Οι Γερμανικές μυστικές υπηρεσίες συνεργάζονται με Νεοναζί...

Συγκλονισμένη είναι η κοινή γνώμη στην Γερμανία μετά την δημοσιοποίηση του σκανδάλου στο οποίο εμφανίζονται ομάδες νεοναζί να συνεργάζονται με τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας.
Στην υπόθεση εμπλέκονται πράκτορες οι οποίοι κατέστρεψαν αρχεία που περιείχαν ζωτικές πληροφορίες σχετικά με μια νεοναζιστική τρομοκρατική συμμορία λίγες ώρες πριν την προγραμματισμένη παράδοσή τους στην ομοσπονδιακή εισαγγελία της Γερμανίας.

Πρόκειται για την νεοναζιστική οργάνωση «Εθνικοσοσιαλιστικό Υπόγειο» (NSU) η οποία είναι υπεύθυνη για τις πιο αποτρόπαιες πράξεις της ακροδεξιάς βίας στην Γερμανία από την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι σήμερα.

Ανάμεσα στις πράξεις τους περιλαμβάνεται η δολοφονία μίας αστυνομικού, εννέα μεταναστών, ενώ πραγματοποίησαν και δύο βομβιστικές επιθέσεις. Έχουν ληστέψει επίσης 14 τράπεζες για να χρηματοδοτήσουν τις επιχειρήσεις τους.

Μετά από χρόνια η Αστυνομία ανακάλυψε τα πτώματα των δύο αρχηγών της οργάνωσης των Ούβε Μούντλος και Ούβε Μπέρνχαρντ σε ένα καμένο τροχόσπιτο στην ανατολική Γερμανία τον περασμένο Νοέμβριο. Σύμφωνα με τους ερευνητές επρόκειτο για αυτοκτονία μετά την ληστεία μίας τράπεζας. Η Μπεάτε Τσέπε, μέλος της οργάνωσης επίσης, έχει συλληφθεί και ανακρίνεται ακόμη.

Το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε από το γερμανικό ειδησεογραφικό πρακτορείο DPA, αναγκάζοντας το γερμανικό υπουργείο εσωτερικών να παραδεχθεί πως εγχώριοι πράκτορες της μυστικής υπηρεσίας της χώρας οι οποίοι παρακολουθούσαν τη συμμορία κατέστρεψαν αρχεία που περιείχαν πληροφορίες για εκείνη.

Μετά από έρευνα του Κοινοβουλίου, αποκαλύφθηκε επίσης ότι οι πράκτορες είχαν σκίσει έγγραφα στις 11 Νοεμβρίου - την ημέρα που έπρεπε να παραδοθούν στην Ομοσπονδιακή Εισαγγελική αρχή της Γερμανίας, η οποία είχε αναλάβει την έρευνα.

Ο πρόεδρος της Γερμανικής Εισαγγελικής αρχής, Γεργκ Ζίρκε, εν τω μεταξύ προχώρησε στην παραδοχή ότι το γραφείο του απέτυχε στο να ερευνήσει την υπόθεση των νεοναζί.

Οι μυστικές υπηρεσίες είχαν παραδεχτεί σε κοινοβουλευτική επιτροπή ότι τόσο η εγχώρια υπηρεσία πληροφοριών όσο και οι στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες χρησιμοποιούσαν «κοριούς» για να διεισδύσουν σε νεοναζιστικές οργανώσεις τι οποίες συναναστρέφονταν οι Μούντλος και Μπέρνχαρντ.

[button link="http://prezatv.blogspot.gr/2012/06/blog-post_2410.html" color="silver" newwindow="yes"] από prezatv.blogspot.gr[/button]

Ο Μπ.Ομπάμα είναι ο καταλληλότερος για την αντιμετώπιση των... εξωγήινων

Ουάσινγκτον

Μπορεί οι περισσότεροι Αμερικανοί να μην ξέρουν εάν ο Μπαράκ Ομπάμα μπορεί να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση, το 65%, πάντως, των πολιτών θεωρεί ότι ο Αμερικανός πρόεδρος είναι καταλληλότερος από τον Μιτ Ρόμνι για να αντιμετωπίσει μια πιθανή εισβολή… εξωγήινων.

Tα δύο τρίτα των ερωτηθέντων σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στις ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι ο νυν Αμερικανός πρόεδρος θα ήταν καταλληλότερος να αντιμετωπίσει μια εισβολή από εξωγήινους σε σχέση με τον Ρεπουμπλικάνο αντίπαλο του στις εκλογές του Νοεμβρίου, Μιτ Ρόμνι.

Συγκεκριμένα, ο Ομπάμα «θριάμβευσε» έναντι του Ρόμνι σε όλο το φάσμα των ερωτηθέντων, κερδίζοντας την υποστήριξη της πλειοψηφίας στις γυναίκες (ποσοστό 68%), στους άντρες (61%) και στις ηλικίες 18-64 (68%).

Το υψηλότερο ποσοστό για τον Ρόμνι ήταν στην κατηγορία των ηλικιωμένων, όπου οι απαντήσεις μοιράστηκαν κατά 50% μεταξύ του ίδιου και του Ομπάμα.

«Θέλαμε να πάρουμε μια ιδέα για το πώς βλέπουν οι Αμερικανοί τα UFO, τι πιστεύει ο κόσμος και αν η μαζική κουλτούρα επηρεάζει - και σε ποιο βαθμό - την κοινή γνώμη» δήλωσε ο Μπραντ Ντάνσερ, αντιπρόεδρος έρευνας και ψηφιακών μέσων του National Geographic, που διεξήγαγε την έρευνα για τη νέα σειρά «Chasing UFOs».

Κατά τη διάρκεια επίσκεψης του ηθοποιού Γουίλ Σμιθ, που έγινε διάσημος για την ερμηνεία του ως κυνηγός εξωγήινων στην σειρά ταινιών «Άνδρες με τα Μαύρα», με την οικογένειά του στο Λευκό Οίκο τον περασμένο Μάιο, ο 13χρονος γιος του ηθοποιού Τζέιντεν Σμιθ ρώτησε τον πρόεδρο Ομπάμα για την πιθανότητα εξωγήινης ζωής.

Σε μια συνέντευξή του στο BBC ο Σμιθ αναφέρθηκε στην απάντηση του προέδρου. «Δεν μπορώ ούτε να επιβεβαιώσω ούτε να απορρίψω την πιθανότητα ύπαρξης εξωγήινων» φέρεται να δήλωσε ο πρόεδρος Ομπάμα από το Κέντρο Διαχείρισης Κρίσεων (CDC) του Λευκού Οίκου.

«Αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι αν ποτέ γινόταν μια άκρως μυστική συνάντηση ή μια συζήτηση γύρω από αυτό το θέμα, θα γινόταν μέσα σε αυτήν εδώ την αίθουσα» πρόσθεσε.

[button link="http://news.in.gr/world/article/?aid=1231202746" color="silver" newwindow="yes"] από in.gr[/button]

Τα "Παραφυσικά ζητήματα" στο Sunny Day

Τη δευτέρα λοιπόν στην εκπομπή Sunny Day  εμφανίστηκε στις 9 ο Θανάσης Αυγίκος από τα "Παραφυσικά ζητήματα"... Παρουσιάζοντας αυτό το νέο πρωτοποριακό project για τα Ελληνικά δεδομένα, προσπάθησε να αποσαφηνίσει την έννοια του Ghost hunting και του τι είναι "φάντασμα"....

Απάντησε σε ερωτήσεις των τηλεπαρουσιαστριών  Αθηνάς Γκαντήραγας και  Έρσης Πατακιάς, καθώς και παρουσίασε ένα EVP κατ αποκλειστικότητα για την εκπομπή από έρευνα της ομάδας από το Ν.Ι.Ε.Ν. το οποίο και θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά επίσημα στο επόμενο webisode που ετοιμάζουν τα "Παραφυσικά Ζητήματα".

Δείτε στο παρακάτω video απόσπασμα από την εκπομπή του Sunny Day:

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=1wLUmB2xm8U&feature=share[/youtube]

Για περισσότερα stay tune στη Ghost Hunting στήλη του strange files εδώ ή στην επίσημη ιστοσελίδα των "Παραφυσικών ζητημάτων" εδώ

PHOBIA

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=4VOiwpE3QmE[/youtube]

Ξεκινάει το..."PHOBIA"

Σήμερα λοιπόν 27/06  θα προβληθεί στις 9 το βράδυ το "PHOBIA"  από την ιστοσελίδα www.paranormalgreece.com/, με κύριο πρωταγωνιστή τον Αλκιβιάδη Αιβάζη και guest ερευνητή τον Χρήστο Κασταμονήτη... Ακολουθεί ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες από τον Αλκιβιάδη το οποίο θα σας παρουσιάσει πλήρως τα σχέδια αυτής της νέας και πολλά υποσχόμενης προσπάθειας....

Χαιρετίζουμε τον κόσμο του Μεταφυσικού.

Μια καινούργια εποχή έχει αρχίσει για μένα, καθώς οι έρευνες θα συνεχιστούν και θα παρουσιάζονται μέσα από το Paranormal Greece www.paranormalgreece.com/).Έπειτα από 7 χρόνια ερευνών της Alpha Research Team, η ομάδα πλέον δεν υφίσταται και γι’ αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω όλα τα μέλη που ήμασταν μαζί, την Λίλη Παπαβασιλείου, Βίκη Παπαβασιλείου, Κώστα Στεφανή,  Άγγελο Ορκάνιο και τέλος τον Γιώργο Αδαμόπουλο που εντάχθηκε στην ομάδα το 2010 ως αρχισυντάκτης.

Πολλοί πίστευαν ότι ήμουν ένας και μόνος αλεξιπτωτιστής. Δυστυχώς γι’ αυτούς θα απογοητευτούν. Επέλεξα τον μοναχικό δρόμο γιατί μόνο μέσα από αυτόν μπορούσα να δω καθαρά τις ερμηνείες που μου έδιναν οι έρευνες. Αρκετοί δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν την σημασία του Παράξενου. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι και είναι κατανοητό.

Το PHOBIA είναι μια έρευνα που κάναμε το 2010 στο Σανατόριο της Μάνας στην Βυτίνα. Δεν φύγαμε με απαντήσεις, αντιθέτως έχουμε ακόμη πολλά ερωτηματικά.

Από εδώ και στο εξής, τα μέρη που θα γίνονται οι έρευνες δεν θα αναφέρονται, για τον απλούστατο λόγο, ότι το 2007 πηγαίνοντας και κάνοντας έρευνα στο ξενοδοχείο ΞΕΝΙΑ στην Πάρνηθα, κατάντησε να γίνει τουριστικό θέρετρο για όλους τους επίδοξους κυνηγούς φαντασμάτων.

Το PHOBIA όπως και άλλες έρευνες της Alpha Research Team, θα μεταδοθούν αποκλειστικά και μόνο από το Paranormal Greece (http://www.paranormalgreece.com/).

Χαιρετίζω τον πραγματικό κόσμο του Μεταφυσικού και όλους τους φίλους που θέλουν να βλέπουν ντοκουμέντα και όχι φιλτραρισμένα βιντεοκλίπ και καλοσχεδιασμένα περιοδικά χωρίς απαντήσεις. Θα προσπαθήσω για το καλύτερο και ελπίζω να μην σας απογοητεύσω.

Paranormal Greece
Αλκιβιάδης Αϊβάζης

Μυστηριώδη 10.000 ετών ερείπια ανακαλύφθηκαν στην έρημο της Συρίας

Ο αρχαιολόγος Robert Mason έδωσε ομιλία στο Σημιτικό Μουσείο σχετικά με την ανακάλυψη μυστήριων βραχώδων σχηματισμών κοντά στο μοναστήρι της Συρίας Deir Musa (παραπάνω εικόνα), και την ανάγκη για περαιτέρω εξερεύνηση.

Μια μυστήρια πόλη κείτεται στις ερήμους της Συρίας, ακόμη πιο αρχαία και από τις πυραμίδες αλλά οι κατεστραμένη από τον πόλεμο παρακωλύει τις προσπάθειες των αρχαιολόγων να αποκρυπτογραφήσουν τους γρίφους της. Κομμάτια από πέτρινα εργαλεία, πέτρινοι κύκλοι και σχηματικών παραστάσεων στο έδαφος, μέχρι και ενδείξεις μνημείων εμφανίστηκαν στηνέρημο κοντά στο αρχαίο μοναστήριDeir Mar Musa, 50 μίλια βόρεια της Δαμασκού, ισχυρίζεται ο αρχαιολόγος Robert Mason του Βασιλικού Μουσείου του Οντάριου. Παρομοίασε τους σχηματισμούς με το ''Στοουνχετζ της Συρίας''. '' Έμοιαζε με τοπίο για τους νεκρούς και όχι τους ζωντανούς'' είπε ο κατά την διάρκεια παρουσίασης στο Σημιτικό Μουσείο του πανεπιστημίου του Χάρβαντ, σύμφωνα με την πανεπιστημιακή δημοσίευση The Harvard Gazette
Το εύρημα βρέθηκε κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού το 2009 και είναι πρόθυμς να επιστρέψει και να ερευνήσει περαιτέρω τηντοποθεσία. Εντούτοις, υποστηρίζει ότι τοπικές διαμάχες κάνουν σχεδόν αδύνατη την έκβαση αυτού του ταξιδιού. '' Είναι κάτι το οποίο χρειάζεται αρκετή εργασία και δεν γνωρίζω εάν θα συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο''. Το ίδιο το μοναστήρι, που επίσης ονομάζεται το μοναστήρι του Αγίου Μωυσή του Αβυσσιναίου, κτίστηκε στα τέλη του 4ου και αρχές του 5ου αιώνα, όπως είπε, περιέχει αρκετές νωπογραφίες από τον 11ο και 12ο αιώνα το οποίο απεικονίζει αγίους των χριστιανών και την Ημέρα της Κρίσης. Όπως εξήγησε στο κοινό στο Χάρβαντ το οποίο πιστεύει ότι αρχικά ήταν Ρωμαϊκό παρατηρητήριο, που καταστράφηκε εν μέρει από σεισμό και επανακατασκευάστηκε. Βέβαια, το αίνιγμα της ερήμου είναι πιο αρχαίο. Κομμάτια εργαλείων που ανακάλυψε ο Mason σε κοντινή τοποθεσία αποδεικνύουν ότι το μυστήριο της ερήμου είναι πολύ πιο παλαιό από το μοναστήρι. Πιθανότατα χρονολογείται στην Νεολιθική Περίοδο ή στην αρχική Περίοδο του Χαλκού, 6.000 με 10.000 έτη πριν, γράφει η Gazette. Η αρχαιότερη πυραμίδα της Αιγύπτου, η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζα, κατασκευάστηκε περίπου 4.500 χρόνια πριν. O Mason επίσης πρόσεξε πέτρινους σχηματισμούς που έμοιαζαν με κοράλια που τους αποκάλεσε '' χαρταετούς της ερήμου'' οι οποίοι θα είχαν πιθανότατα χρησιμοποιηθεί ως παγίδες για γαζέλες και άλλα ζώα. Η έρημο γύρω από το μοναστήρι είναι μετά βίας ένα κατάφυτο βοσκοτόπι ''πολύ γραφικό, εάν προτιμάτε τους βράχους'', αναφέρει ο Mason-αλλά πιθανότατα υπήρχε περισσότερο πράσινο εκατομμύρια χρόνια πριν, εξηγεί ο αρχαιολόγος.
Όπως ο Ιντιάνα Τζόουνς που εξερευνούσε τα μουσεία της Ιταλίας στην '' Τελευταία Σταυροφορία'', ο Mason ελπίζει να επιστρέψει στο μοναστήρι για να κάνει ανασκαφές κάτω από την Αγία Τράπεζα- πιστεύει ότι θα βρει μια είσοδο για τα υπόγεια μνημεία που είναι εκεί. Τέλος, ελπίζει να επιστρέψει στους περίεργους βραχώδεις σχηματισμούς που βρήκε στην έρημο, τους οποίους αποκάλεσε το ''Στοουνχετζ της Συρίας''.

