύψουμε την ουσία του Θεού γύρω μας ή μέσα μας. Μάλιστα, κάποιοι εξ ημών τελικά δεν θα τον βρούνε πουθενά (αθεΐα), κάτι που επίσης είναι θεμιτό αν κι εφόσον αποτελεί συμπέρασμα επιλογής κι όχι αντίδρασης.

Μπορείς να μας εξηγήσεις την έννοια του εσωτερισμού;

Εδώ δεν υπάρχουν εκδοχές στο τι εστί εσωτερισμός. Ως όρος είναι δεδομένος και αποτελεί το σύνολο των μεθόδων προσέγγισης της έννοιας του θείου. Μπορεί να είναι θεωρητικός (στοχασμός, διαλογισμός κλπ.) ή και πρακτικός (αποκρυφισμός, μαγικά τελετουργικά, θεουργία κλπ.)

Ποια η γνώμη σου για την  Χριστιανική Πίστη; Είχε γράψει νομίζω στα ενδότερα για τους μεσάζοντες θεού και πιστών δηλαδή τους κληρικούς; Τι πιστεύεις, χρειάζονται;

Τίποτε δεν υφίσταται χωρίς να είναι χρήσιμο έστω και σε μικρό βαθμό. Ο χριστιανισμός και η χριστιανική πίστη, όπως και κάθε πίστη, αποτελεί μία εκ των πολλών μεταφυσικών οδών που σαφώς υφίσταται στη ζωή κάποιων με ένα τίμημα. Πίστη σημαίνει παραίτηση από κάθε συστηματική έρευνα των όσων αποδεχόμαστε και ενίοτε κατάργηση της λογικής αν αυτό κριθεί απαραίτητο. Η πίστη συνιστά μεταβίβαση σημαντικών προσωπικών μας αποφάσεων στην κρίση, τις προθέσεις και επιλογές τρίτων, κάτι που με βρίσκει αντίθετο. Εδώ ακριβώς συναντάμε και την έννοια των μεσαζόντων μεταξύ θεού και ανθρώπων. Οι θρησκείες δέον να λειτουργούν ως σχολεία στα οποία ο ενδιαφερόμενος συμμετέχει με ευγενή στόχο κάποτε να πορευτεί μόνος του στην αναζήτηση του θεού. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να φανταστούν τη θρησκευτική του πορεία χωρίς μεσάζοντες και άλλοι που δεν μπορούν να τη φανταστούν με τη συμμετοχή τρίτων. Οποιαδήποτε κι αν είναι η θρησκευτική μας πορεία, πρέπει να αποτελεί προϊόν επιλογής κι όχι επιβολής ή τυπολατρίας. Έτσι λοιπόν, οι κληρικοί όντως χρειάζονται αν η έμπρακτη θρησκευτικότητά μας το κρίνει αναγκαίο αλλά έχω την αίσθηση ότι άπαξ και φτάσουμε σε υψηλά επίπεδα επικοινωνίας με τον Θεό, άπαξ και βρεθούμε σε κατάσταση απόλυτης επαφής μαζί του, τότε είναι όχι μόνο ανούσιο αλλά είναι και λάθος το να υπεισέρχεται τρίτο άτομο σε αυτό που βιώνουμε. Κατά συνέπεια, η συμβολή των κληρικών και γενικά των μεσαζόντων θεωρώ πως είναι πεπερασμένη, καθώς από ένα σημείο και μετά, αναπόφευκτα θα είμαστε μόνοι ενώπιον του Θεού, όπως κι αν τον εννοεί ο καθένας μας... 

Ένα ακραίο φαινόμενο πίστης είναι ο Σατανισμός, γιατί φτάνουν οι άνθρωποι σε τέτοιο σημείο πίστης; Τι τους οδηγεί εκεί;

Ο σατανισμός αποτελεί κυρίως στάση ζωής, αποτελεί περισσότερο μεταφυσική νοοτροπία με σαφείς κοινωνικές προεκτάσεις παρά ένα ακόμα σύστημα πίστης. Οι βασικές αρχές του σατανισμού, σε πολλά σημεία δεν διαφέρουν από όσα επιδιώκει ένας καλός χριστιανός, ένας μουσουλμάνος ή ένας βουδιστής. Πάραυτα, σε μερικές περιπτώσεις, όντως συναντάμε ακραία φαινόμενα, κάτι που δεν αποτελεί κεκτημένο του σατανισμού. Σε κάθε θρησκεία υπάρχουν ακραία φαινόμενα πίστης και ιδίως στις θρησκείες μαζικής απήχησης και αυτό μαρτυρά πως κατά περιπτώσεις, τα αποτελέσματα της επαφής ενός ατόμου με τη θρησκεία δεν είναι και τα καλύτερα. Αντίθετα, σε μεταφυσικές πρακτικές αμιγώς προσωπικές, σπάνια θα συναντήσουμε τέτοιες ακρότητες. Όπως και να έχει το ζήτημα, επειδή κάθε δράση γεννά και μία αντίδραση, θεωρώ πως ο σατανισμός, έτσι όπως παρουσιάστηκε και αναπτύχθηκε τις τελευταίες δεκαετίες, αποτελεί "ατυχές τέκνο" του χριστιανισμού αν και ως στάση και νοοτροπία σε μεταφυσικό και κοινωνικό επίπεδο υπήρχε ήδη από την αρχαιότητα και σαφώς τότε δεν συνδεόταν με τον (μεταγενέστερο) χριστιανισμό.