Οι πιο φρικιαστικοί προορισμοί διακοπών στον κόσμο

Οι περισσότεροι από εμάς προτιμάμε ήρεμες διακοπές, όπου μπορούμε να χαλαρώσουμε και να ξεχάσουμε όλα τα καθημερινά μας άγχη. Αν και υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι λατρεύουν τις ασυνήθιστες διακοπές και αναζητούν προορισμούς που είναι όσο το δυνατόν πιο περίεργοι. Γι'αυτό εδώ υπάρχουν κάποιοι φρικιαστικοί προορισμοί οι οποίοι σίγουρα θα σας προσφέρουν αξέχαστες εμπειρίες. Ο πύργος του Λονδίνου είναι ένας από τις πιο τουριστιλούς προορισμούς στον Λονδίνο και μάλιστα με μεγάλη επισκεψιμότητα, εξαιτίας της αρχιτεκτονικής του, αλλά επίσης και λόγω των ιστοριών που σχετίζονται μ'αυτό. Είναι η παλαιότερη κατασκευή στην Βρετανική πόλη, που είναι εγκατεστημένη στο βόρειο τμήμα του ποταμού Τάμεση και αν και η κατασκευή της ξεκίνησε με τον Γουίλλιαμ τον Κατακτητή και συνεχίστηκε έπειτα με τον Ουίλλιαμ τον Δεύτερο, η όψη του οφείλεται στον Ερρίκο τον έκτο. Είχε διάφορες χρήσεις καθ' όλη την διάρκεια των ετών, αλλά η πλέον γνωστή χρήση της είναι ως φυλακή, στην οποία άτομα όπως ο Thomas Beckett, o αρχιεπίσκοπος του Cantebury, αλλά επίσης και η Άννα Μπολέυν, η δεύτερη γυναίκα του βασιλιά, πέθαναν. Τοπικοί θρύλοι υποστηρίζουν ότι ακόμα και σήμερα τα πνεύματα εκείνων των ανθρώπων μπορούν να ειδωθούν αλλά και να ακουστούν, ειδικά εκείνο της Άννα Μπολέυν, που δεν μπορεί να αναπαυθεί εν ειρήνη. Αν και κατά τα φαινόμενα δεν υπάρχει τίποτα τρομακτικό σε αυτό, οι ιστορίες που κυκλοφορούνε κάνουν τον πύργο του Λονδίνου ένα φρικιαστικό προορισμό διακοπών.
Το ξενοδοχείο Stanley στο Colorado, ΗΠΑ, λαμβάνει κάθε χρόνο εκατοντάδες ή ακόμη και χιλιάδες τουριστών γοητευμένοι από τους θρύλους για αυτήν την τοποθεσία. Εδώ βρίσκεται το μέρος όπου γυρίστηκε η ταινία εμπνευσμένη από το διάσημο έργο του Stephen King, την ''Λάμψη'', όπου πρωταγωνιστούσε ο Jack Nicholson. Είναι φρικιαστικός προορισμός διακοπών αφού οι περισσότεροι τουρίστες καταφθάνουν εδώ για να δουν εάν οι φήμες για το στοιχειωμένο ξενοδοχείο αληθεύουν. Φαίνεται ότι στην αίθουσα χορού συμβαίνουν τα πιο περίεργα πράγματα, αφού οι υπάλληλοι συνεχώς ακούνε μουσική και δεξιώσεις, ωστόσο όταν πάνε να δουν τι τρέχει το δωμάτιο είναι άδειο. Αρκετοί τουρίστες έχουν αναφέρει ότι ακούνε κάποιον να παίζει πιάνο, ενώ οι υπάλληλοι πιστεύουν ότι είναι το πνεύμα της γυναίκας του άνδρα που εγκαινίασε το ξενοδοχείο, καθώς ήταν ταλαντούχα πιανίστρια. Επίσης, διάφοροι κλέφτες έχουν αναφερθεί, πνεύματα θεωρού ν ότι είναι υπεύθυνα γι' αυτούς ενώ υπάρχουν και τουρίστες που ισχυρίζονται ότι είδαν φαντάσματα στα δωμάτια τους να τους κοιτάζουν επίμονα.
'Αλλος ένας φρικιαστικός προορισμός υπάρχει στην Αμερική. Είναι ένας ξενώνας που είναι οργανωμένος στην οικία ενός διάσημου υποτιθέμενου δολοφόνου, που ονομάζεται Lizzie Borden. ;Εζησε μεταξύ των ετών 1860 και 1927 και σκότωσε τον πατέρα και την μητριά της εν ψυχρώ, χρησιμοποιώντας τσεκούρι. Η περίπτωση αυτή ήτανε διάσημη εκείνο τον καιρό, γι αυτόν τον λόγο δέχονται τους τουρίστες μέσα στο σπίτι όπου έλαβαν χώρα οι φόνοι. Κάποιοι από αυτούς που έχουν διαμείνει εκεί υποστηρίζουν ότι έχουν δει και των δύο γονέων τα φαντάσματα όπως επίσης και της Lizzie. Όποια και αν είναι η αλήθεια, η διαμονή σ' ένα σπίτι όπου έγιναν φόνοι εν ψυχρώ είναι αρκετό για να τρομάξει τον οποιονδήποτε. Εκείνοι που επισκέπτονται την πρωτεύουσα της Γαλλίας έχουν την δυνατότητα να δουν ένα πραγματικά φρικιαστικό μέρος οι κατακόμβες του Παρισιού. Εκατό χιλιάδες ανθρώπων το επισκέπτονται κάθε χρόνο, στα υπόγεια τούνελ στην ''πόλη του φωτός'' όπως ονομάζεται το Παρίσι, για να δουν τους σκελετούς των περίπου 6 εκατομμυρίων νεκρών ανθρώπων. Εξαιτίας του γεγονότος ότι δεν υπήρχε πλέον χώρος για αυτούς στα νεκροταφεία, οι κατοικοι του Παρισιού αποφάσισαν στα τέλη του 18ου αιώνα να μεταφέρουν τους σκελετούς στις κατακόμβες κάτω από την πόλη. Δεν είναι ένα καλό μέρος για κανέναν, καθώς κάποιοι μπορεί να νιώσουν ζαλάδα ή να ασθενήσουν, καθώς δεν υπάρχει αρκετό οξυγόνο που δυσκολεύει την αναπνοή. Επιπρόσθετα, οι τοίχοι είναι γεμάτοι κρανία και κόκαλα, που δεν και η πιο ωραία εικόνα για τον πιο ευαίσθητο.
Άλλος ένας φρικιαστικός προορισμός διακοπών αντιπροσωπεύεται από το Chernobyl. Ένα μέρος της πόλης είναι ανοιχτό προς το κοινό, μέτρα προφύλαξης είναι αναγκαία αφού οι συνέπειες της τραγωδίας του 1986 είναι ακόμα ορατές. Δεν μπορείς να το επισκεφτείς δίχως οδηγούς, οι οποίοι είναι υπάλληλοι του μουσείου που εξασφαλίζουν ότι δεν θα πάνε άτομα σε μέρη όπου η ραδιενέργεια είναι πολύ δυνατή και μπορούν να κινδυνεύσουν. Ακόμα και κατά την διάρκεια της επίσκεψης ο οδηγός μετράει την ραδιενέργεια, καθώς οι τουρίστες περνάνε από την περιοχή ελέγχου από όπου και αποχωρούν για να διασφαλίσουν ότι δεν προσβλήθηκαν. Η εικόνα της περιοχής είναι αποκαρδιωτική- δεν υπάρχει πράσινο, καθώς όλα παρέμειναν όπως ήταν το 1986, όταν η πόλη εκκενώθηκε. Οι τουρίστες μπορούν να δουν σημειωματάρια, καθώς και σχολικά βιβλία στα θρανία του σχολείου, ερειπωμένα σπίτια, κούκλες και άλλα προσωπικά αντικείμενα .

Στην Σκωτία, μπορεί κάποιος να δει την περίβολο του Mary King’s close, έναν φρικαιστικό προορισμό διακοπών με το σχήμα ενός αδιεξόδου στην παλιά πόλη του Εδιμβούργου. Η περιοχή είναι γνωστή εξαιτίας του γεγονότος ότι κατά την διάρκεια της επιδημίας της πανώλης, οι δήμαρχοι ή οι κυβερνήτες κλείδωναν τα θύματά τους εδλω και τους άφηναν να πεθάνουν εξαιτίας της ασθένειας, αλλά και της πείνας αυτή ήτανε μια προσπάθεια διάσωσης των άλλων κατοίκων. Μέχρι και το 2003 συμπεριλήφθηκε στις ιστορικές περιπλανήσεις και προσελκύει πολλούς τουρίστες που έχουν ακούσει θρύλους για ανθρώπους που πέθαναν εδώ, αλλά και ιστορίες για φαντάσματα και δολοφόνους. Κάποιοι μάλιστα υποστηρίζουν ότι τους έχουν αγγίξει φαντάσματα τα πόδια τους.

Συνέντευξη του Πάνου Παναγόπουλου

Κύριε Παναγόπουλε θα ήθελα αρχικά να μου πείτε λίγα λόγια για τη ζωή σας…                                            Ευχαρίστως! Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πάτρα. Είμαι κάτοχος του διπλώματος Σύνθεσης ενώ τα  τελευταία 20 χρόνια εργάζομαι ως μουσικός.

Τι είναι για εσάς το ανεξήγητο;                                         Θεωρώ πως το ανεξήγητο αποτελεί την κινητήρια δύναμη πίσω από την ανάπτυξη του ανθρώπινου πολιτισμού.  Ο άνθρωπος, ως νοήμων ον, νιώθει πάντα την ανάγκη να δώσει απαντήσεις, τόσο για τον κόσμο που τον περιβάλλει, όσο και για την θέση του μέσα στον κόσμο αυτόν. Μέσω αυτής της διαδικασίας διευρύνει διαρκώς τους ορίζοντές του, καθώς με κάθε απάντηση που παίρνει, άλλα τόσα καινούργια ερωτήματα γεννιούνται. Πάντα θα υπάρχουν αχαρτογράφητες περιοχές που θα προκαλούν και θα γοητεύουν τον άνθρωπο, και αυτός πάντα θα νιώθει αυτή την ίδια ακαταμάχητη έλξη να τις εξερευνήσει- ίσως γιατί διαισθάνεται πως εκεί, θα ανακαλύψει κάτι για τον ίδιο του τον εαυτό.

Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν, θεωρώ πως το πεπρωμένο της ανθρώπινης εμπειρίας βρίσκεται στην κατάκτηση κάθε αχαρτογράφητης περιοχής, είτε αυτή βρίσκεται στις παρυφές του σύμπαντος, είτε στο εσωτερικό της δομής της ύλης, είτε στα απύθμενα βάθη της ψυχής!

Έχετε ζήσει ποτέ κάποια ανεξήγητη εμπειρία;                                                                                                   Φυσικά! Υπό μια ευρύτερη έννοια, το ίδιο το γεγονός ότι βρισκόμαστε εδώ αποτελεί μια ανεξήγητη εμπειρία. Ποιοι είμαστε; από πού ερχόμαστε; υπάρχει κάποιο νόημα στην ύπαρξή μας ή είναι όλα μια απίστευτη κοσμική σύμπτωση; Είμαστε μόνοι στο συμπάν ή υπάρχουν και αλλού παρόμοια πλάσματα με τις ίδιες απορίες με μας;

Αυτά παραμένουν πάντα τα πιο ανεξήγητα και τα πιο δύσκολα ερωτήματα να απαντηθούν!

Για να απαντήσω και στην ερώτησή σου όμως, έχω αρκετές εντυπωσιακές εμπειρίες που σχετίζονται με τα όνειρα και την τηλεπάθεια, όπως πχ: να βιώσω το ίδιο όνειρο με κάποιο άλλο άτομο ή να αισθανθώ κάτι που συμβαίνει σε κάποιο άλλον χιλιόμετρα μακριά. Το πιο εντυπωσιακό που έχω βιώσει όμως, ήταν όταν κάποτε απέκτησα μια συνειδητή εξωσωματική εμπειρία!  Μάλιστα, κάποιες λεπτομέρειες από αυτές τις εμπειρίες μου έχω καταγράψει και στο Πέρασμα του Ιγνάτιου, οπότε θα ήταν χρήσιμο στον αναγνώστη να ξέρει πως οι ονειρικές εμπειρίες του κεντρικού ήρωα, του Γιώργου Πελασγού, δεν είναι απλώς αποκυήματα φαντασίας μα πραγματικά βιώματα.

 Θα ήθελα να μου πείτε λίγα λόγια για το βιβλίο σας, «το πέρασμα του Ιγνάτιου». Τι σας οδήγησε να το γράψετε και ποιες οι επιρροές σας;                                                                                                                                Αρκετά χρόνια πριν αποφασίσω να γράψω οποιοδήποτε βιβλίο, έκανα μια έρευνα στο διαδίκτυο, και συνάντησα αυτήν την απίστευτη ιστορία πάνω στην οποία βάσισα το πέρασμα του Ιγνάτιου. Ήταν ένα απ΄τα πλέον αλλόκοτα περιστατικά που μπορεί να συναντήσει κανείς στην θεματολογία του παράξενου και μου έκανε τρομερή εντύπωση, ότι δεκαετίες μετά, τα πραγματικά ερωτήματα πίσω από αυτό το γεγονός, παραμένουν αναπάντητα!

Όταν αργότερα σκέφτηκα να γράψω ένα μυθιστόρημα με κεντρική ιδέα, την διατάραξη της ξέγνοιαστης, συνηθισμένης καθημερινότητας από την βίαιη εισβολή μιας μέχρι πρότινος αόρατης, σκοτεινής πραγματικότητας, το συγκεκριμένο περιστατικό μου φάνηκε σαν το ιδανικό σημείο εκκίνησης πάνω στο οποίο θα έχτιζα την πλοκή.

Πίσω από το τίτλο του βιβλίου σας «το πέρασμα του Ιγνάτιου», υπάρχει μήπως κάποιο κρυφό νόημα, ή απλά είναι ένας τίτλος;                                                                                                                                                        Ο τίτλος αναφέρεται στην τοποθεσία που συνέβη το συγκεκριμένο περιστατικό, η οποία στον απόηχο του συμβάντος, πήρε το όνομα του αρχηγού της ορειβατικής ομάδας που χάθηκε στον Όλυμπο. Ταυτόχρονα όμως, η συγκεκριμένη τοποθεσία αποτέλεσε το σημείο μηδέν για την μύηση των κεντρικών ηρώων σε αυτήν την διαφορετική διάσταση της πραγματικότητας. Ήταν με λίγα λόγια «το πέρασμα» σε έναν άλλο κόσμο!

Οπότε θα έλεγα πως, ναι,  «το πέρασμα του Ιγνάτιου» είναι κάτι περισσότερο από απλά ένας τίτλος και εμπεριέχει έναν διττό τρόπο ανάγνωσης, κάτι όμως που δεν το έκανα συνειδητά. Πέρασε κάμποσος καιρός μέχρι να κάνω και΄γω αυτή τη σύνδεση στο μυαλό μου.

Κύριε Παναγόπουλε πιστεύετε ότι υπάρχουν πραγματικά εξωγήινοι και μας επισκέπτονται; Με λίγα λόγια τι είναι για εσάς αυτά τα ΑΤΙΑ;                                                                                                               Προσωπικά θα ήθελα να σας ξεκαθαρίσω πως δεν συνδέω απαραίτητα το ζήτημα της εξωγήινης ζωής με το φαινόμενο των ΑΤΙΑ!

Είναι πλέον κατανοητό, και σε μεγάλο βαθμό αποδεκτό από την πλειονότητα των ανθρώπων σήμερα, πως, στατιστικά τουλάχιστον, το πιθανότερο είναι να υπάρχει ζωή και σε άλλους κόσμους, πέρα απ΄τον, κατά τα άλλα, ιδιαίτερα ευνοημένο πλανήτη μας.

Για το θέμα των ΑΤΙΑ τώρα. Έχω διαβάσει ένα σημαντικό κομμάτι της βιβλιογραφίας για το θέμα και έχω πειστεί σε μεγάλο βαθμό πως το φαινόμενο είναι υπαρκτό και, ενδεχομένως, καταλυτικό για την διαμόρφωση της ιστορίας μας! Από’κει και πέρα, αν πίσω απ΄τα ΑΤΙΑ κρύβονται εξωγήινοι, εσωγήινοι, χρονοταξιδιώτες, ένδο-διαστασιακές οντότητες ή κάτι άλλο που ξεπερνά κάθε φαντασία μας, δεν μπορώ να πω ότι έχω καταλήξει ακόμα.

Θα πρότεινα όμως σε οποιονδήποτε θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με το φαινόμενο να διαβάσει τα έργα των John Keel, Jacques Valle και Richard Dolan. Πιστεύω πως έχουν έρθει πιο κοντά στην κατανόηση του φαινομένου από οποιονδήποτε άλλον.

Σκέπτεστε να γράψετε κάποιο παρόμοιο βιβλίο στο απώτερο μέλλον;                                                            Ήδη γράφω το δεύτερο μυθιστόρημά μου το οποίο όμως δεν έχει άμεση σχέση με το πέρασμα του Ιγνάτιου. Το ανεξήγητο πάντως, και το μεταφυσικό αν θέλετε, θα εμπεριέχονται πάντα σε ό,τι κι αν γράψω, καθώς για μένα, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της πραγματικότητας που όλοι βιώνουμε.

Πιστεύετε ότι υπάρχει ανταπόκριση για τέτοια θέματα στην Ελλάδα;                                                                       Πιστεύω πως όλοι γοητεύονται και έλκονται από το μυστήριο, ασχέτως αν του δίνουν βαρύτητα εντάσσοντάς το στην καθημερινότητά τους. Δυστυχώς όμως τους είναι απείρως πιο εύκολο να έρθουν σε επαφή μαζί του μέσω της τηλεόρασης ή του κινηματογράφου και δυσκολότερα μέσω ενός βιβλίου. Γενικά το ποσοστό των Ελλήνων που διαβάζουν συστηματικά οτιδήποτε είναι ιδιαιτέρως απογοητευτικό…

Κλείνοντας αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα συνέντευξη, θα θέλατε να πείτε κάτι στους αναγνώστες;               Θα ήθελα να τους προτρέψω να διευρύνουν το πνευματικό τους επίπεδο και να τους συστήσω να αποφεύγουν κάθε έκφραση δογματισμού. Κάνεις δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια! Ακόμα και ο πιο έξυπνος άνθρωπος μπορεί να σφάλλει οικτρά, ενώ την κατάλληλη στιγμή, ένα πολύ πιο απαίδευτο μυαλό, θα μπορούσε να κάνει την πιο εύστοχη παρατήρηση!

[button type="big" color="teal"] Το Βιβλίο του Πάνου Παναγόπουλου  [/button]

 



 

Είδος: Μυθιστόρημα
Συγγραφέας: Πάνος Παναγόπουλος
Εκδοτικός Οίκος: Μπαρτζουλιάνος
Βαθμολογία: 9/10
Περισσότερα:εδώ

 

 

 

 

 

 

[vsw id="13-AyxIrc90" source="youtube" width="400" height="250" autoplay="no"]

 

Το πέρασμα του Ιγνάτιου

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=13-AyxIrc90[/youtube]

Το video παρουσίασης του βιβλίου του Πάνου Παναγόπουλου "Το πέρασμα του Ιγνάτιου"

Ανθρωποειδές ρομπότ μαθαίνει την γλώσσα όπως ένα μωρό

Με την βοήθεια εκπαιδευτών, ένα ρομπότ έχει μάθει να μιλάει σαν ένα μωρό, μαθαίνει τα ονόματα σχημάτων και χρωμάτων. ''Η εργασία επικεντρώνεται στα πρώτα στάδια ανάλογα με τα χαρακτηριστικά ενός παιδιού ηλικίας από 6 έως 14 μηνών, στην μεταβατική περίοδο από τα πρώτα μουρμουρίσματα μέχρι και τις πρώτες λέξεις '', γράφουν οι επιστήμονες προγραμμάτων το οποίο καθοδηγείται από την Caroline Lyon του πανεπιστημίου του Hertfordshire όπως αναγράφεται σε μια μελέτη του Public Library of Science One στις 13 Ιουνίου. Αποκαλείται DeeChee, το ρομπότ είναι ένα iCub, ένα μέτρο ύψος ανθρωποειδές μηχάνημα σχεδιασμένο έτσι ώστε να μοιάζει με μωρό. Η ομοιότητα δεν είναι απλά αισθητική, έχει και πρακτικό σκοπό: πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι κάποιες νοητικές διαδικασίες διαμορφώνονται ανάλογα με τα σώματα μέσα στα οποία διαδραματίζονται. Ένας εγκέφαλος μέσα σε κάδο θα σκεφτόταν και θα μάθαινε πολύ διαφορετικά από ότι ένας εγκέφαλος μέσα σε ένα σώμα.

Αυτό το πεδίο μελέτης ονομάζεται οργανική γνώση και στην περίπτωση του DeeChee εφαρμόζεται στα πρώτα θεμελιώδη βήματα μάθησης της γλώσσας, μια διαδικασία που στους ανθρώπους διαπλάθεται μέσω μια εκλεπτυσμένης ευαισθησίας στην συχνότητα ήχων. Αυτή η σκιαγράφηση μπορεί να φαίνεται αυταπόδεικτη – τα μωρά μαθαίνουν μέσω ακοής- ωστόσο ο τόνος των συνομιλιών δεν μπορεί να αποδοθεί πανομοιότυπα από έναν άνθρωπο που μιλάει σε μια οθόνη. ''Η μάθηση καθιστά αναγκαία την αλληλεπίδραση με ένα άλλο άτομο, και η υπόσταση του ρομπότ προκαλεί κατάλληλες αντιδράσεις σε έναν δάσκαλο, που το διασπασμένο λογισμικό δεν μπορεί''. Η χρήση του DeeChee επέτρεψε στους ερευνητές να εκτιμήσουν την μετάβαση από το μουρμούρισμα σε αναγνωρίσιμες λέξεις με λεπτομέρεια, απεικονίζοντας τις στατιστικές ενδείξεις μεταξύ της συχνότητας ήχων και την απόδοση του ρομπότ που μπορεί εν τέλει να μας κατατοπίσει πλήρως για την έρευνα πάνω στην ανθρώπινη μάθηση. Για να είναι σίγουροι, ο DeeChee δεν σκέπτεται ακόμη σαν μωρό παιδί. Δεν έχει το  κατάλληλο λογισμικό. Πάνω στην ερώτηση εάν αυτή η διαδικασία μάθησης μπορεί να συνδυαστεί με υψηλού επιπέδου νοητικά προγράμματα για να παράγουν κάτι παρόμοιο με συνειδητότητα, η Lyon εξέφρασε ενδοιασμούς. '' Πρώτα πρέπει να αναρωτηθούμε τι είναι συνειδητότητα?'' είπε.

[button color="lightblue"] Επιμέλεια-Μετάφραση, Εύη Θώμου[/button] [button link="http://www.wired.com/wiredscience/2012/06/robot-talk/" color="silver" newwindow="yes"] από wired.com[/button]

Συνέντευξη του Θανάση Αυγίκου

Θανάση καταρχάς σε ευχαριστώ που μας παραχωρείς αυτή τη συνέντευξη
Θα ήθελα αρχικά να μας πεις λίγα πράγματα για τη ζωή σου, και πως έφτασες να ασχολείσαι με το κυνήγι φαντασμάτων.
Εγώ σε ευχαριστώ φίλε Σωτήρη που μου δίνεις την ευκαιρία να προβάλλω την δουλειά που κάνω με την ομάδα μου μέσα από το Strange files! Λοιπόν... η ζωή μου δεν διαφέρει γενικά σε τίποτα από έναν κλασσικό μαθητή λυκείου! Διαβάζω, ακούω μουσική, βγαίνω βόλτες με τους φίλους μου, σερφάρω στο διαδίκτυο και μέσα σε όλα αυτά είναι και το Ghost hunting, που μάλλον με κάνει λίγο διαφορετικό! Απο μικρός πίστευα πως το μεταφυσικό είναι κάτι πολύ συναρπαστικό και ειδικότερα απο τότε που άκουγα ιστορίες με φαντάσματα διέκρινα πως έχουν μία μεγάλη γοητεία που με σαγηνεύει αλλά μέχρι εκεί. Πριν μερικά χρόνια λοιπόν είχα μία εμπειρία ''Μόρας'' , της γνωστής υπνικής παράλυσης, και μπορώ να πως πως αυτή η εμπειρία ήταν αρκετή για να αφυπνίσει την όρεξη που είχα για έρευνα μέσα στο βαθύ σκοτάδι του κόσμου των φαντασμάτων και γενικότερα του παράξενου! Λίγο πολύ μέσα από προσωπικές έρευνες και διάφορες επιρροές πήρα την απόφαση να ιδρύσω την W Researching με την οποία κάνουμε ''ghost hunting'' σε διάφορους 'σύμφωνα με μαρτυρίες' στοιχειωμένους χώρους ανά την Ελλάδα!

Έχεις επιρροές για αυτές τις ασχολίες σου από άτομα άλλων ομάδων;
Καλή ερώτηση. Νομίζω πως είναι ώρα να πω κάτι που δεν το έχω ξαναπεί μέχρι σήμερα! Πέρα από τις ξένες σειρές για ghost hunting όπως το ''Ghost Adventures'' που είναι για εμένα η πλέον καλύτερη σειρά του χώρου που έχει προβληθεί ποτέ απο τα ξένα κανάλια, η αρχική επιρροή μου και για να το πω πιο απλά, το ''είδωλο'' που είχα πριν αρχίσω ghost hunting ήταν ο Αλκιβιάδης Αϊβάζης τον οποίο θαυμάζω πάρα πολύ για την εξαιρετική δουλειά που είχε κάνει με την ''Alpha research team'' και λυπάμαι που πλέον δεν υπάρχουν στην εγχώρια σκηνή του ghost hunting!


Απότι ξέρω είσαι δημιουργός της W Reasearching. Μπορείς να μας πείς με λίγα λόγια για τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας;
Σωστά ξέρεις! Τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας λοιπόν... Αρχικά είναι ο Αντώνης Σκαραμαγκάς, υπεύθυνος εξοπλισμού της ομάδας και το άτομο που κρατάει την βασική κάμερα στις έρευνες! Στη συνέχεια ο Παύλος Δεσποτίδης, βοηθός ερευνητής και εξαιρετικός συνεργάτης όπως φυσικά όλα τα υπόλοιπα μέλη! Ο Παύλος συνήθως κρατάει ένα EMF η ένα θερμόμετρο και μετράει κάθετι παράξενο, χωρίς να του ξεφεύγει τίποτα! Ακόμα ως συχνοί επισκέπτες στις έρευνες μας είναι η Αλεξάνδρα Δεσποτίδου και ο Τάσος Κροκόδειλος που έχουν βοηθήσει πολύ την ομάδα κατα το παρελθόν και το σίγουρο είναι πως θα τους ξαναδούμε στα επόμενα επεισόδια των ''Παραφυσικών ζητημάτων'' !! Κάθε μέλος της ομάδας μου ξεχωριστά είναι και ένας αγαπημένος μου φίλος αφού μέσα στις έρευνες έχουμε βιώσει εμπειρίες που μας κάνουν αχώριστους! Μπορεί ότι κάνουμε να το κάνουμε αφιλοκερδώς μα η μεγαλύτερη αμοιβή για εμένα είναι πως καλύπτω μαζί με αυτά τα άτομα τα προσωπικά μου ερωτήματα και χτίζουμε μέσα απο τις έρευνες μας φιλίες που δεν θα είχαμε αποκτήσει ποτέ! Η W Researching για εμένα είναι μία δεύτερη οικογένεια με την οποία αναζητώ απαντήσεις μίας διαφορετικής ζωής!

Τι εξοπλισμό χρησιμοποιείς εσύ και η ομάδα σου για το κυνήγι;
Χρησιμοποιούμε εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας! Αρχικά, μετρητές ηλεκτρομαγνητικών πεδίων - (EMF). Θεωρίες λένε πως όταν μία ενέργεια μπαίνει σε έναν χώρο τα πεδία αυτά μεταβάλλονται έτσι οι μετρήσεις μας βοηθάνε στο ποιά κατεύθυνση θα πάρουμε! Έχουμε ψηφιακά μαγνητόφωνα για την καταγραφή των γνωστών φαινομένων ''EVP's''. Χρησιμοποιούμε ακόμα κάμερες με υπέρυθρες ακτίνες για καλή εγγραφή σε απόλυτο σκοτάδι, ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές, φακούς όπως και είναι λογικό, χεχε, και τέλος θερμόμετρα λεϊζερ για μέτρηση της θερμοκρασίας! Σύμφωνα με θεωρίες και πειράματα που έχουν κάνει ghost hunters του εξωτερικού, όταν ένα ''πνεύμα'' μπαίνει στον χώρο η Θερμοκρασία πέφτει!

Μπορείς να μας πεις πως αντιλαμβάνεσαι ότι είναι ένα φάντασμα;
Προτιμώ την λέξη ''πνεύμα''.
Η λέξη φάντασμα παραπέμπει στην φαντασία, και σίγουρα οι καταγραφές μας μόνο φανταστικές που δεν είναι, αλλά έχουν μεγάλη δόση αλήθειας πέρα από το κατεστημένο του ''πίστευε και μη ερεύνα''! Για μένα τα πνεύματα λοιπόν είναι ενέργειες ανθρώπων που έχουν πονέσει κατά τη διάρκεια τη ζωής τους και ο πόνος τους έχει αποτυπωθεί σε έναν συγκεκριμένο χώρο! Η ενέργεια αυτή είναι δυνατό να προκαλέσει διάφορα οπτικοακουστικά φαινόμενα, αλλά όποιοι πιστεύουν πως θα δουν τα φαντάσματα των Αμερικάνικων ταινιών θα απογοητευτούν! Πολλά από τα φαινόμενα προκαλούνται από ένα στοίχειωμα κατάλοιπο, δηλαδή από ένα τρισδιάστατο playback παραφυσικών γεγονότων, ενώ λίγες είναι οι φορές που μιλάμε για ένα live πνεύμα μέσα σε έναν χώρο, το οποίο να έχει άμεση αλληλεπίδραση με τις κινήσεις και τις ερωτήσεις που κάνουμε! Επομένως η άποψη μου είναι πως ΝΑΙ! υπάρχουν πνεύματα αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση όπως τις ταινίες! Είναι απλά ενέργεια με συνείδηση και είμαι σίγουρος πως τα επόμενα χρόνια θα έχουμε βγάλει πιο ασφαλή συμπεράσματα!

Γιατί πιστεύεις ότι ένα φάντασμα θα ήθελε να «μιλήσει» με αυτόν τον κόσμο που εμείς αντιλαμβανόμαστε;
Πολύ ενδιαφέρον ερώτηση! Θα απαντήσω πολύ απλά. Τα φαντάσματα είναι πονεμένες ψυχές. Έχουν κάποιο λόγο που υπάρχουν ακόμα εδώ και δηλώνουν την παρουσία τους! Ο πόνος που έχουν νιώσει η μία ανεκπλήρωτη επιθυμία που είχαν στη ζωή τους τα κάνει να μένουν ακόμα εδώ αναζητώντας ''φάρμακο'' για τον πόνο τους και λύση για την επιθυμία και το πρόβλημα που δεν λύθηκε ποτέ! Καθαρά η άποψη μου!

Τι έρευνες έχετε κάνει μέχρι τώρα; Και τι σκοπεύετε να κάνετε μελλοντικά;
Ας αρχίσω με την πρώτη έρευνα που έκανε η ομάδα μας σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι στην Ερέτρια της Εύβοιας, στα μέρη σου Σωτήρη, χεχε! Στην συγκεκριμένη έρευνα δεν είχαμε πολλά ευρήματα μίας και ήταν η πρώτη μας και δεν ξέραμε καλά πως να κινηθούμε μέσα στον χώρο, παρόλα αυτά είχαν καταγραφεί κάποια οπτικοακουστικά φαινόμενα όχι όμως έντονα παρότι μας είχαν ενημερώσει για τον πρόσφατο θάνατο ενός ηλικιωμένου! Στη συνέχεια διερευνήσαμε το Ξενία της Πάρνηθας όπου και καταγράψαμε το γνωστό μας εύρημα EVP ''τα χρόνια''! Άλλες έρευνες έχουμε κάνει στο Ν.Ι.Ε.Ν. στο οποίο είχαμε έντονα κινητικά φαινόμενα, την σπηλιά του Νταβέλη (επεισόδιο που θα βγει σύντομα), σε ιδιωτικές κατοικίες στην Αθήνα και την Εύβοια, αλλά και κάποια άλλα κτίρια μέσα στην Αττική! Νομίζω πως το να αναφέρω όλα τα ευρήματα ξεχωριστά θα σου φάει αρκετό χώρο στην σελίδα έτσι δίνω τα links από τα κανάλια που μπορούν όλοι να δουν τα βίντεο μας! ...http://www.youtube.com/user/paranormalissues ,http://www.youtube.com/user/winchestergr
Μελλοντικά σκοπεύουμε να πάμε στο σανατόριο της Βυτίνας αλλά και σε άλλα μέρη εκτός Αθηνών για τα γυρίσματα των νέων επεισοδίων της διαδικτυακής μας σειράς '' Παραφυσικά ζητήματα ''. Τέλος μέσα στις επόμενες ημέρες θα υπάρξουν κάποιες προβολές στην τηλεόραση, γι'αυτό stay tuned στο http://www.wresearching.wordpress.com/ .

Χμ. Εξαιρετικά ενδιφέρον…

Πιστεύεις ότι στην Ελλάδα υπάρχει ανταπόκριση για τέτοια ζητήματα;
Υπάρχει ανταπόκριση, αλλά όχι όσο θα έπρεπε! Στο εξωτερικό αντίστοιχα projects έχουν 4πλάσια ανταπόκριση απ'οτι στην Ελλάδα, αλλά ίσως είναι ακόμα νωρίς. Δυστυχώς οι περισσότεροι Έλληνες έχουν μία λάθος νοοτροπία πάνω σε αυτά τα θέματα και δεν ανοίγουν το μυαλό τους και τα μάτια τους πέρα από το κατεστημένο! Ότι δεν βλέπουμε δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει! Πιστεύω πως με αργά και σταθερά βήματα που κάνουμε στοχεύοντας στην εξέλιξη του συγκεκριμένου εγχειρήματος θα καταφέρουμε να φέρουμε στην Ελλάδα ολοκληρωτικά αυτό που υπάρχει εδώ και χρόνια στο εξωτερικό!

Κλείνοντας λοιπόν αυτή τη συνέντευξη θα ήθελα να πεις στους αναγνώστες που ενδιαφέρονται για τέτοια ζητήματα τι θα πρέπει να κάνουν αν θέλουν να ασχοληθούν με το αντικείμενο;
Καταρχήν να διαβάσουν όσα πιο πολλά μπορούν περί του ghost hunting και να παρακολουθήσουν αρκετά ντοκιμαντέρ! Στη συνέχεια να βρουν άτομα με το ίδιο ενδιαφέρον γιατί το ghost hunting είναι ένα σπορ, επικίνδυνο και αυτό γιατί οι έρευνες γίνονται σε χώρους εγκαταλελειμμένους και ετοιμόρροπους! Σε καμία περίπτωση το ghost hunting δεν μπορεί να το κάνει κάποιος μόνος του! Θέλει πολύ προσοχή, υπομονή και υπομονή, γνώσεις και εξοπλισμό! Όσο για τον εξοπλισμό επειδή δεχόμαστε πολλές ερωτήσεις σας δίνω αυτό το link:http://theghosthunterstore.com/

"Μελαγχολία", Νίκος Γκέκας (Οσελότος)

Είδος: Ποίηση
Συγγραφέας: Νίκος Γκέκας
Εκδοτικός Οίκος: Οσελότος
Βαθμολογία: 9/10
Περισσότερα:εδώ

Ο Νίκος Γκέκας κάνει τα πρώτα του βήματα στην ποίηση μέσα από την πρώτη συλλογή ποιημάτων του «Μελαγχολία». Μία συλλογή η οποία χαρακτηρίζεται από τις μεταφυσικές του ανησυχίες. Με χαρακτηριστικούς τίτλους όπως «Νεκρά σύμβολα», « Το μαύρο βιβλίο», «Ηχώ οράματος», και άλλους κάνει αυτήν την ενδελεχή  ψυχική αναζήτηση του δημιουργού να είναι ορατή μεταφέροντάς την αγωνία του…  Η ποιητική συλλογή αυτή παρουσιάζει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού έχουν ως πηγή έμπνευσης τα ποιήματα του Κώστα Καρυωτάκη, του Πόε και άλλων μεγάλων δημιουργών…

[box type="bio"] Ο Νίκος Γκέκας είναι ποιητής-στιχουργός και μουσικός. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Ψαχνά Ευβοίας. Εν έτη 2009 κυκλοφόρησε την πρώτη του δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Σκοτεινή Ηχώ», η οποία χαρακτηρίζεται από σπάνια ροκ ηχοχρώματα. Το 2011 εκδίδει την πρώτη του ποιητική συλλογή «Μελαγχολία». Έχει αρκετές επιρροές από λογοτέχνες όπως ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Άλμπερτ Καμύ, και από ποιητές όπως ο Κώστας Καρυωτάκης ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε, ο Σαρλ Μπωντλαιρ και ο Αρθούρος Ρεμπό.[/box]

Το σχέδιο του Γιούρι Γκέλερ για τα UFO

Ο διάσημος μένταλιστ και ιδιαίτερα αγαπητός στη χώρας μας Γιούρι Γκέλερ ετοιμάζεται να αποδείξει ότι το ιδιωτικό του νησί είναι «μαγνήτης» UFO.

Πριν από τρία χρόνια, η επιλογή του Γκέλερ να αγοράσει ένα βραχώδες νησάκι ανατολικά της Σκωτίας, στο σύμπλεγμα Φορθ, είχε προκαλέσει μεγάλη έκπληξη.

Η εξήγηση που έδωσε τότε ήταν πως πίστευε για τη συγκεκριμένη βραχονησίδα ότι είχε κάποια σχέση με τις πυραμίδες της Αιγύπτου.