Οσοναφορά την αποκάλυψη του Ευαγγελιστή Ιωάννη, πιστεύεις ότι είναι όντως προάγγελος καταστροφικών γεγονότων; Αν ναι, συνδέονται καθόλου με το 2012;

Κατ' αρχήν την Αποκάλυψη την έγραψε ο Ιωάννης ο θεολόγος κι όχι ο ευαγγελιστής. Η Αποκάλυψη ήταν ένα από τα αγαπημένα μου πεδία έρευνας στα πρώτα βήματά μου στο χώρο της αναζήτησης. Σύντομα όμως κατάλαβα πως αν πρέπει να εξελιχθώ και να ακολουθήσω την όποια μεταφυσική πορεία, δεν θα το κάνω από τρόμο, εξάρτηση ή συμφέρον αλλά μέσα από προσωπικές επιλογές και συνειδητή πορεία προς ένα στόχο, ακόμη κι αν οι επιλογές μου τελικά αποδειχθούν λανθασμένες. Η δε καταστροφολογία εξυπηρετεί με έναν πιο "εξωτικό" τρόπο την ανάγκη ύπαρξης των θρησκειών. Πάραυτα, οι οπαδοί αυτών των επικείμενων γεγονότων και ειδικά οι ιεροκήρυκες, οι ιερείς από άμβωνος κλπ, πρέπει επιτέλους να αποφασίσουν αν τελικά η έλευση αυτών των καιρών είναι κάτι για το οποίο πρέπει να χαιρόμαστε ή να ανησυχούμε. Το ποίμνιο σε σημαντικό ποσοστό δεν γνωρίζει πως πρέπει να αισθάνεται για όλα αυτά...

Τι πιστεύεις για τα απόκρυφα Ευαγγέλια; Κρύβουν όντως πράγματα τα οποία θα ανάτρεπαν τη χριστιανική πίστη; Η απλά είναι μεταγενέστερα έγγραφα ουτοπικών συνειρμών απλών πιστών;

Σαφώς υπάρχει κάτι σημαντικό στα απόκρυφα ευαγγέλια αν και ο όρος "απόκρυφα" είναι παραπλανητικός. Είναι σίγουρο πως κάποτε υπήρξαν πρόσθετα θεωρητικά και πρακτικά στοιχεία που συνέθεσαν τον πρώιμο χριστιανισμό, όπως επίσης πρέπει να κατανοήσουμε πως εκείνη την εποχή, η ονοματοδοσία αφορούσε σε τίτλους. Κατά συνέπεια, υπήρξαν πολλά άτομα με το όνομα "Ιησούς", ενώ τα στοιχεία που συνθέτουν την πραγματική εικόνα του γνωστού Ιησού πρέπει να αντληθούν από πολλές πηγές και όχι μόνο από τα 4 κανονικά ευαγγέλια. Εδώ αξίζει να σημειώσω πως ουδέποτε ήταν στις προθέσεις του Ιησού η ίδρυση ενός θρησκευτικού σχήματος με ιερείς ως μεσάζοντες μεταξύ θεού και ανθρώπων, ούτε υπάρχει πουθενά αναφορά για συγκεκριμένα τελετουργικά ως μέρος της λατρείας του θεού. Αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ως χριστιανισμό αποτελεί γέννημα μεταγενέστερο του Ιησού, κατά ένα μεγάλο ποσοστό προσαρμοσμένο σε εντυπώσεις, εμπειρίες και επιδιώξεις ατόμων μη σύγχρονων του Ιησού.

Μια μεγάλη μορφή Αγίου είναι ο πατέρας Παίσιος, κατά κάποιους είχε δεχθεί Θείο δώρο, αλλά κατά κάποιους άλλους ήταν απλά μια μορφή υψηλής διανοητικής κατάστασης, τι πιστεύεις;

Θα έλεγα πως τίποτε δεν μας χαρίζεται. Δεν υπάρχει θείο δώρο, παρά μόνον επίτευξη σχέσης με το θείο ως αποτέλεσμα υψηλής πνευματικότητας. Ως εκ τούτου, θεωρώ πως ο Παΐσιος, όπως και άλλοι μοναχοί τρίτων θρησκειών ανήκει στη δεύτερη κατηγορία που αναφέρεις.

Αρκετά σε κούρασα λοιπόν με τις ερωτήσεις μου, θέλω τελειώνοντας να πεις δυο κουβέντες για τους αναγνώστες του strange files.

Σε ζητήματα έρευνας του μεταφυσικού και του παράξενου, θα τους θύμιζα τη ρήση του αρχαίου σοφού Επίχαρμου: "Νήφε και μέμνησω απιστείν", δηλαδή να είσαι νηφάλιος και να θυμάσαι να αμφιβάλλεις. Αυτές οι δύο συμβουλές είναι πολύ σημαντικά εργαλεία στην εσωτερική αναζήτηση που σαφώς έχουν ωφελήσει τους πάντες...

Συνέντευξη από το Θοδωρή Κεφαλόπουλο

Καταρχάς Θοδωρή θα ήθελα να σε ευχαριστήσω που μου παραχωρείς αυτή τη συνέντευξη. Θα ήθελα λοιπόν να μου πεις λίγα λόγια για τη ζωή σου. Πώς ήταν η παιδική σου ηλικία;

Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από τη ζωή ενός παιδιού σε μεσοαστική οικογένεια. Από όλες τις απόψεις, με ό,τι ασχολήθηκα ήταν κάτι συνηθισμένο για τα παιδιά του '70...

Μεταφυσικό Cinema

Με ποιόν τρόπο βοηθούν οι ταινίες που αφορούν το φανταστικό στην πνευματική μας αφύπνιση;

Ένας τρόπος διασκέδασης για τον άνθρωπο είναι ο κινηματογράφος. Ξεφεύγοντας από τα πλαίσια του καθημερινού τρόπου ζωής μας αναζητούμε μέσω της μυθοπλασίας των Ταινιών της μεγάλης οθόνης μερικές στιγμές χαλάρωσης...