Στο διάστημα που μεσολάβησε, ο Γκέλερ επικοινώνησε με άτομα που είχαν αναφέρει ότι είδαν «παράξενα φώτα» πάνω από το ακατοίκητο νησί του.

Τώρα, σκοπεύει να αξιοποιήσει τις κάμερες της Σκωτσέζικης Ορνιθολογικής Εταιρείας που έχουν στηθεί στο νησί, ελπίζοντας ότι θα καταγράψουν και τα UFO.

«Έχω λάβει πολλά μηνύματα από ντόπιους που μου έλεγαν για παράξενα φώτα πάνω από την περιοχή. Σίγουρα συμβαίνει κάτι περίεργο. Ξέρω ότι κάποιοι άνθρωποι δεν πιστεύουν στα UFO, όπως υπάρχουν και πολλοί άνθρωποι που δεν πιστεύουν στις μεταφυσικές μου δυνάμεις», λέει ο Γκέλερ θέλοντας να πείσει για το πείραμά του. Τα αποτελέσματα θα τα μάθουμε σύντομα.

[button link="http://www.newsbomb.gr/anexhghta/story/186225/to-shedio-toy-gioyri-gkeler-gia-ta-ufo" color="silver" newwindow="yes"] από newsbomb.gr[/button]

Τα χρονικά της σοφίας, Μέρος ΄Β

Μια μέρα αφού η Ασράχ φωτίστηκε από την θερμή και γεμάτη αγάπη λάμψη της μυστικής φλόγας κατέβηκε πριν ξεκινήσει για την πόλη στους κήπους του παλατιού καθώς προχωρούσε ανάμεσα στις τριανταφυλλιές και τους υάκινθους βλέπει ξαφνικά μπροστά της κάτι που ποτέ της δεν περίμενε ότι θα δει εκεί...Μια κουκουλωμένη μορφή την κοίταζε βαθειά μέσα στα μάτια, τότε ένιωσε για πρώτη φορά τρόμο γιατί αντίκρυ της αναγνώρισε μια φύση τόσο γνώριμη, μια φύση συγγενική αλλά και επικίνδυνη λες και έκρυβε μέσα της τον παντοτινό θάνατο μα πριν προλάβει να ρωτήσει ποιος ήταν...Μια απερίγραπτη γοητεία γέμισε την καρδιά της και μια νοσταλγία....νοσταλγία για την πόλη των ανθρώπων και των ξωτικών βασιλείων....

Ακολούθα με στο πεπρωμένο σου...βλέπεις την Ποσειδωνία κάθε πρωινό...βλέπεις τους ανθρώπους να χαίρονται μα δεν νιώθεις την χαρά τους, ακούς τα τραγούδια των ξωτικών λαών μα δεν τα τραγουδάς εσύ...θωρείς τον κράτιστο  οίνο μα δεν τον γεύεσαι.....σου αρνούνται το δικαίωμα στην γνώση....δεν σε εμπιστεύονται....γνωρίζω να χρησιμοποιώ την ιερή φλόγα...εγώ είμαι τώρα ο Βασιλιάς σου γατί εγώ έχω την γνώση, εκείνοι με ονόμασαν έκπτωτο επειδή με φοβούνται εγώ με ονόμασα πρίγκιπα φωτεινό...θέλω να μεταφέρω την φλόγα στις πολιτείες των ανθρώπων, να τους δείξω πως μόνο μέσω εμού θα γευτούν την χαρά της σοφίας και την αληθινή ζωή, εγώ είμαι εκείνος που μπορώ και εσένα και εκείνους να σας απαλλάξω  από την μιζέρια  του Κάδμου, γιατί είμαι ο μόνος αληθινά φιλάνθρωπος αρκεί να με ακολουθήσεις, μαζί θα ανάψουμε την φλόγα στο κέντρο της Ποσειδωνίας και όλοι θα αναγεννηθούν σε μια νέα εποχή, αυτή της Κυριαρχίας της Φυλής του Ανθρώπου....εκείνη υπνωτισμένη του έδωσε το χέρι της και εκείνος της το φίλησε λάγνα και ανυπόμονα....δεν παρατήρησε πως πίσω από τον ανονόματο καταραμένο φύλακα κρύβονταν η Λιλάνμα ανάμεσα στους επτά πυλώνες που στόλιζαν τον κήπο των ουρανίων παλατιών, ποτέ δεν την είδε να  κρυφογελαει πίσω από από τα μαύρα πέπλα που κάλυπταν το πρόσωπο της...

Η Ασράχ εκείνο το πρωί δεν πήγε στην πόλη και η ποσειδωνία βυθίστηκε στην ομίχλη και το σκοτάδι...Η Κατανόηση των Ανθρώπων σκοτίστηκε και ξέχασαν το φως της Θείας Φλόγας, τα ξωτικά βασίλεια κρύφτηκαν και τότε συνέβη κάτι τρομερό όλοι έπεσαν σε ύπνο βαθύ και η ποσειδωνία άρχισε να βυθίζεται στα νερά της θάλλασας που τώρα από κρυστάλλινη είχε γίνει σκοτεινή σαν μαύρο διαμάντι....και στο όνειρο τους ήρθε εκείνος, αυτός που όλοι είπαν ότι είναι καταραμένος, και μεγάλη ταραχή φώλιασε στην Καρδιά τους...Άνοιξε τον μανδύα του και η καμένη του όψη φωτίστηκε από την ιερή φλόγα που τόσο πρόθυμα του προσέφερε η Ασράχ....Ιδού Λαοί των άνθρωπων κρατάω την Σοφία και την Αγάπη, σας είπαν πως είμαι αδύναμος, σας είπαν πως είμαι ένας κοινός κλέφτης που ήθελε το κακό ολόκληρου του Κόσμου...Σας είπαν ψέματα...το μόνο που θέλω είναι να μοιραστώ μαζί σας την φλόγα και να ζήσουμε όλοι μαζί ευτυχισμένοι σε ένα βασίλειο μακρινό, εκεί που ο Κάδμος δεν θα έχει καμία εξουσία εκεί θα ζήσετε ελεύθεροι μακριά από την τυραννία του....εγώ θα γίνω ο Θεός σας και εσείς ο λαός μου και όλοι μαζί θα ταξιδέψουμε στην αιωνιότητα, μέσω της δικής μου δύναμης θα γίνετε θεοί και τότε θα καταλάβετε το ψεύδος του Κάδμου και της μνημοσύνης.......Ψίθυροι ακούστηκαν στο σκοτεινό όνειρο, ψίθυροι αμφιβολίας και φόβου.....πως είναι δυνατόν να τους ξεγέλασε ο Κάδμος και η Μνημοσύνη; σκέπτονταν...και από την άλλη ο Φύλακας ήταν δυνατός και παμπόνηρος....ραδιούργος και πανέξυπνος, αυτός δεν προσπάθησε άλλωστε παρ'ολίγο με επιτυχία να κλέψει την Αγνή φλόγα της Αγάπης και της Σοφίας;....γιατί να πιστέψει κάποιος τα λόγια του και να μην τα θεωρήσει ψεύδη και συκοφαντίες βγαλμένες από χείλη πικρά και από νου ταραγμένο;...Τότε Ο Έκπτωτος άκουσε τους ψιθύρους  και αφουγκράστηκε τις μύχιες σκέψεις τους.....και δείχνοντας την Ασράχ φώναξε....

-Ιδού ω Λαοί της Ποσειδωνίας....Η Ασράχ  η αγαπημένη σας προστάτιδα θα με ακολουθήσει στο Νέο Κόσμο.....Ποιος τολμά να αμφισβητήσει την αγάπη της; όποιος επιλέξει να μείνει πίσω θα γνωρίσει τον αιώνιο ύπνο των νεκρών.....

Τότε οι κοιμώμενοι άρχισαν να ταράσσονται και να διχογνωμούν...άλλοι έλεγαν

-Ο Κάδμος μας είπε ψέματα....καταραμένος να 'ναι και αυτός και το παλάτι του.....άλλοι είχαν μείνει άφωνοι από την εικόνα της Ασράχ που στέκονταν πίσω από τον καταραμένο φύλακα....και άλλοι άρχισαν να φωνάζουν....

-φύγε Ακατανόμαστε Άρχοντα και κλείσε το στόμα σου για να μην ξεράσει κι άλλο δηλητήριο...θάνατος περιμένει όποιον σε ακολουθήσει στους νέους τόπους που υποσχέθηκες ότι θα μας πας....

Τότε όμως η Ομάδα των υποστηρικτών του εκπτώτου παρακινούμενη από δυο πρωτόγνωρες για εκείνους τους Λαούς δυνάμεις, αυτής της εκδίκησης και της άλλης του Μίσους, άρχισε να κινείται απειλητικά προς το μέρος εκείνων που δεν είχαν πειστεί από τα λόγια του Πρίγκιπα των Καταραμένων και τότε πόλεμος μεγάλος ξέσπασε μέσα στο μεγαλειώδες αυτό όνειρο, δέσμες τεράστιων ποσοτήτων ενέργειας εξαπολύονταν ανάμεσα στις δύο πλευρές, ξωτικοβασιλιάδες κατασπάραζαν με μανία άλλους ξωτικοβασιλιάδες και οι άνθρωποι πολεμούσαν μεταξύ τους σαν λύκοι ωρυόμενοι σκότος κάλυψε τα πάντα και τα ουρλιαχτά του πόνου έσχιζαν το απέραντο κενό...ενώ  η ποσειδώνία συνέχιζε να βυθίζεται......

Όταν ο ορυμαγδός κόπασε και η αχλύ του πολέμου που θόλωσε το όνειρο κατακάθισε οι πιστοί στον Κάδμο υπήκοοι ήταν πεσμένοι και ακόμα εγκλωβισμένοι στο όνειρο ενώ οι οπαδοί του Ανονόματου είχαν εξαφανιστεί απο κει.........Ο Κάδμος και Η μνημοσύνη περιφέρονταν ανάμεσα σε αυτούς που είχαν μείνει πίσω....ο ουρανός από πάνω τους είχε γίνει κόκκινος σαν αίμα, πίσω τους ακολουθούσε δακρυσμένος και συντετριμμένος ο Μελχ....που είχαν πάει οι υπόλοιποι υπήκοοι που είχε πάει η αγαπημένη του Ασράχ και η Πανίερη Φλόγα, τι θα μπορούσε να απαλύνει τον πόνο του και να κατευνάσει την οργή του για το κακό που βύθισε την ποσειδωνία και τους υπηκόους της; γιατί άραγε αυτοί που αιωρούνταν γύρω του στο κενό κοιμώμενοι δεν είχαν ακολουθήσει την τύχη της βυθισμένης πρώην πατρίδας του;...  O Κάδμος αγκάλιασε την Μνημοσύνη που έκλαιγε και αμέσως μετά ακουμπώντας τον ώμο του Μέλχ σήκωσε το βλέμμα του στον ουρανό και είπε

" Η Προφητεία του Χρυσού Φωτός εκπληρώθηκε....Ο Πόλεμος άρχισε....ο Κόσμος γνώρισε το καλό και το κακό....Μην Κλαις Μνημοσύνη και συ Γιε  μου μη θλίβεσαι άλλο, μακρύς δρόμος ανοίγεται μπροστά μας μέχρι όλα να γίνουν πάλι όπως ήταν...Τότε έβγαλε μέσα από τον πορφυρό και διαμαντοστόλιστο μανδύα του μια ψηλή Ράβδο, πάνω της έλαμπαν σαν άστρα πολύτιμοι και ημιπολύτιμοι λίθοι ενώ η ίδια ήταν μέχρι τα μισά ασημένια ενώ το άλλο της μισό ήταν  φτιαγμένο από ατόφιο χρυσάφι......Την κοίταξε και βυθίστηκε σε σκέψεις...πέρασε σχεδόν ένα ημίωρο ώσπου ο Κάδμος ύψωσε την ράβδο προς τον ουρανό και άρχισε να λέει λόγια μαγικά σε μια περίεργη αρχαία γλώσσα τόσο αρχαία που κανείς άνθρωπος δεν ήξερε να μιλά....κάποτε την ονόμαζαν  Θεϊκή η κοινή, επειδή ήταν η πρώτη που γνώρισε ο κόσμος μετά από αυτό που Ο Κάδμος ονόμασε Χρυσό Φως...

Στον κατακόκκινο ουρανό άρχιζαν να στροβιλίζονται  αστραποφόρα  σύννεφα.......στο κέντρο του στροβίλου μια δίνη χρωμάτων περιδινίζονταν με μεγάλη ταχύτητα μέχρι που μετά από λίγο έδωσε την θέση της σε ένα λευκό αστραφτερό φως που σιγά σιγά έδιωξε τα σύννεφα και κατάπιε όλον τον ουρανό...Ξαφνικά μία σφαιρα φωτός έφυγε από τον ουρανό και καθώς κατέρχονταν πήρε την μορφή λαμπρού στέμματος, αυτό κατευθύνθηκε προς την μνημοσύνη και αφού την έστεψε την μεταμόρφωσε σε χιονοφεγγόφωτο αστέρι......Ο Μέλχ έμεινε έκθαμβος και Ο Κάδμος δάκρυσε αντικρίζοντας την ομορφιά της συζύγου του.....Το αστέρι στάθηκε μπροστά στο ουράνιο παλάτι  και κανείς πλέον δεν μπορούσε να το αντικρύσει μια και το είχε καταπιεί το τρομακτικά αστραφτερό φως του άστρου εκείνης που ονομάστηκε έπειτα Κυρά και Κατανόηση των Ουρανών..."

Το promo video του Strange Files...

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=lvNyBzDEZpw[/youtube]

Το νέο promo video του ιστοτόπου μας www.strangefiles.gr είναι γεγονός...Ένα άκρως ποιοτικό και αντιπροσωπευτικό video με την πινελιά του ατελιέ του εκδοτικού οίκου iwrite είναι έτοιμο για να μας παρουσιάσει καταλλήλως...

Παραφυσικά ζητήματα επισόδειο πρώτο

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=EJnnOq6bHxg[/youtube]

 

Κινέζοι Βουδιστές προκάλεσαν την μάστιγα των ερπετών

Για μια ομάδα Κινέζων Βουδιστών, η απελευθέρωση χιλιάδων ερπετών από την αιχμαλωσία στην ερημιά ήτανε μια πράξη συμπόνοιας που θα έφερνε καλό κάρμα. Ωστόσο για το κοντινό και μικρό χωριό Miao Erdong, κατέληξε σε μάστιγα ερπετών.

Τα 50 μέλη της βουδιστικής ομάδας '' Ας επιτρέψουμε οι Ευλογίες και η Σοφία να αυξηθεί'' αναχώρησαν από το Πεκίνο σε μια νηοπομπή εννιά οχηματων την προηγούμενη Παρασκευή, οδηγώντας για μισή ημέρα με το διακινούμενο φορτίο ερπετών στην ύπαιθρο στην επαρχία της Hebei. Όταν έφτασαν στον προοορισμό τους, έψαλλαν έναν θρησκευτικό ψαλμό και απελευθέρωσαν τα ερπετά. Εντούτοις, σύντομα εντοπίστηκαν από έναν άνδρα από το Miao Erdong που ειδοποίησε όλο τον υπόλοιπο κόσμο του χωριού. Κάλεσαν την αστυνομία, η οποία κατέσχεσε 3 οχήματα της ομάδας, καθώς τα φίδια γλιστρούσαν στο έδαφος. Ο Li Guohua, ο υπεύθυνος του συμβουλίου του χωριού, υποστήριξε ότι σύντομα τα φίδια εντοπίστηκαν στον εσωτερικό χώρο σπιτιών. '' Υπάρχει ένα κοριτσάκι στο χωριό μας που έχει σύνδρομο Down και οι γονείς της τώρα φοβούνται νσ την αφήσουν μόνη της στο σπίτι'' ε'ιπε. '' Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους Βουδιστές που απελευθερώνουν ζώα, αλλά δεν θα έπρεπε να μας ενοχλήσουν'' πρόσθεσε.

Η πρακτική του ''"Fang Sheng" ή της συμπονετικής απελευθέρωσης, είναι μια Βουδιστική παράδοση στην Κίνα χιλιάδων χρόνων, η οποία προέρχεται από την διδασκαλία ότι έιναι δυνατό να βελτιώσεις την καρμική σου ισορροπία κάνοντας καλές πράξεις για τα ζώα.

Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, καθώς όλο και περισσότεροι Κινέζοι βρίσκουν παρηγοριά στην πνευματικότητα, έχει μετατραπεί σε μια τεράστια επιχείρηση και πολλά από τα καταστήματα ζώων στο Πεκίνο, με τα άβολα κλουβιά γεμάτα ζώα, εξαρτιούνται από αυτό κατά μεγάλο μέρος. Κ'άθε Σαββατοκύριακο, εκατονταδες ομάδεςα ταξιδεύουν από το Πεκίνο στην επαρχία. Ο Li Guansen, μέλος του '' Ας επιτρέψουμε οι Ευλογίες και η Σοφία να αυξηθεί'' είπε ότι η απελευθέρωση φιδιών είναι ένα καλός τρόπος να εξισορροπήσεις το κάρμα σου. '' Στην Κ'ίνα, θεωρούμε τα φίδια ως ένα από τα μοχθηρά ζώα, μαζί με τους σκαντζόχοιρους, τις αλεπόύδες και τα κουνάβια'' είπε, πρόσθετωντας ότι συγχωρόντας αυτά τα ζώα εκπληρώνεις μεγάλο μέρος του κάρμα. Παρατήρησε, ότι μόνο το προηγούμενο χρόνο, κάποιες αλεπούδες είχαν προκαλέσει μεγάλη ζημιά όταν απελευθερώθηκαν σε μια φάρμα 20.000 πουλερικών. Η ομάδα του Κυρίου Liu προμηθεύτηκε τα φίδια από μια φάρμα που έχει ερπετά και σκορπιούς, τόσο για Βουδιστικά αλλά και για Κινεζικα εστιατόρια που σερβίρουνε ερπέτά. '' Πουλάω ερπετά σε όλον τον κόσμο'' υποστήριξε ο κύριος Gu, o ιδιοκτήτης της φάρμας. '' Τα μικρά φίδια κοστίζουν 56 γιούαν( 5,60 λίρες) το κιλό. Ογκώδη φίδια κοστίζουν 200 γιούαν το κιλό. Σ'αυτή την περίπτωση είπε, ότι είχε κανονίσει την τοποθεσία της απελευθέρωσης με μια αναξιόπιστη επαφή η οποία εξαφανίστηκε όταν έληξε αυτό το φιάσκο. Επίσης είπε ότι είχε αποφασίσει να πληρωσει 40.000 γιούαν πρόστιμο από την αστυνομία για να καθαρίσει τα φίδια, και αρνήθηκε ότι έιχαν απελευθερώσει 1.000 φίδια, λέγωντας ότι το ποσοστό ήταν κοντά στα 200 με 300. Ο υπεύθυνος της αστυνομίας στο χωριό, εντωμεταξύ, υποστήριξε ότι είχαν καταφέρει να θανατώσουν έναν μικρό αριθμό φιδιών και ότι στην πλειοψηφία τους ήταν ακόμη αρκετά.

Δεν είναι μόνο το Miao Erdong που έχει υποφέρει από χέρια Βουδιστών πρόσφατα. Τους τελευταίους δύο μήνες, 5 χωριά στην Suizhong, σε μια επαρχία της Liaoning, υπέφεραν από φίδια, με έναν αναφερόμενο θάνατο. Ο Zhang Zhicheng, έναν κάτοικος, ανέφερε στα Κινέζικα μέσα ενημέρωσης ότι η γη αποτελεί συνηθες σημείο για συμπονετικούς Βουδιστές. Στο χωριό Luquanshan, εντωμεταξύ, έναν πωλητής βερίκοκων με το όνομα Mr Feng είπε ότι είχε δει έναν αριθμό αυτοκινήτων να πλησιάζουν, και νόμιζε ότι είχαν τουρίστες. Αλλά, είπε ότι τους είδε να κουβαλάνε περίπου 20 κουτιά με 1,000 φίδια μέσα. Στην Ταιβαν, η κυβέρνηση σκέπτεται να απαγορεύσει τέτοιου είδους πρακτικές. Οι υπέυθυνοι αστυνομίας είπαν ότι ο αριθμός 200 εκατομμυρίων ζώων που απελευθερώνονται κάθε χρόνο ή πεθαίνουν σε μικρό χρονικό διάστημα ή γίνονται τροφή από θηρία ή δεν μπορούν να τραφούν στην ερημιά. Οι παραβάτες αντιμετωπίζουν 2 χρόνια φυλάκισης.

[button color="lightblue"] Επιμέλεια-Μετάφραση, Εύη Θώμου[/button] [button color="silver"] από Telegraph[/button]

Thief 3: Deadly Shadows (Eidos Interactive)

Είδος: Stealth
Εταιρεία: Eidos Interactive
Platforms: Microsoft Windows, Xbox, Java ME
Βαθμολογία: 8/10

Μεσαίωνας...παντού υπάρχει αδικία οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι, Ο Χαρακτήρας σου είναι ένας κλέφτης στου οποίου το πρόσωπο φανερώνεται και εκπληρώνεται μια αρχαία προφητεία η όποια θα έφερνε ξανά το φως και θα σταματαγετο σκότος που είχε απλωθεί στην Γη. Έχεις εκπαιδευτεί από τους καλυτέρους είσαι άσσος στο να κλέβεις και να σκοτώνεις γνωρίζεις τα πιο κρυφά μυστήρια και τους ποιο ξεχασμένους μύθους. Αντιμετωπίζεις τέρατα ,παρανοϊκούς πιστούς πιστούς ξεχασμένων αρχαίων θρησκειών και τα δημιουργήματα τους, τους φρουρούς της πολης και άλλους πολλούς πρέπει να είσαι γρήγορος και αποτελεσματικός γιατί δεν συγχωρούνται τα λάθη . Θετικά του στοιχειά είναι ότι ταξιδεύευει τον παίχτη με τον πλέον αληθοφανλη τρόπο σε ένα άλλο διαφορετικό κόσμο μυστήριου . Το αρνητικό του είναι ότι ο παίχτης θα πρέπει να είναι υπερβολικά ακριβής και σταθερός ενώ ταυτόχρονα υπομονετικός και παρατηρητικός .

Chemical Wedding (2008)

Είδος: Μυστηρίου
Σκηνοθέτης: Julian Doyle
Πρωταγωνιστές: Simon Callow, Kal Weber & Lucy Cudden
Βαθμολογία (imdb): 4.8/10

Η ιστορία μας εξελίσσεται 50 χρόνια περίπου μετά το θάνατο του μεγάλου αποκρυφιστή και μυστικιστή Aleister Crowley . Στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ έχει δημιουργηθεί ένα νέο μηχάνημα με σκοπό την Ανάπτυξη της εικονικής πραγματικότητας. Όμως ένας από τους καθηγητές του πανεπιστήμιου κάνοντας πειράματα πάνω σε αυτό, δημιουργείτε μια ανωμαλία στο χωροχρόνο εμφανίζοντας ολοζώντανο τον Crowley…

Η σκηνοθεσία είναι του Julian Doyle. Παράγοντας φόβο ,δέος και μυστήριο γύρο από το όνομα του Aleister Crowley μεταφέροντας τους τηλεθεατή στο χώρο όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα κάνοντάς την αξέχαστη... Θετικό αυτής της ταινίας είναι ότι ακόμα και κάποιος θεατής που δεν γνωρίζει πολλά για το κόσμο του αποκρυφισμού μπορεί να καταλάβει σχετικά με τη θεματολογία, το αρνητικό είναι ότι δεν αναλύει αρκετά τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές αυτής της τόσο σημαντικής προσωπικότητας που τόσο έχει παρεξηγηθεί από πολλούς…

 [youtube]http://www.youtube.com/watch?v=14t7nR2nEwg[/youtube]

Nick Pope: «Να είστε προετοιμασμένοι για μαζικές εμφανίσεις UFO στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου»

Να είστε προετοιμασμένοι  για μαζικές εμφανίσεις εξωγήινων σκαφών κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων στο Λονδίνο - οι οποίοι ξεκινούν στις 27 Ιουλίου και λήγουν στις 12 Αυγούστου-  κάλεσε τις αρχές της χώρας του ο γνωστός Βρετανός ερευνητής και πρώην στέλεχος του υπουργείου αμύνης Nick Pope.

«Σε ένα καλοκαίρι το οποίο έχει μαζικά διεθνή γεγονότα όλοι έχουμε στραμμένα τα βλέμματα κατά της τρομοκρατίας. Πρέπει όμως να επεκτείνουμε το βλέμμα μας και πιο πέρα και να είμαστε προετοιμασμένοι για αυτό που φαινομενικά μπορεί να μοιάζει ανεξιχνίαστο», δήλωσε ο Pope ο οποίος εργάστηκε για το βρετανικό υπουργείο Άμυνας τουλάχιστον για 2 δεκαετίες.

Ο ίδιος ερεύνησε υποθέσεις που σχετίζονταν με εμφανίσεις UFO μεταξύ των ετών 1991 και 1994.
«Υπήρχε μια κοινή πεποίθηση ανάμεσα σε κύκλους του υπουργείου Άμυνας ότι οι «εξωγήινοι» είναι από δεκαετίες  ικανοί να μας ανιχνεύουν μέσω των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σημάτων» λέει ο Pope για να συνεχίσει λέγοντας πως γεγονότα όπως οι Ολυμπιακοί αγώνες μπορεί να είναι η καλύτερη ώρα για τα εξωγήινα σκάφη να κάνουν την εμφάνισή τους στον κόσμο.

«Εάν οι εξωγήινοι έχουν μελετήσει καλά την ψυχολογία μας μπορεί να διαλέξουν να εμφανιστούν στους ουρανούς σε μια σημαντική ημέρα. Η ημέρα της τελετής έναρξης αλλά ειδικότερα αυτή της τελετής είναι από αυτές που διαδίδονται ιδιαίτερα ανάμεσα στους ομάδες που ασχολούνται με συνωμοσίολογικά θέματα», πρόσθεσε.

Βέβαια οι ισχυρισμοί του Pope καταπίπτουν από το ίδιο το σκεπτικό του, καθώς στη συνέχεια αναφέρεται με σχεδόν παιδική αφελή σκέψη σε θέματα ασφάλειας.

Έτσι  ο ίδιος λέει πως οι εξωγήινοι αν έρθουν θα έρθουν στο όνομα της ειρήνης και της φιλίας εντούτοις η Βρετανία θα είναι έτοιμη να τους αντιμετωπίσει εάν μπουν στην ατμόσφαιρα με αεροσκάφη Eurofighter-Typhoon και βλήματα Rapier(!).

Τέτοιες σκέψεις, ή προπαγανδίζουν ουσιαστικά  το βρετανικό σύστημα ασφάλειας, οπότε είναι απλά πονηρές, ή όντως ο Pope νομίζει πως οι εξωγήινοι θα διανύσουν εκατ. έτη φωτός για να έρθουν στη Γη και να καταρριφθούν από ένα Eurofighter ή ένα Rapier(!), οπότε είναι απλά ηλίθιες.

[button color="silver"] από defence.gr[/button]

"Θυσιαστική λατρεία", C.G. Jung (Ιάμβλιχος)

Είδος: Μελέτη
Συγγραφέας: C.G. Jung
Εκδοτικός Οίκος: Ιάμβλιχος
Βαθμολογία: 7/10

Στρέφοντας το βλέμμα μας στα βάθη του παρελθόντος όταν ακόμα ο άνθρωπος ως ον είχε το συναίσθημα της συντήρησης μέσω της πίστης και τον σκοπό του ιερού όπως εκείνος το αντιλαμβανόταν συναντάμε τα πρώτα στοιχεία της θυσίας. Είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός πως οι εποχές που πέρασαν από αυτόν τον κόσμο τον στιγμάτισαν. Όλες οι εποχές είχαν διαφορετικά στοιχεία και διαφορετική προσέγγιση κοσμοθεωριών κατά την πάροδο των χρόνων. Ένα στοιχείο όμως έμεινε σταθερό, η Θυσία. Κάθε λαός και έθνος σε κάθε εποχή είχε αυτό το σημαντικό στοιχείο μέσα στην θρησκεία του ή στην παράδοση του. Ο κάθε ένας από αυτούς τους λαούς το εκδήλωνε με έναν τρόπο διαφορετικό αλλά ακόμα κι αν ο τρόπος παρέμενε ίδιος, ο συμβολισμός άλλαζε.

Το ερώτημα είναι, τι ωθεί τον ανθρώπινο νου και την ψυχολογία του για να θεωρεί μια τέτοια πράξη ιερή. Σε αυτόν το ερώτημα απαντάει ο Κ. Γκ. Γιούνγ μέσα στα πλαίσια μιας ψυχολογικής έρευνας όπου διερευνά τη θυσία στη Θεία Λειτουργία συγκρίνοντας διαφορές ή ομοιότητες αρχαίων θρησκειών δημιουργώντας μία ακαδημαϊκή μελέτη αναζήτησης. Ξεκινώντας από ορισμένες πηγές μέσα από την Καινή Διαθήκη, φθάνει σε μία ακολουθία δρώμενων της τελετής, συνεχίζει με έναν “συγκρητισμό” ανάμεσα στο παγανιστικό κομμάτι της αρχαιότητας και στον Χριστιανικό συμβολισμό, καταλήγοντας σε μία ψυχολογική συζήτηση περί θυσίας και μεταμόρφωσης. Ο συγγραφέας στις αναλύσεις του βιβλίου διατηρεί έναν επιστημονικό χαρακτήρα με αυστηρά κριτήρια έχοντας σαν αποτέλεσμα να πλέκει με αρμονία τα νήματα της ψυχολογικής κατάστασης της ανθρώπινης φύσης μαζί με το μυστήριο που περιβάλει η αναζήτηση του Θεού και της επιστροφής στην πραγματική μας κατοικία.

Ο Δρόμος προς τον ουρανό Νο4

“Μαύρος Πύργος” ψιθυρίζει μια φωνή στο κεφάλι σου και σε κάνει να πεταχτείς από το κρεβάτι! Ψάχνεις λίγο γύρω σου να δεις αν υπάρχει κάποιος, αλλά τελικά συνειδητοποιείς πώς δεν ήταν τίποτα άλλο από μια τελευταία υπενθύμιση της Φρέγια. “Ο Μαύρος Πύργος λοιπόν! Στον Μαύρο Πύργο κρύβεται ο στόχος μου, οι απαντήσεις που ψάχνω.” σκέφτεσαι φωναχτά.

Η σκέψη σου μονάχα για μια στιγμή σταματά και σαν υπνωτισμένος αρχίζεις και χορεύεις ξανά αυτό το θείο Χορό της Ζωής... Οι εικόνες ζωντανεύουν για μια στιγμή και ζωγραφίζουν ένα ζεστό χαμόγελο στο πρόσωπό σου. Το τραγούδι αναβιώνει αχνά μέσα στα βάθη της ψυχής σου και κάνει την καρδιά σου να χτυπάει με δύναμη, να απομυζεί κάθε νότα, κάθε ήχο σα να πρόκειται για ενέργεια που θα της δώσει παράταση ζωής, δύναμη για επιβίωση.

Όλα τελικά σβήνουν στη σιωπή της νύχτας και μόλις τότε νιώθεις την κούραση της μέρας να σε καταβάλει. Γρήγορα σημειώνεις τα σημαντικότερα σημεία του οράματος και αφήνεσαι στην ηρεμία της νύχτας, αναβάλλοντας τις σκέψεις και τα ερωτηματικά για την επόμενη μέρα.
Το πρωί ξυπνάς παράξενα ευδιάθετος. Είσαι καλά. Μετά από τόσο καιρό είσαι καλά. Λίγο η Φρέγια, λίγο οι εικόνες και οι συμβουλές έδρασαν καταλυτικά στην ψυχοσύνθεσή σου, έφτιαξαν τη διάθεσή σου. Δίπλα σου βλέπεις ακουμπισμένο το χαρτί που συμπυκνώνει σε λίγες γραμμές και σύμβολα τη χθεσινή σου εμπειρία. Διαβάζοντας τις συμβουλές της Φρέγια περί επιλογής, περί κοινωνίας κι απομόνωσης, καταλαβαίνεις κάτι που δεν είχες σκεφτεί την προηγούμενη νύχτα. Ήταν οι απαντήσεις στα ερωτήματα που σε βασάνιζαν τόσο καιρό. “Καμία τύχη, καμία ειμαρμένη, καμία κατάσταση δεν μπορεί να με εγκλωβίσει, παρά μόνο ο ίδιος μου ο εαυτός. Εγώ είμαι η αιτία της τυραννίας μου.

Πονάω από επιλογή, δακρύζω από μια αυτοεπιβαλλόμενη θλίψη. Επιλέγω την απομόνωση από φόβο. Περιπλέκω τόσο πολύ τα απλά μήπως και μπορέσω να βρω άλλοθι στην πολυπλοκότητά τους. Ο κόσμος είναι περίπλοκα απλός. Αυτό είναι! Η άνοιξη δεν μπορεί να έρθει αν δεν την καλέσεις! Αν δεν πεις τι θες, δεν πρόκειται να γίνει ποτέ! Κοινωνία! Κοινωνία! Κοινωνία!”. Αυτή η δήλωση σε έκανε να αισθανθείς περήφανος και σε γέμισε δάκρυα. Μια δήλωση μονάχα, μια επιλογή τώρα μπορεί να φέρει την άνοιξη, γιατί ο κόσμος είναι περίπλοκα απλός.

Συνειδητοποιείς πώς ο άνθρωπος έχει μάθει να σκέφτεται και να ζει περίπλοκα, να επιβάλλει τη δυστυχία μόνο και μόνο γιατί αρνείται να αλλάξει τρόπο σκέψης. Στην απλότητα η απάντηση... “Κι όταν μιλάμε για εξιλέωση, άραγε εννοούμε ακριβώς αυτή τη δήλωση που προσφέρει την ανακούφιση στην ψυχή ή περί άλλου; Η δόξα της ωραιότητας είναι εξιλέωση. Εξιλέωση λοιπόν του εαυτού μας μέσα από την ιερότητα του κόσμου και του ανθρώπου, μέσα από τον ύμνο της αγνότητας. Εξιλέωση είναι η κατάργηση της πολυπλοκότητας... Γιατί άλλωστε να μην είναι;”.

Και κάπως έτσι καταλήγεις να απαντάς μόνος σου τα ερωτήματα που καθορίζουν τη ζωή σου, καταλαβαίνοντας σιγά σιγά πως το κλειδί δεν βρίσκεται σε κανέναν γήινο ουρανό, παρά μόνο στον ουράνιο θόλο της δικής σου ύπαρξης και ψυχής. Κι έτσι η ζωή σου συνεχίζεται... Εξακολουθείς να προσεύχεσαι και νιώθεις την ιεροσύνη να αναβλύζει από μέσα σου, να περικλείει τον εαυτό σου και να σε πυρώνει. Έχεις γίνει ένα πνευματικό πυρ, μια άγια πυρκαγιά που εξαπλώνεται τόσο μέσα σου όσο και γύρω σου.
Η ζωή συνεχίζεται λοιπόν και οι μέρες περνούν.

Αρχίζεις και συνειδητοποιείς το ρόλο σου μέσα στη βουή του γήινου κόσμου. Αισθάνεσαι ότι οι απαντήσεις που σου δόθηκαν πρέπει να δοθούν και σε άλλους δια του λόγου σου. Είσαι ένας μικρός λόγος, ένα όργανο ενός ανώτερου όντος που μεταδίδεις τη σοφία του. Αυτό είναι που δικαιολογεί και το γιατί γίνονται όλα τώρα, γιατί ζεις μια τέτοια εμπειρία. Είναι η εκπαίδευση. Τα ερωτήματα πάντα θα μένουν, αλλά θα γίνονται συνεχώς όλο και πιο προσεγγίσιμα. Αυτό είναι το νόημα των εμπειριών σου...
Μια από τις πολλές ημέρες, κάθεσαι και σκέφτεσαι όλα όσα έμαθες.

Αναρωτιέσαι αν όλα τέλειωσαν ή αν η εκπαίδευση θα συνεχίσει επ' άπειρο. Δεν είσαι σίγουρος για τίποτα ούτε έχεις απαντήσεις για όλα. Αλλά σε κάθε σου προσευχή, ελπίζεις πάντοτε για μια ζάλη, μια εικόνα που θα σε στείλει πίσω στην Πόλη του Φύλακα. Έτσι λοιπόν, απόψε που ξαπλώνεις να προσευχηθείς, η ελπίδα και ευχή σου πραγματοποιείται. Καθώς απευθύνεσαι στον Γκαϊόλ και τη Φρέγια, αισθάνεσαι να κυλάς σε ένα κενό και ακολουθεί μια ξαφνική ελεύθερη πτώση.
Χάνεις τις αισθήσεις σου για λίγα δευτερόλεπτα, μα συνέρχεσαι και σηκώνεσαι από το έδαφος. Δεν πιστεύεις που βρίσκεσαι! Είσαι στο παράξενο κόκκινο τοπίο που σε είχε στείλει σε προηγούμενο ονείρεμα ο άγνωστος γέροντας. Ο ουρανός παραμένει κόκκινος και συνεχίζει να σου προκαλεί φόβο, το φόβο του αγνώστου. Κάνεις μια στροφή γύρω σου και πετάγεσαι έκπληκτος συνειδητοποιώντας ότι ακριβώς από πίσω σου στέκεται ένας μαύρος πύργος. Ευθύς αναρωτιέσαι... “Μήπως πρόκειται για τον πύργο που μου έδειξε η Φρέγια, τον Μαύρο Πύργο με τις απαντήσεις;”
Τη σκέψη σου διακόπτει ο ήχος μια καμπάνας και ξαφνιάζεσαι. Χτυπάει πένθιμα και μοιάζει να καλεί τον κόσμο. Παραξενεύεσαι που μέσα στην τόση ερημιά μια καμπάνα σημαίνει, αλλά δεν φοβάσαι. Για έναν περίεργο λόγο δεν φοβάσαι. Πλησιάζεις από την άλλη μεριά του πύργου να δεις που βρίσκεται η καμπάνα και ποιος τη χτυπάει. Και μένεις άναυδος. Απέναντί σου βρίσκεται ένας ανθρωπόμορφος τράγος που φοράει άμφια και φαίνεται να σε καλεί δια του πένθιμου ήχου. Εκείνος αντιλαμβάνεται ότι τον βρήκες, αγνοεί την αντίδρασή σου και χωρίς να χάσει χρόνο, αρχίζει να σου μιλάει...
Είμαι ο Τρίστα. Είμαι διδάσκαλος από διαφορετικό σύμπαν από το δικό σου. Η Χρυσή Πόλη, βλέπεις, είναι κοινή για όλους.
Τρίστα, πώς είναι το σύμπαν σου και γιατί βρισκόμαστε εδώ;

Ο κόσμος μου είναι μακριά από το δικό σας και δεν έχει τη μορφή της Γης σου. Δεν υπάρχει ήλιος κοντά, γιατί το φως πηγάζει μέσα από το ίδιο το έδαφος, από τα ίδια τα δέντρα. Ο λαός μου είχε συνηθίσει στο σκοτάδι, είχε μάθει να επιβιώνει. Όμως έγιναν πόλεμοι, πόλεμοι που το όνομά τους χάνεται στα συντρίμμια του κόσμου μου. Ο θάνατος σκόρπισε παντού και ήμουν από τους λίγους που βρήκα επιβίωση στο όνειρο. Τώρα βρίσκομαι εδώ, ώστε να μπορώ να συνομιλώ μαζί σου. Πρέπει να ξέρεις ότι στην πραγματικότητα η επικοινωνία μας θα ήταν αδύνατη, τώρα όμως τα δεδομένα μάς επιτρέπουν αυτή τη συνομιλία.

Και με το που τελειώνει το λόγο του ο Τρίστα, μεταφέρεστε ακαριαία στην αγορά της Χρυσής Πόλης εγκαταλείποντας το κόκκινο τοπίο. Μόνο για λίγο νομίζεις πως ο Τρίστα χάθηκε και τελείωσε απότομα από λάθος η συζήτηση, όμως συνειδητοποιείς γρήγορα πώς είναι δίπλα σου και για όλα υπάρχει μια αιτία.
Άγνωστε Αναζητητή, είμαι κι εγώ ιερέας σαν κι εσένα. Είμαστε υπερκόσμιοι ιερείς και τίποτα δεν μας περιορίζει.
Αρχίζετε να περπατάτε προς άγνωστο προορισμό και τελικά καταλήγετε σε ένα σκοτεινό μέρος. Τη σιωπή της εικόνας διακόπτουν τέσσερις φωνές χωρίς πηγή, ψίθυροι σκόρπιοι στον αέρα.
Μεγάλε Πύρινε Καβαλάρη του Νότου σε επικαλούμαι!
Μεγάλε Υδάτινε Καβαλάρη της Δύσης σε επικαλούμαι!
Μεγάλε Πέτρινε Καβαλάρη του Βορρά σε επικαλούμαι!
Μεγάλε Αιθέριε Καβαλάρη της Ανατολής σε επικαλούμαι!
Τότε γύρω σας εμφανίζονται τέσσερις οντότητες, τέσσερα σύμβολα. Ένας Άγγελος στην Ανατολή, ένας Λέοντας στο Νότο, ένας Αετός στη Δύση κι ένα Βόδι στο Βορρά..
Θεμέλιο της ωραιότητας είναι ο συμβολισμός! Για τον Αέρα ο Άνθρωπος, διότι από Αέρινο Λόγο αποτελείται η ύπαρξή του. Για το Νότο Λέοντας, γιατί μόνο η δική του φύση προσεγγίζει την Πύρινη Λαίλαπα. Για τη Δύση ο Αλχημικός Αετός, επειδή μόνο η ορμητικότητά κι η ευστοχία του ταιριάζουν στο Συναίσθημα. Βόδι στο Βορρά, αφού είναι εκείνο που φροντίζει για τη Γη, που συμβολίζει το Θάνατο, έστω κι αν πια δεν το γνωρίζεις.

Τα μαθαίνεις τώρα αυτά, αν και δεν έχουν θέση εδώ, μιας κι είναι κομμάτι από τα θεμέλια της Χρυσής Πόλης, διότι οφείλεις να τα εναρμονίσεις. Εναρμόνισέ τα λοιπόν! Κάνε τα κτήμα σου!
Τελειώνοντας με τις συμβουλές ο Τρίστα, έδειξε προς άγνωστη κατεύθυνση. Ατενίζεις λίγο το κενό προς την κατεύθυνση που σου δείχνει και βλέπεις να αχνοφαίνεται πάλι εκείνος ο Μαύρος Πύργος. Κι όλα τότε χάνονται. Ξυπνάς στο κρεβάτι σου και η ώρα είναι αργά, αργά για ερωτήσεις.

Είναι η πρώτη φορά που νιώθεις τόσο γεμάτος, τόσο έτοιμος. Δεν σε κατακλύζουν οι απορίες, δεν σε πνίγουν τα ερωτηματικά. Όσο ο καιρός σε παρασύρει στο διάβα του και οι μέρες προσπερνούν, συνειδητοποιείς πώς τίποτα δεν έχει νόημα να καταλάβεις περισσότερο, πέρα από το ότι είσαι αυτό που είσαι. Η Χρυσή Πόλη, οι περίεργοι φίλοι και δάσκαλοί σου, όλοι έχουν κάτι από εσένα, σε διακατέχουν ολόκληρο και κάθε πτυχή της ύπαρξής σου συνδέεται με ένα ρεύμα, ένα ρεύμα ιερότητας, δημιουργίας, αποκατάστασης του “είναι”.

Όλη η σκέψη, η αναζήτησή σου, λοιπόν, περιορίζεται πλέον μόνο σ' αυτό, στην κατανόηση της ύπαρξής σου. “Υπάρχω. Αναπνέω και ζω εδώ, στο τώρα.Για κάθε εκδήλωση υπάρχει αιτία. Και είναι προφανέστατη η αιτία μου. Υπάρχω στο τώρα, στο εδώ, γιατί πρέπει να ζήσω, να αναπνεύσω και να νιώσω την τάξη, την πραγματική θεϊκή τάξη των πραγμάτων, αυτήν που έχω χρέος να καλλιεργήσω στους τωρινούς συνοδοιπόρους μου. Στην πραγματικότητα οφείλω να θυμηθώ και να θυμίσω, να σώσω και να σωθώ.”

Και μέσα σε αυτές τις δηλώσεις, τα συναισθήματα μόνο δυσνόητα δεν είναι. Νιώθεις την ύπαρξή σου να φτάνει στην ακμή της και πληρότητα να καταλαμβάνει τα σωθικά σου. Είναι ο καιρός που η αποξένωση που άλλοτε ένιωθες τόσο με τον εαυτό σου όσο και με τους γύρω σου, καταργείτε και η αντίληψή σου διαμορφώνεται σε ομαδικότητα, σε κοινούς στόχους. Δεν είσαι καθόλου διαφορετικός, μονάχα όμοιος, ένας όμοιος πεφωτισμένος.

Ώσπου όλη αυτή η κλιμάκωση συναισθημάτων φτάνει στο ζενίθ της. Η ζωή της πόλης αρχίζει και ηρεμεί, ενώ η νύχτα απλώνει την σιωπή της στον κόσμο. Μια υπέροχη ηρεμία σε διακατέχει, καθώς επίσης αισθάνεσαι το όσιο να αναβιώνει μέσα σου, η θρησκευτικότητά σου, η πίστη σου να πάλλονται σαν καρδιά που διατηρεί την ύπαρξή σου. Καθώς, λοιπόν, ξαπλώνεις στο κρεβάτι σου, γνωρίζεις πως έχει έρθει η ώρα, η ώρα της επίσκεψής σου. Κλείνεις τα μάτια κι αφήνεσαι στο ρεύμα που σε διαπερνάει την τελευταία περίοδο. Χάνεσαι...
Για λίγο φαίνεται σα να κοιμάσαι. Ανοίγεις σιγά τα μάτια και το μόνο που αντικρίζεις είναι ένα άπειρο λευκό, ένα κενό. Αλλά τίποτα δεν σε τρομάζει, τίποτα δεν σε ενοχλεί. Απλά υπάρχεις, έρημος, απομονωμένος σε εκείνο το άσπρο, άδειο τοπίο. Καθώς παρατηρείς γύρω σου, αντιλαμβάνεσαι ότι τελικά βρίσκεσαι σε ένα λευκό δωμάτιο, κάτι που αναγνωρίζεις από τις θωλές γωνίες και τις ενώσεις των τοίχων. Μοιάζει με αίθουσα αναμονής. Αλλά αναμονή για τι;

Η ώρα περνάει και η εικόνα αρχίζει και αλλάζει. Τη θέση του λευκού τώρα παίρνουν τα άστρα και οι πλανήτες, διαμορφώνοντας το διάστημα. Ξαφνικά, νιώθεις να πατάς σε στερεό έδαφος και μόλις τότε συνειδητοποιείς ότι στέκεσαι πάνω σε έναν μεγάλο αστεροειδή. Δεν είσαι, ωστόσο, μόνος. Απέναντί σου βλέπεις να στέκεται μια νύφη από τις πιο όμορφες υπάρξεις που έχεις θωρήσει ποτέ. Τα μαλλιά της είναι καστανά, το πρόσωπό της άρτιο σε συνδυασμό με το καλοσχηματισμένο σώμα της. Αντί να σου προκαλέσει, όμως, ερωτική αντίδραση, νιώθεις δέος και ιερότητα, γι' αυτό και αυθόρμητα πέφτεις στα γόνατα να προσκυνήσεις. Εκείνη, αρχικά, δεν σε παρατηρεί.

Στέκεται σε ένα ύψωμα και κοιτάει στον ουρανό έναν ξεχωριστό πλανήτη που δεν μοιάζει σε κανέναν άλλο. Γύρω του έχει έναν δακτύλιο από άλλους μικρότερους πλανήτες κι αστεροειδείς. Καθώς φαίνεται, είστε κι εσείς γύρω από την τροχιά του. Λίγα λεπτά μετά, η γυναίκα διακόπτει την εμπειρία αυτή, στρέφεται και σε πλησιάζει. Σε περιεργάζεται για λίγο, έπειτα σκύβει και σε σηκώνει πάνω.
Είμαι η Ελισσάη.
Δεν έχεις λόγια να μιλήσεις. Απλώς στέκεσαι απέναντί της. Κι εκείνη, όμως, δεν περιμένει να συστηθείς, να αρθρώσεις κουβέντα. Έρχεται δίπλα σου και προχωράτε μαζί. Περπατάτε για κάποιο χρονικό διάστημα δίχως να ανταλλάξετε κουβέντα. Αισθάνεσαι ότι δεν έχουν πια νόημα τα λόγια. Μα καθώς συνεχίζετε τον περίπατό σας πάνω στον παράξενο αστεροειδή, το έδαφος αρχίζει και τρέμει. Μέγας σεισμός απλώνει τη βοή του σε όλη την πλάση και ρωγμές κάνουν την εμφάνισή τους στο χώμα. Για λίγο πας να ταραχτείς, αλλά και πάλι μια ηρεμία σε καταλαμβάνει, ενώ ταυτόχρονα η Ελισσάη τυλίγεται από ένα εκτυφλωτικό λευκό φως και ανυψώνεται στον ουρανό, στεκόμενη απέναντί σου. Αρχίζει να σου μιλάει, μα η φωνή της δεν είναι καθόλου ίδια με πριν. Είναι παραλλαγμένη, γεμάτη, ζωντανή...

Με τη δύναμη που μου δίνει ο Μέγας Δημιουργός της Πλάσης, ολάκερου του Σύμπαντος, εγώ. η Ιέρεια της Χίσρα, ιέρεια του Ενός Θεού, σε μυώ στα Μυστήρια του Κόσμου. Με τη δύναμη του Ευλογημένου , από σήμερα δύνασαι να πράττεις τα Μυστήρια του Αγίου Ευλογημένου Ενός. Το κλειδί σου είναι η Μύηση! Μάθε, λοιπόν, πώς από σήμερα έχει τη θέση σου στη Χρυσή Πόλη! Μονάχα πρόσεχε μη λησμονήσεις! Η καρδιά σου από τώρα και στο εξής θα ακούει μόνο τη φωνή της Χίσρα, στην οποία είναι αφιερωμένη από Κτίσεως Κόσμου, και στόχος σου θα είναι να διαβείς την Χρυσή Πόλη και να προχωρήσεις στη δοκιμασία! Μάθε αυτά που έχεις να μάθεις, μα σε ξορκίζω, μη λησμονήσεις!

Ρίγος έχει καταλάβει όλη την ύπαρξή σου, τρέμεις ολόκληρος και κλάματα από συγκίνηση σε έχουν πιάσει. Το δέος που νιώθεις έχει φτάσει στην κορυφή και από την ψυχή σου ξεχειλίζει ευγνωμοσύνη. Η μύηση τελείωσε και η Ελισσάη χάνεται μέσα στη λευκότητα της ύπαρξής της. Μέσα σε έναν στρόβιλο, ανεβαίνει στον ουρανό και γίνεται ένα με το άπειρο. Εσύ στέκεσαι για λίγο ακόμη συγκλονισμένος και μετά συνειδητοποιείς ότι στον ορίζοντα διαγράφεται καθαρά η Χρυσή Πόλη. Μαζεύεις, λοιπόν, το μυαλό σου και πιο έτοιμος από ποτέ, μέσα στα κλάματα, κατευθύνεσαι προς το μέρος της. Φτάνοντας στην Πύλη, ο Φύλακας δεν ρωτάει ποιος είσαι, αλλά αντιθέτως κάνει στην άκρη και σε προσκυνάει.

Μπαίνεις μέσα στην Πόλη σου, στην αγαπημένη σου Πόλη, και δεν ξέρεις τι να πρωτοκάνεις. Βρίσκεσαι στην αγορά και το πρώτο πράγμα που βλέπεις είναι το ξεχωριστό Συντριβάνι της Αλήθειας. Πλησιάζεις, μπαίνεις μέσα δίχως να νοιάζεσαι για τίποτα και λούζεσαι με το πνευματικό ύδωρ που αναβλύζει ευωδιαστό από τα μάρμαρά του. Καθώς κάθεσαι κάτω από το νερό που διατρέχει πια όλο το κορμί σου, βλέπεις ένα δέντρο να υψώνεται μπροστά σου, ένα πελώριο, ζωντανό δέντρο.
Επιλέγεις να περπατήσεις στον τεράστιο κορμό του, στο αχανές φύλλωμά του και μονάχα μια φωνή ολοκληρώνει την εικόνα...
Ευγνωμοσύνη. Οι απαντήσεις δόθηκαν.

Το δέντρο, εσύ και η ύπαρξη των πάντων έσβησαν. Είσαι πλέον πίσω, στο σπίτι σου. Στ' αλήθεια, ποτέ δεν έφυγες από εδώ, ποτέ δεν βρήκες την αλήθεια έξω από εσένα. Όλα ήσουν εσύ, όλα βρίσκονταν μέσα σου και ο σωτήρας σου δεν ήταν άλλος από τον ίδιο σου τον εαυτό. Ως τέτοιος, λοιπόν, πορεύσου στη ζωή σου Άγνωστε Αναζητητή και γίνε φάρος για τους άλλους. Καλό σου ταξίδι...

[button color="red"] Διαβάστε επίσης:[/button]

[button] © All rights reserved By the Author. [/button]

Ο Αφούφρ και το δέντρο στο κέντρο της γης

[button color="silver"] του Ευάγγελου Ευθυμίου[/button]

Κάτω από τη σκόνη και το χώμα που πατάμε, κάτω από τα λαγούμια του τυφλοπόντικα, κάτω από τις πέτρες και τις βαθιές ρίζες των δέντρων, κάτω από τις θαμμένες αρχαίες πολιτείες, πολύ κάτω χαμηλά… πιο κάτω κι από τις υπόγειες σπηλιές με τους δαιδαλώδεις διαδρόμους, τα βουβά ποτάμια και τους μεγάλους υγρούς βράχους, εκεί κάτω και πιο κάτω, υπάρχει ένα δέντρο.
Ένα πολύ περίεργο δέντρο…
Είναι τεράστιο, πελώριο, γιγαντιαίο. Αν σε ρωτούσα ποιο είναι το πιο ψηλό βουνό που έχεις δει -όχι που ξέρεις…που έχεις δει- Ε, λοιπόν φαντάσου πως είναι τόσο ψηλό και άλλες δέκα φορές κι ακόμα δέκα. Είναι τόσο ψηλό που άμα σταθείς από κάτω του και κοιτάξεις πάνω θα δεις μονάχα σύννεφα υδρατμών και όχι τα κλαδιά του…
Επίσης ο κορμός του είναι τόσο φαρδύς που όταν στέκεσαι κοντά του δεν κυκλώνει, αλλά ένα ξύλινο τοίχος ορθώνεται από την μία μεριά ως την άλλη. Χίλια άτομα να πιαστούν χέρι χέρι δεν θα μπορέσουν να το αγκαλιάσουν.
Και τα φύλλα του; Αχ… τα φύλλα του είναι πραγματικά πανέμορφα. Είναι χρυσαφί και βελούδινα και έχουν στην επιφάνεια τους μικροσκοπικά αυλάκια που σχηματίζουν σχέδια μοναδικά, αυλάκια που εγκλωβίζουν τη σκόνη και στη συνέχεια την αποβάλουν. Γιατί υπάρχει πολύ σκόνη εκεί κάτω.
Το πιο θαυμαστό σε αυτά τα φύλλα όμως, είναι πως λαμπιρίζουνε. Όχι γιατί αντανακλούν το φως. Όχι, όχι… Λαμπιρίζουνε, γιατί παράγουν δικό τους φως. Ένα αχνό, απαλό, ξεκούραστο φως που πολλαπλασιάζεται από το αμέτρητο πλήθος τους και γίνεται τόσο δυνατό που φωτίζει όλη την κάτω περιοχή εκεί.
Αυτό το φως φτάνει και ως εδώ επάνω που ζούμε εμείς και που αναπνέουμε το οξυγόνο των δικό μας πράσινων φύλλων. Ενώνεται με του ήλιου και γίνονται ένα.
Μονάχα που το χειμώνα και ειδικότερα όσο πλησιάζουμε τα Χριστούγεννα, το φως των φύλλων του δέντρου μας μειώνεται και εξασθενεί. Εξασθενεί, γιατί δεν βρίσκεται μόνο του εκεί κάτω. Μαζί του, σε όλη την περιοχή -που πιστέψτε με είναι πάρα πολύ μεγάλη- ζούνε χιλιάδες μα χιλιάδες καλικάτζαροι.
Καλικάτζαροι ψηλοί, κοντοί, μεγαλόσωμοι, μικροσκοπικοί, πράσινοι, καφέ, κίτρινοι, μαύροι, με αυτιά μακριά και μεγάλες μύτες, με μαλλιά σκληρά σαν σίδερο και τρίχες σε όλο τους το κορμί. Με καλαμένια δάχτυλα και νύχια γαμψά ή με κοντά δάχτυλα σαν φελλούς, με σπυριά γεμάτα πύον και δόντια μαύρα. Ζούνε εκεί και γυροφέρνουν και σουλατσάρουν και γκιζεράνε με έναν και μόνο σκοπό. Να καταστρέψουν αυτό το δέντρο.
Θέλουν να το καταστρέψουν πρώτον, γιατί μισούνε το φως του. Τα μάτια τους είναι μεγάλα και υγρά και με το φως πονάνε και δεν μπορούνε να δούνε. Ο δεύτερος λόγος είναι, γιατί τα κλαριά του δέντρου αυτού συγκρατούν το ταβάνι της κάτω πλάσης. Έτσι, ο δικός μας κόσμος εδώ πάνω δεν βουλιάζει στα έγκατα της γης χάρη στο στήριγμα των κλαριών αυτών.
Οι καλικάτζαροι όμως, μισούνε και τον κόσμο μας. Μισούνε εμάς, μισούνε τη θάλασσα, τον ουρανό μας με τα αστέρια, μισούνε τον αέρα και τη βροχή, τα καταπράσινα λιβάδια μας, τα δάση και τα ποτάμια μας, τα σπίτια με τις αυλές και τα λουλούδια και τις μέλισσες με το μέλι και τις αρκούδες και όλα τα ζώα. Μισούνε ακόμα και τα δρομάκια στο τέρμα του χωριού και τα στενά σοκάκια στις πόλεις. Μισούνε ό,τι μα ό,τι μας περιβάλει.
Οπότε, παίρνουν τα πριόνια τους, τα τσεκούρια τους και ότι άλλο κοφτερό έχουν, ακόμα και τα δόντια τους και τα νύχια τους και κόβουν τον κορμό του δέντρου. Κόβουν και πριονίζουν και πελεκάνε με σκοπό να το ρίξουν κάτω, για να καταφέρουν τη μεγαλύτερη σκανταλιά από ποτέ. Γιατί οι σκανδαλιές είναι από τα λίγα πράγματα που αγαπάνε μαζί με την νύχτα και τα σκοτάδια…
Αλλά αυτή τους η αγάπη είναι που μας σώζει μέχρι τώρα και δε βουλιάζουμε… Αφού κάθε Χριστούγεννα, στο τέλος του χρόνου δηλαδή, που η μέρα μικραίνει και η νύχτα μεγαλώνει μιας και το φως του δέντρου όπως είπαμε λιγοστεύει, οι καλικάτζαροι μπορούν και διακρίνουν τη δική μας νύχτα. Μία νύχτα σε έναν άλλο κόσμο γεμάτο μισητούς ανθρώπους έτοιμους να πέσουν στις σκανδαλιές τους. Έτσι, μέσα από τρύπες και λαγούμια κρυφά, που δεν τα ξέρουμε εμείς, παρατάνε τον κόσμο τους και την σχεδόν τελειωμένη δουλειά τους και ανεβαίνουν όλοι, μα όλοι εδώ πάνω.
Τότε γίνεται κάτι σωτήριο. Όσο βρίσκονται μακριά από το σπίτι τους, το δέντρο που στηρίζει την οροφή του δικού τους και το πάτωμα το δικό μας, αρχίζει και θρέφει. Έτσι τα φύλλα του δυναμώνουν και φωτίζουν περισσότερο και η μέρα μεγαλώνει ξανά διώχνοντας του καλικάτζαρους από τα μέρη μας. Επιστρέφοντας, λοιπόν, κάτω σπίτι τους με κοιλιές στρογγυλές και φουσκωτές από τα πολλά γλυκά που μας έχουν κλέψει και έχουν φάει, αντικρίζουν έναν κορμό γερό και στητό σαν να μην είχε πειραχτεί ποτέ του στο παρελθόν.
Τότε πιάνουν πάλι τα τσεκούρια και τα πριόνια και ξανά από την αρχή για έναν ακόμη χρόνο, μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα που επαναλαμβάνεται το ίδιο. Και ξανά πάλι τα ίδια και κάθε χρόνο τα ίδια… Ευτυχώς δηλαδή, γιατί, αν δεν γινόταν αυτό, μπορεί να βρισκόμασταν και εμείς εκεί κάτω μαζί τους και να είχαμε τώρα πράσινο χρώμα, καρφιά για μαλλιά και μάτια μεγάλα και υγρά, ζώντας μέσα στα σκοτάδια.

Μια φορά όμως, πλησίασαν τόσο κοντά στον στόχο τους που λίγο έλειψε να τον ολοκληρώσουν. Ήταν τότε που ο κλειδοκράτορας των κόσμων παραξενεμένος έριξε μια γρήγορη ματιά προς τα εδώ και εσύ ένιωσες πως βρίσκεσαι ξαφνικά εγκλωβισμένος, τότε που το χέρι του μετρητή του χρόνου δεν χτύπησε το τύμπανο του και εσένα σου κόπηκε στιγμιαία η ανάσα, τότε που οι μοίρες έστρεψαν και οι τρεις μαζί το βλέμμα τους δυτικά και προστέθηκε σε εσένα ένα ελάχιστο κομμάτι ζωής, αλλάζοντας ξαφνικά ολόκληρη την τύχη και το ριζικό σου.
Για όλα αυτά ευθύνεται ένας καλικάτζαρος. Ένας νεαρός καλικάτζαρος.
Γεννήθηκε όπως όλοι οι καλικάτζαροι. Σε μια λασπωμένη γούρνα. Είχε τα φόντα να γίνει μεγάλος και τρανός, ομαδάρχης ή και αρχηγός… ακόμα και πρώτος τσεκουροπελεκητής της φυλής του.
Ο μπαμπάς του ήταν ένας πράσινος καλικάτζαρος με τρίχες στα μάγουλα, πόδια χοντροκομμένα και χέρια φαρδιά σαν φτυάρια που όταν κρατούσε τσεκούρι στα χέρια του πελεκούσε τον κορμό τόσο γρήγορα λες και ήταν τρυποκάρυδος και τα κομμάτια ξύλου που έκοβε ήταν ίσα με το άνοιγμα των χεριών του. Τον λέγανε Αγκτρζγκρ αλλά τον φωνάζανε και Αγκτρζγκρτσέκουρο, επειδή πελεκούσε με τσεκούρι.
Η μαμά του ήταν μία μαύρη καλικάτζαρος που καμπούριαζε τόσο που έφτανε σχεδόν το κεφάλι της στα γόνατα. Είχε αραιό κοντό μαλλί που έμοιαζε με ιστό αράχνης και δόντια μυτερά και κοφτερά. Δάγκωνε καθημερινά το δέντρο, φτύνοντας τα κομμάτια δεξιά και αριστερά. Μονάχα πριν γεννήσει είχε σταματήσει τις δαγκωματιές και είχε βρει μια ωραία άνετη λασπωμένη γούρνα, για να φέρει στον κόσμο το παιδί της. Την λέγανε Γκρτζερτ και την φωνάζανε Γκρτζερτδοντού από τα κοφτερά της δόντια.
Ο μικρός μας καλικατζαράκος όταν γεννήθηκε ήταν σκουροπράσινος, είχε κοντές σιδερένιες τρίχες στο κεφάλι του σαν πινέζες και χέρια ίδια με του πατέρα του. Είχε ακόμα και το δεξί του αυτί σάπιο που είναι πολύ σπάνιο να γεννηθεί καλικάτζαρος με σάπιο κομμάτι στο σώμα του. Οι περισσότεροι σαπίζουν, αφού γεννηθούν και ενηλικιωθούν. Είχε και μία μύτη πολύ μικρή με μικροσκοπικά ρουθούνια που δυστυχώς ήταν αυτή η αιτία που χάλασε όλη την πορεία.
Την στιγμή της γέννησης λοιπόν που γονείς, λοιποί συγγενείς και φίλοι είχαν μαζευτεί γύρω από την γούρνα και τον κοιτούσαν όλο στοργή, θαυμάζοντας το σαπισμένο του αυτί, περίμεναν να ουρλιάξει την πρώτη του κραυγή, για να του δοθεί το όνομα του. Γιατί έτσι παίρνουν οι καλικάτζαροι τα ονόματα τους. Σύμφωνα με το τι θα πρωτοφωνάξουν, πρωτοουρλιάξουν ή πρωτοπούν.
Ο καλικατζαράκος μας αργούσε ανησυχητικά να φωνάξει κάτι μιας και δυσκολευόταν να ανοίξει τα μεγάλα του μάτια, για να υγρανθούν και αυτά όπως όλων τον όμοιων του. Κάποια στιγμή όμως, άνοιξε το στόμα του, για να βγάλει την πρώτη του κραυγή, αντιδρώντας στην δυσκολία του αυτή. Μια σκονίτσα όμως, πήγε και κάθισε στη μύτη του και του έκλεισε το ένα ρουθούνι. Οπότε αντί να πει κάτι σαν Αρτζγκρτ ή Αντκτζρτπρ ή Αζτρτγκρτγκ του ήρθε να φτερνιστεί και ο ήχος που έβγαλε ήταν ένα «αφούφρ». Και ιδού το όνομα του. Αφούφρ!
Βέβαια, σε εμάς ακούγεται ένα πολύ ωραίο όνομα… Αλλά μόνο σε εμάς. Στους καλικάτζαρους ακούγεται φρικτό και απαίσιο και ακόμα χειρότερα. Γιατί το όνομα στους καλικάτζαρους είναι ιερό και καθορίζει την αξία του καλικάντζαρου. Εν ολίγοις… Όλες οι ελπίδες που είχαν οι γονείς του Αφούφρ για μία τρανή σταδιοδρομία, δόξα και τιμές χαθήκαν με το άκουσμα ενός φτερνίσματος.

Ο Αφούφρ μεγάλωνε σαν κοινός πλέον καλικάτζαρος και μάλιστα από τους πιο αδιάφορους. Ήταν ένας από αυτούς που γέμιζαν με πριονίδι τα τσουβάλια και σκούπιζαν τον περίβολο του δέντρου. Καμιά φορά τον άφηναν να γυαλίζει τις λάμες από τα τσεκούρια και τα πριόνια άλλων καλικατζάρων, αφού στον ίδιο δεν είχαν δώσει. Μονάχα υποσχέσεις είχε πάρει πως, όταν σκουπίσει και φτυαρίσει αρκετούς τόνους πριονίδι, θα έπαιρνε τσεκούρι ή πριόνι. Και ο καημένος ο Αφούφρ, κάθε φορά που του επαναλάμβαναν την υπόσχεση, σκούπιζε και φτυάριζε με περισσότερο ζήλο.
Πότε πότε όμως έριχνε κλεφτές ματιές σε πρωτοτσεκουράδες και αρχιπριονάδες καλικάτζαρους. Φανταζόταν πως και αυτός μπορεί να φτάσει σε τέτοιο σημείο. Δηλαδή να πελεκάει και να πριονίζει το δέντρο με θέληση και σβελτάδα. Μάλιστα, κάποιες φορές έπιανε το κοντάρι της σκούπας ή του φτυαριού του και το μετέτρεπε με την φαντασία του πότε σε πριόνι και πότε σε τσεκούρι, πελεκώντας και πριονίζοντας τον αέρα.
Έπιανε τον εαυτό του να φαντάζεται τα θρυλικά τσεκούρια των προγόνων του και στα όνειρα του είχε γινόταν ο καλύτερος τσεκουροπελεκητής όλων των εποχών. Καθώς σκούπιζε, σιγοψιθύριζε ασυναίσθητα τραγούδια ξυλοκόπων και σχημάτιζε με τα χείλια του τους ήχους που κάνει το ξύλο καθώς σκίζεται. «Κρακ» και «Σκρουτ» και «Χιρστ».

Οι μήνες περνούσαν κατ’ αυτόν τον τρόπο και ο Αφούφρ μεγάλωνε και δυνάμωνε. Κατά τον Χειμώνα -είχε γεννηθεί αρχές του έτους- ήταν λιγότερο του ενός χρονών, αλλά να ξέρετε πως οι καλικάτζαροι ναι μεν ζουν πολλά χρόνια, αλλά ενηλικιώνονται πολύ γρήγορα. Έτσι, στους δέκα μήνες ήταν ένας κανονικός καλικάτζαρος.
Όλοι τώρα συζητούσαν για τα Χριστούγεννα. Είχε ακούσει για αυτά, αλλά δεν τα είχε ζήσει ποτέ του. Γνώριζε μονάχα πως σήμαιναν σκανταλιές, βόλτες, ξεγνοιασιά, διακοπές, γλυκά και πολλά άλλα καλά. Δεν τον ένοιαζε όμως. Αυτός μονάχα το ξυλοκόπημα και το πριόνισμα σκεφτόταν και τίποτε άλλο.
Έβλεπε το δέντρο να πετσοκόβεται και η περίμετρος του κορμού του να μειώνεται μέρα με τη μέρα. Τα φύλα του είχαν χάσει κατά πολύ την λάμψη τους και κάποια από αυτά είχαν ξεκινήσει να πέφτουν, δημιουργώντας καφετί στρώματα στις επιφάνειες των γκρίζων βράχων. Ώσπου μια μέρα έφτασαν τα Χριστούγεννα.
Στην αρχή ο Αφούφρ δεν αντιλήφθηκε τι συνέβαινε. Διέκρινε μία ανησυχία στους τριγύρω του και μία ταραχή, αλλά πίστευε πως είχε να κάνει με τις εργασίες. Αυτός το μόνο που είχε στο μυαλό του ήταν να σκουπίζει και να φτυαρίζει, για να ανέβει βαθμίδα και να αποκτήσει το τσεκούρι του. Όπως του είχαν υποσχεθεί. Είχε καταλήξει πως ήθελε τσεκούρι και όχι πριόνι…
Όταν είδε όλους να τρέχουν προς αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν του δέντρου και να χώνονται σε τρύπες και σπηλιές για να φύγουν, κατάλαβε πως κάτι άλλο συνέβαινε. Σταμάτησε τότε έναν χοντρό καλικάτζαρο με κίτρινα σπυριά, φαλάκρα και κοντά πόδια, που προχωρούσε ξωπίσω όλων χωλαίνοντας, για να ρωτήσει τι γινόταν. Απορημένος ο χοντρός καλικάτζαρος του είπε απλά πως είναι Χριστούγεννα, και ξεκίνησε να τρέχει -χωρίς να καταφέρνει και πολλά.
Ο Αφούφρ δεν ήξερε τι να κάνει. Κοίταζε τριγύρω του και δεν έβλεπε πουθενά άλλους καλικάτζαρους. Μονάχα τον χοντρό καλικάτζαρο με τα κοντά πόδια. Διέκρινε κάποιους ακόμα πολύ μακριά που χανόταν στις τρύπες των πλαγιών. Είχε μείνει τελευταίος. Αυτός και η σκούπα του.
Κοιτούσε αποχαυνωμένος το κενό, αφήνοντας τον χρόνο να κυλάει ανεκμετάλλευτος. Ξαφνικά, τα αυτιά του -που είχαν σαπίσει για τα καλά- άρχισαν να πιάνουν κάτι ήχους. Στην αρχή ήταν απλά αόριστοι ήχοι στο κενό. Σιγά σίγα όμως, άρχισαν να ακούγονται διαφορετικά. Ακούγονταν γνωστοί. Τόσο γνωστοί που τον έκαναν να ξυπνήσει και να αναρωτηθεί.
Ήταν ήχοι από τον κορμό του δέντρου. Ήχοι που πρόδιδαν πως το δέντρο αργοπέθαινε.
Γύρισε και το αντίκρισε.
Έδειχνε ετοιμόρροπο. Ταλαντεύονταν δεξιά και αριστερά και τα τελευταία κομμάτια της καρδιάς του κορμού έτριζαν μαρτυρικά, προσπαθώντας να κρατήσουν τον τεράστιο όγκο των κλαδιών ψηλά στην θέση τους. Μέσα στην απόλυτη ησυχία οι συριστικοί ήχοι ταξίδευαν στον άδειο χώρο και η ηχώ τους μετέτρεπε το τοπίο σε χορωδία θλίψης.
Όμως ο Αφούφρ έλαμπε. Το δέντρο ήταν μπροστά του, ολομόναχο και τον περίμενε. Οι ήχοι πόνου που έβγαζε, στα αυτιά του ακούγονταν σαν κάλεσμα. Τον καλούσε για την μία και μοναδική ευκαιρία που επιτέλους του παρουσιάστηκε. Να πελεκήσει το δέντρο.
Δάκρυσε από χαρά. Έκανε βήματα μπροστά, παραπατώντας από την συγκίνηση. Πέταξε την σκούπα και άνοιξε τα χέρια διάπλατα σαν να ήθελε πρώτα να αγκαλιάσει το δέντρο από αγάπη για αυτό που του πρόσφερε. Τα μάτια του είχαν θολώσει και δεν έβλεπε που πατούσε. Κάτι στο έδαφος έκλεινε το δρόμο του και τον έκανε να σκοντάψει και να σωριαστεί φαρδύς πλατύς.
Γύρισε να δει τι ήταν. Σοκαρίστηκε. Μας πως ήταν δυνατόν η τύχη να του χαμογελάει τόσο; Όχι απλά να του χαμογελάει, αλλά να τον σηκώνει στους ώμους της. Ήταν ένα τσεκούρι. Ένα κανονικό τσεκούρι. Κοφτερό, στιβαρό που γυάλιζε και καθρέφτιζε στην λάμα του το χαμογελαστό και έκπληκτο πρόσωπο του Αφούφρ. Σίγουρα κάποιος βιαστικός καλικάτζαρος το είχε παρατήσει και είχε φύγει άρον άρον για τα Χριστούγεννα.
Το άρπαξε αμέσως. Το ψηλάφησε, το χάιδεψε, του ψιθύρισε λέξεις, το γύρισε σβούρες, το πέταξε ψηλά στον ουρανό, ξαναπιάνοντας το με ευκολία. Έσκισε τον αέρα με περίτεχνες κινήσεις. Το τσεκούρι ήταν προέκταση του σώματος του και ας μην το είχε πιάσει άλλη φορά ποτέ του.
Τότε όρμησε μπροστά, κραδαίνοντας το σφιχτά και βγάζοντας από τα πνευμόνια του μία άναρχη κραυγή επίθεσης. Πλησίαζε… και όλο και πλησίαζε τον κορμό του δέντρου, ώσπου ελάχιστα μέτρα πριν το φτάσει έκανε ένα μεγάλο άλμα προς τα πάνω του. Ο χρόνος έμοιαζε να κυλάει πολύ αργά. Τα πρόσωπο του είχε τεντώσει, το στόμα του είχε παγώσει στο σχήμα της κραυγής, τα μπράτσα του είχα φουσκώσει από την ενέργεια και η λάμα του τσεκουριού πλησίαζε τον κορμό. Ώσπου τον χτύπησε.
Το δέντρο έτριξε και ταλαντεύτηκε ακόμα δυνατότερα, βγάζοντας έναν σπαρακτικό ήχο από τα εναπομείναντα σώθηκα του. Τα δάκρυα του φάνηκαν αμέσως. Μία χρυσοκαφετί βροχή από εκατομμύρια φύλλα που αφέθηκαν στο έλεος της βαρύτητας.
Πέθαινε. Πιθανόν ήθελε ένα τσεκούριασμα ακόμα. Μονάχα ένα. Ένα. Ο Αφούφρ θα έκοβε και θα έριχνε το δέντρο. Θα γινόταν θρύλος. Χαμογέλασε και κοίταξε ψηλά.
Μια φωνή τότε ακούστηκε.
«Αγκράατζτ!»
Ο Αφούφρ δεν έδωσε σημασία.
«Αγκράατζτ σε ευχαριστώ. Ε! Αγκράατζτ σε ευχαριστώ λέω».
Ο Αφούφρ γύρισε να κοιτάξει. Ήταν ένας καλικάτζαρος πολύ πολύ αδύνατος με μισόκλειστα μάτια γεμάτα τσίμπλες. Ήταν κάποιος από την φυλή των υπναράδων το δίχως άλλο.
«Αγκράατζτ δεν σε λένε; Σε άκουσα να το φωνάζεις, όταν πελεκούσες το δέντρο».
Ο Αφούφρ τον κοίταζε ανέκφραστος. Ο άλλος καλικάτζαρος χασμουριόταν συνεχόμενα πολλές φορές. «Αγκράατζτ» σκέφτηκε ο Αφούφρ. Τι ωραίο όνομα. «Ναι Αγκράατζτ με λένε» είπε τελικά.
«Σε ευχαριστώ πολύ που με ξύπνησες, γιατί αλλιώς θα έχανα όλο αυτό».
«Είναι εκπληκτικό, σχεδόν έχει τελειώσει» είπε ο Αφούφρ.
«Μα τι λες… Τώρα μόλις άρχισε. Δεν το μυρίζεις;».
«Είναι η κατάρρευση του αυτό που μυρίζει» είπε ο Αφούφρ.
«Τι είναι; Μα όχι… Για μύρισε καλύτερα…»
Ο Αφούφρ άνοιξε όσο μπορούσε να μικροσκοπικά ρουθούνια του και έριξε μια καλή ρουφηξιά.
Τι ήταν αυτό; Δεν το είχε ξαναμυρίσει… Δεν ήταν σίγουρα πριονίδι. Δεν ήταν σίγουρα το δέντρο, ούτε τα ξερά του φύλλα και δεν ήταν ούτε η κατάρρευση του που τόσο ποιητικά είχε δηλώσει προηγουμένως. Τι ήταν όμως;
«Τι είναι;» ρώτησε.
«Είναι γλυκά, ζαβολιές, σκανταλιές, διακοπές, νύχτα, κρύο, βροχή και χιόνι. Είναι τα Χριστούγεννα. Σου αρέσουν τα Χριστούγεννα έτσι Αγκράατζτ;»
«Δεν έχω ζήσει άλλα Χριστούγεννα. Δεν ξέρω πως είναι. Αλλά μυρίζουν φανταστικά».
«Πάμε τότε πάνω, πριν μας φάνε τα καλύτερα γλυκά οι υπόλοιποι».
«Μα αν κόψουμε το δέντρο δεν θα είναι μόνιμα Χριστούγεννα εδώ κάτω;»
«Τι μου λες; Πάνω είναι τα μυρίζω και τα μυρίζεις… Και οι άλλοι γλεντάνε εις βάρος μας. Πρέπει να φάμε και εμείς ένα κομματάκι. Βιάσου Αγκράατζτ».
Το ξανασκέφτηκε. Ήταν τώρα ο Αγκράατζτ και πάνω ήταν τα Χριστούγεννα. Έτρεξε ξωπίσω από τον μισοκοιμισμένο καλικάτζαρο και χώθηκε στην πρώτη ανοδική τρύπα που βρήκε.

Το δέντρο φυσικά έθρεψε. Αλλά ήταν τόσο κοντά, τόσα δα κοντά για να καταρρεύσει. Αλλά δεν κατέρρευσε και ούτε πρόκειται ποτέ. Γιατί είναι η μοίρα του καλικάτζαρου τέτοια να υποκύπτει στα εφήμερα, γιατί είναι η μοίρα του να παρασύρεται από το τώρα, γιατί πολύ απλά η λιχουδιά είναι το δόλωμα. Το πραγματικό φαί βρίσκεται αλλού.
Νοικοκυρές συνεχίστε να φτιάχνεται γλυκά τα Χριστούγεννα. Θα είμαστε για πάντα ασφαλείς.

[button link="http://www.antiepilogou.gr/show_work.php?id=217" color="teal" newwindow="yes"] Πηγή: Περιοδικό "Αντί επί Λόγου"[/button]

Τα χρονικά της σοφίας, Μέρος Ά

Κάποτε σε καιρούς, λησμονημένους πριν ακόμα οι θνητές φυλές περπατήσουν πάνω στην γη,υπήρξε ένα Βασίλειο,το Βασίλειο των Αθανάτων, εκεί δεν υπήρχε θλίψη ή πόνος ή θάνατος αλλά αιώνια μακαριότητα και ευδαιμονία, όλοι ήταν ευτυχισμένοι ενώ η αγάπη φώτιζε τις καρδιές των κατοίκων....τίποτε δεν μπορούσε να τους κάνει κακό ή να τους βλάψει με οποιονδήποτε τρόπο αν δεν απομακρύνονταν από εκεί. Στο κέντρο του Βασιλείου δέσποζε ένα περίλαμπρο Παλάτι,που ήταν χτισμένο από καθάριο κρύσταλο και διαμάντια το παλάτι λόγο της επιβλητικής ομορφιάς του ονομάστηκε ουράνιος θρόνος. Τις κορυφές των πύργων του στόλιζαν πολύτιμοι λίθοι,μυριάδες ζαφείρια,σμαράγδια,οπάλια,άμέθυστοι και ρουμπίνια αντανακλούσαν και σκόρπιζαν το φως.Τους Κήπους,που ήταν ολόγεμοι μυρωδάτα και πολύχρωμα λουλούδια,  κοσμούσαν χρυσά και ασημένια συντριβάνια ενω σε κάθε γωνιά του στέκονταν σαλπιχτές που με τις περίτεχνα σκαλισμένες τους σάλπιγγες, σάλπιζαν και υμνούσαν το Μεγαλείο του “Ουράνιου Θρόνου”.

Όμως το πιο όμορφο και το πιο πολύτιμο πράγμα μεσα στο παλάτι αλλά και σε ολόκληρο το βασίλειο  δεν ήταν οι θησαυροί του αλλά εκείνο που ήταν η αιτία της χαράς και της αθανασίας όλων, η ιερή φλόγα του στέμματος,αυτή φυλάσσονταν στον πιο ψηλό πύργο από τους οκτώ συνολικά πύργους του παλατιού,μέσα σε ένα μεγάλο φανάρι....αν έσβηνε θα έσβηναν όλοι και όλα και τότε το βασίλειο θα ήταν σαν να μην υπήρξε ποτέ ούτε για μία μέρα,γιατί ήταν αυτή που χάριζε την ζωή και διένειμε στους κατοίκους την αγάπη....

Στα “χρονικά των αναμνήσεων”αναφέρεται μόνο ένας που στερήθηκε την εύνοια της θείας φλόγας,ο προηγούμενος φύλακάς της,αυτός ήταν που φύλαγε νυχθημερόν την φλόγα ώσπου μια μέρα την ερωτεύτηκε τόσο που θέλησε να την κρατήσει μόνο για τον εαυτό του και να την στερήσει από τους άλλους,άρχισε λοιπόν να τους μισεί όλους και έκανε σχέδια για το πως θα την κλέψει και πως φύγει απο εκεί μαζί της. Άρχισε να συγκεντρώνει συμμάχους λέγωντας με μαεστρεία και απίστευτη δεξιοτεχνία ψέμματα, διαφθείρωντας συνάμα όποιον μπορούσε και πίστευε πως θα τον βοηθήσει. Έτσι δείχνοντας την υπομονή της αράχνης που πλέκει τον ιστό της έφτιαξε έναν στρατό που ήταν πρόθυμος να τον βοηθήσει να κλέψει ότι πολυτιμότερο υπήρχε,υπάρχει και θα υπάρξει ποτέ σε αυτόν τον κόσμο, που ονομάστηκε από τους Άρχοντες Ποσειδωνία, στην προσπάθεια του αυτή βρήκε και μια σύμμαχο,την λιλάνμα που γοητεύτηκε από την επιθυμία του και την έκανε δική της επιθυμία και τον δικό του πόθο τον έκανε ολόθερμα δικό της πόθο...

Όταν έφθασε το πλήρωμα του χρόνου,μια μέρα που η Σελήνη κάλυψε τον Ήλιο και αυτός έγινε μάυρος, ο Φύλακας περικύκλωσε το οκτάπυργο παλάτι με τον στρατό του και έτρεξε στον πύργο για να πραγματοποιήσει την επιθυμία της καρδιάς του...να ενωθεί μόνο εκείνος με την φλόγα και να μείνει ο μόνος αθάνατος καθώς τους υπολοίπους ακόμα και τους ακολούθους του θα τους κατάπινε όλους μονομιάς στο σκοτάδι της ανυπαρξίας.Όταν έφθασε όμως η στιγμή να αγγίξει το φανάρι για να το πάρει και να φύγει μακριά τότε εκείνη το κατάλαβε και σε όλο το βασίλειο άρχισαν να ακούγονται από το πουθενά πένθιμες καμπάνες.... Τότε η ιερή φλόγα τύλιξε τον Φύλακα και τον έκαψε και τον έκανε μαύρο σαν το κάρβουνο και του αποστέρησε  την εξουσία που είχε πάνω της, του πήρε το φως και την αγάπη από την καρδιά αφήνωντας τον όμως αθάνατο,μα η Αθανασία του θα ήταν καταραμένη γιατί ήταν εκείνος που φόνευσε την αγνότητα και την αθωότητα...'Οταν έγινε αντιληπτή επιτέλους η προσπάθεια του να καταχραστεί την πανίερη και αδαπάνητη φλόγα εξορίστηκε για πάντα μαζί με τον στρατό του και την σύντροφό του που απο εκείνη την στιγμή έγινε στείρα και τρελή.Το  όνομα του σβήστηκε από το βιβλίο της γης των ζώντων,το όνομα του ξεχάστηκε και τώρα πια στην Ποσειδωνία είναι γνωστός με την ονομασία ανονόματος καταραμένος ή απλά ως έκπτωτος.

Όταν έγιναν όλα αυτά τα ακατανόμαστα και καταραμένα γεγονότα πάρθηκε μια μεγάλη απόφαση την ιερή φλόγα να φυλάει μόνο η βασιλική οικογένεια και κανείς  άλλος να μην  μπορεί να αγγίξει το φανάρι της γιατί η αθωότητα και αγνότητα είχαν πεθάνει μέχρι σύμφωνα με τις αρχαίες προφητείας να τις επαναφέρει ο Βασιλιάς της Δικαιωσύνης που θα νικήσει τον έκπτωτο φύλακα θυμίζωντας του το όνομα του.....μονο με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε κάποιος να τον νικήσει και να τον στείλει στο έρεβος  και το σκότος στο οποίο πλέον άνηκε..Το δε φως του Στέμματος δεν ξανάγινε ποτέ  ορατό για τους ανθρώπους και τις άλλες φυλές που ζούσαν στον κόσμο μέχρι να συληφθεί ο ανονόματος καταραμένος ο οποίος αν και αδύναμος πλέον αποτελούσε ωστόσο μεγάλη απειλή...

Την χώρα των αθανάτων κυβερνούσε ο  Βασιλιάς Κάδμος μαζί με την Βασίλισσα του την Μνημοσύνη ενώ μαζί τους κατοικούσαν και ο Πρίγκηπας Μέλχ μαζί με την σύντροφό του Πριγκήπισσα  Ασράχ,όλοι μαζί φρόντιζαν να συνεχίζεται η ευημερία  του βασιλείου τους και να παραμένουν όλοι στην παραδείσια κατάσταση της αέναης μακαριότητας. Ο Βασιλιάς ήταν ο κάτοχος της δύναμης φλόγας ενώ η Αρχόντισσα του φρόντιζε ώστε αυτή να διανέμεται ισάξια και ισότιμα σε όλους,ο Μέλχ ήταν αυτός που έγραφε τα “χρονικά των αναμήσεων” ή αλλιώς τους “Ουράνιους Πίνακες” και μόνο αυτός είχε το κλειδί για την αίθουσα που αυτά φυλάσσονταν,την αίθουσα των Πεπρωμένων,για αυτό τον λόγο και ονομάστηκε και Κύριος του Πεπρωμένου.Η Ασράχ ήταν εκείνη που είχε την υποχρέωση,μετά την προδοσία του πρώην Φύλακα, κάθε πρωινό να φωτίζεται από την φλόγα και έπειτα να περιπλανάται ανάμεσα στο λαό ώστε εκείνος να θαυμάζει την  ομορφιά της και να βλέπει κάθε μέρα της λάμψη της φλόγας της ζωής,για αυτό τον λόγο εκείνη έλαβε το όνομα Κυρά της Ζωής.

Μια μέρα αφού η Ασράχ φωτίστηκε από την θερμή και γεμάτη αγάπη λάμψη της μυστικής φλόγας κατέβηκε πριν ξεκινήσει για την πόλη στους κήπους του παλατιου καθώς προχωρούσε ανάμεσα στις τριανταφυλλιές και τους υάκινθους βλέπει ξαφνικα μπροστά της κάτι που ποτέ της δεν περίμενε ότι θα δει εκεί...Μια κουκουλωμένη μορφή την κοίταζε βαθεία μέσα στα μάτια,τότε ένιωσε για πρώτη φορά τρόμο γιατί αντίκρυ της αναγνώρισε μια φύση τόσο γνώριμη,μια φύση συγγενική αλλά και επικύνδυνη λες και έκρυβε μέσα της τον παντοτινό θάνατο μα πριν προλάβει να ρωτήσει ποιος ήταν...Μια απερίγραπτη γοητεία γέμισε την καρδιά της και μια νοσταλγία....νοσταλγία για την πόλη των ανθρώπων, των ξωτικών βασιλείων...

[button] © All rights reserved By the Author. [/button]